این علایم یعنی گوش شما عفونت دارد

 به گزارش صد آنلاین ،این عفونت می‌تواند در بخش‌های مختلف گوش رخ دهد و علائم متنوعی ایجاد کند. شناخت به موقع این علائم می‌تواند از عوارض جدی جلوگیری کرده و روند درمان را تسهیل کند.

انواع عفونت گوش

عفونت گوش بسته به محل وقوع به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود:

۱. عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا)

شایع‌ترین نوع عفونت گوش، به‌ویژه در کودکان. این عفونت در پشت پرده گوش رخ می‌دهد و اغلب پس از عفونت‌های تنفسی ایجاد می‌شود.

۲. عفونت گوش خارجی (اوتیت اکسترن)

معروف به "گوش شناگر"، این عفونت در کانال گوش خارجی رخ می‌دهد و معمولاً ناشی از رطوبت باقی‌مانده در گوش یا آسیب به پوست کانال گوش است.

۳. عفونت گوش داخلی (لابیرنتیت)

کم‌شایع‌تر، اما جدی‌تر، این عفونت در ساختار‌های عمقی گوش که مسئول تعادل و شنوایی هستند، اتفاق می‌افتد.

علائم و نشانه‌های تفصیلی عفونت گوش

 درد گوش (اوتالژی)

درد ناشی از عفونت گوش می‌تواند از یک ناراحتی خفیف تا دردی شدید و ضربان‌دار متغیر باشد. در کودکان که قادر به بیان درد نیستند، این علامت ممکن است به صورت کشیدن گوش، بی‌قراری و گریه بیش از حد ظاهر شود. درد اغلب در شب تشدید می‌شود، زیرا هنگام دراز کشیدن، فشار در گوش میانی افزایش می‌یابد.

 احساس فشار یا پُری در گوش

بسیاری از بیماران احساس می‌کنند گوش آنها "پُر" شده یا تحت فشار است. این احساس ناشی از تجمع مایع و چرک در گوش میانی و اختلاف فشار بین محیط داخلی گوش و فضای بیرون است. این حالت اغلب با احساس "پاپ کردن" گوش مشابه آنچه در تغییرات ارتفاع تجربه می‌شود، همراه است.

 اختلالات خواب

عفونت گوش به ویژه در کودکان می‌تواند باعث بی‌خوابی و بیدار شدن مکرر از خواب شود. این مسئله چند دلیل دارد: افزایش درد هنگام دراز کشیدن، تب و ناراحتی عمومی ناشی از عفونت. والدین اغلب متوجه می‌شوند کودک‌شان تنها در حالت نیمه‌نشسته یا وقتی که سرش بالاتر است، می‌خوابد.

 سردرد

سردرد مرتبط با عفونت گوش معمولاً در ناحیه اطراف گوش عفونی، شقیقه‌ها یا پشت چشم احساس می‌شود. این سردرد می‌تواند ناشی از التهاب گسترده، فشار در نواحی مجاور یا انتشار درد از خود گوش باشد. در عفونت‌های شدید، سردرد ممکن است نشان‌دهنده گسترش عفونت به ساختار‌های مجاور باشد.

 کاهش شنوایی یا واکنش ضعیف به صدا‌ها

تجمع مایع در گوش میانی مانع از انتقال صحیح امواج صوتی می‌شود که منجر به کاهش شنوایی موقتی می‌گردد. این کاهش شنوایی معمولاً پس از درمان بهبود می‌یابد. در کودکان، این علامت ممکن است به صورت بی‌توجهی به صداها، نیاز به افزایش حجم تلویزیون یا تاخیر در پاسخ به صدا‌های آشکار ظاهر شود.

 تب

تب پاسخ طبیعی بدن به عفونت است. در عفونت‌های گوش، تب می‌تواند از درجه پایین (۳۷.۵ تا ۳۸ درجه سانتی‌گراد) تا تب بالا (بالای ۳۹ درجه سانتی‌گراد) متغیر باشد. تب بالا به ویژه در کودکان شایع‌تر است و ممکن است با لرز و تعریق همراه باشد. تب بالا و مداوم نیاز به ارزیابی فوری پزشکی دارد.

 خروج مایعات از گوش (اتوره)

خروج چرک، خون یا مایع شفاف از گوش نشانه مهمی است که معمولاً نشان می‌دهد پرده گوش پاره شده است. این پارگی ممکن است موقتی باشد و اغلب منجر به کاهش ناگهانی درد می‌شود، زیرا فشار در گوش میانی کاهش می‌یابد. ترشحات ممکن است بدبو، زرد، سبز یا خونی باشند.

علائم اضافی که باید مراقب آنها بود

سرگیجه یا از دست دادن تعادل: به ویژه در عفونت گوش داخلی

تهوع و استفراغ: ناشی از اختلال در سیستم تعادلی گوش

زنگ زدن گوش (تینیتوس): احساس صدای زنگ، وزوز یا خش‌خش در گوش

تورم و قرمزی اطراف گوش یا در کانال گوش

تحریک‌پذیری و تغییرات خلقی به ویژه در کودکان

کاهش اشتها به دلیل درد هنگام جویدن یا مکیدن

تفاوت علائم در کودکان و بزرگسالان

تشخیص عفونت گوش در کودکان به دلیل عدم توانایی در بیان دقیق علائم، چالش‌برانگیزتر است. علائم هشداردهنده در کودکان شامل:

کشیدن، مالش یا گرفتن گوش

گریه بیش از حد و تحریک‌پذیری

مشکل در خوابیدن

مشکل در حفظ تعادل

تب (به ویژه در نوزادان و کودکان خردسال)

کاهش اشتها یا مشکل در تغذیه

ترشح مایع از گوش

زمان مراجعه به پزشک

در موارد زیر باید فوراً به پزشک مراجعه کرد:

علائم بیش از ۲۴-۴۸ ساعت ادامه یابند

درد گوش شدید باشد یا ناگهانی متوقف شود (ممکن نشانه پارگی پرده گوش باشد)

تب بالا (بالای ۳۹ درجه سانتی‌گراد) یا تشنج ناشی از تب

ترشح خون یا چرک از گوش

سرگیجه شدید یا سردرد غیرقابل تحمل

تورم و قرمزی پشت گوش

ضعف عضلات صورت

علائم در یک نوزاد کمتر از ۶ ماه ظاهر شود

تشخیص و درمان

پزشک با استفاده از اتوسکوپ (ابزار بررسی گوش) به تشخیص می‌پردازد. درمان بسته به نوع و شدت عفونت متفاوت است و ممکن شامل:

مسکن‌ها: مانند استامینوفن یا ایبوپروفن برای کنترل درد و تب

آنتی‌بیوتیک‌ها: در صورت عفونت باکتریایی

قطره گوش: برای عفونت‌های گوش خارجی

دارو‌های ضداحتقان: برای کاهش فشار در گوش میانی

عمل جراحی: در موارد مزمن یا عودکننده، مانند قرار دادن لوله تهویه در پرده گوش

راه‌های پیشگیری

شستن مرتب دست‌ها برای جلوگیری از انتشار عفونت

واکسیناسیون به موقع (واکسن پنوموکوک و آنفلوانزا)

اجتناب از قرارگیری در معرض دود سیگار

تغذیه نوزادان در حالت نیمه‌نشسته

خشک کردن کامل گوش‌ها پس از شنا یا استحمام

استفاده از محافظ گوش در محیط‌های پرصدا یا آلوده

شناخت علائم عفونت گوش و اقدام به موقع برای درمان، از عوارض جدی مانند کاهش شنوایی دائمی، انتشار عفونت به استخوان‌های مجاور یا مننژیت جلوگیری می‌کند. اگرچه بسیاری از عفونت‌های گوش به خودی خود بهبود می‌یابند، اما ارزیابی پزشکی مناسب برای تعیین نیاز به درمان و جلوگیری از عوارض ضروری است. توجه به علائم در کودکان که نمی‌توانند ناراحتی خود را به وضوح بیان کنند، اهمیت ویژه‌ای دارد. با اقدامات پیشگیرانه مناسب و درمان به موقع، می‌توان بار این بیماری شایع را کاهش داد و سلامت سیستم شنوایی را حفظ کند. / اختصاصی صد آنلاین