به گزارش صد آنلاین، این ایده که افراد حواسپرت یا گیج ممکن است هوش بالایی داشته باشند، ریشه در چندین مفهوم روانشناختی و فرهنگی دارد، اما نیازمند تحلیل دقیقتر است:
افراد با هوش بالا ممکن است ذهنی فعال داشته باشند که بهطور مداوم در حال پردازش ایدهها، ارتباط مفاهیم یا حل مسئله است. این فرایند میتواند به ظاهر حواسپرت منجر شود، زیرا تمرکز آنها بهطور مداوم بین موضوعات مختلف جابهجا میشود.
مطالعات نشان میدهند تفکر واگرا (ایجاد راهحلهای متعدد برای یک مسئله) اغلب با رفتارهای غیرمتعارف یا حواسپرتی همراه است.
وقتی فرد بهظاهر گیج یا غرق در افکار است، شبکه حالت پیشفرض مغز (مناطق مرتبط با تفکر خودجوش و تخیل) فعالتر میشود. این شبکه با خلاقیت، حل مسئله انتزاعی و بینشهای ناگهانی مرتبط است.
در فرهنگ عمومی، تصویر «نابغهی حواسپرت» (مانند آلبرت اینشتین) رواج دارد. این کلیشه ممکن است باعث شود برخی افراد گیجی یا حواسپرتی را نشانهی هوش بالا تفسیر کنند، حتی اگر همیشه اینطور نباشد.
برخی افراد باهوش بهدلیل تمرکز بر مسائل پیچیده، ممکن است به جزئیات روزمره (مثل جا گذاشتن کلید) بیتوجه باشند. این موضوع به سوگیری توجه مرتبط است، نه لزوماً گیجی.
هوش بالا لزوماً به معنای مدیریت موثر زمان یا تمرکز پایدار نیست. برخی نوابغ بهدلیل تمرکز بر ایدههای بزرگ، در کارهای سادهتر عملکرد ضعیفی دارند.
همبستگی ≠ علت: هرچند برخی تحقیقات ارتباط بین هوش و رفتارهای غیرمتعارف را نشان میدهند، این موضوع جهانی نیست. بسیاری از افراد باهوش کاملاً متمرکز و سازمانیافته عمل میکنند.
اختلالات توجه (مثلاً ADHD): گیجی یا حواسپرتی ممکن است نشانهی چالشهای عصبی باشد، نه لزوماً هوش بالا. این موارد نیازمند ارزیابی تخصصی است.
تعریف هوش: هوش چندبُعدی است (هوش هیجانی، تحلیلی، عملی و...). نمیتوان یک رفتار خاص را به همه ابعاد آن تعمیم داد.
این ایده که «گیجی نشانهی تیزهوشی است» بیشتر یک فرضیه جذاب است تا واقعیتی علمی. اگرچه ممکن است در برخی موارد صدق کند، اما عوامل دیگری مانند شخصیت، عادات ذهنی، یا حتی سبک زندگی نیز نقش دارند. هوش پیچیدهتر از آن است که تنها با یک رفتار سنجیده شود./ اختصاصی صد آنلاین