
نگاهی به اجلاس شرمالشیخ
کوروش احمدی می نویسد: طرح ترامپ برای غزه و اعلام موافقت تقریبا همه کشورها با آن نشان داد که در پی جنگهای تجاوزکارانه اسرائیل و بیثباتیهای ناشی از آن، شرایط جدیدی در منطقه در حال شکلگیری است که میتواند همزمان بر شرایط بینالمللی نیز اثر بگذارد.
ظرفیتی که باید درک کرد
صد آنلاین | مصطفی زندیه در یادداشتی مینویسد: این مقاله با تکیه بر رویکرد دیپلماسی استانی به بررسی ابعاد این فرصتها، ظرفیتهای استانی ایران در چارچوب دیپلماسی منطقهای و راهبردهای بهرهبرداری مؤثر از موقعیت جدید به منظورگسترش روابط اقتصادی، انرژی، فناورانه و فرهنگی با کشورهای آسیای مرکزی، افغانستان، پاکستان، چین، روسیه، هند، عراق و ترکیه در شرایط جدید ژئوپلیتیکی میپردازد.
پوپولیست و هواشناس
حسن فتاحی در یادداشتی مینویسد: پوپولیستها را نمیتوان از جهان حذف کرد. آنها تولید میشوند؛ اما میتوان با آموزش و آگاهیبخشی، مردمان را تربیت کرد تا فریب نخورند.
واشنگتن چه در سر دارد؟
حامد نقیلو می نویسد: در مواجهه با ایران، ایالات متحده بهویژه در دوره ریاستجمهوری ترامپ، نه به دنبال حل مسئله، بلکه به دنبال مدیریت آن بوده است. این مدیریت، برخلاف تصور رایج، نه از جنس نظمسازی منطقهای، بلکه از جنس مهار، تضعیف و کنترل ظرفیتهای ایران در سطح منطقهای و جهانی است.
دلالتی بر عقلانیت دینی و عملگرایی مصلحتمحور مقاومت اسلامی
محمد محمودیکیا در یادداشتی مینویسد: در مجموع بیانیه حاوی نقاط ایجابی و برخی نقاط و یا پیامدهای مفهومی و نظری سلبی است که توانسته هوشمندانه هم به عنوان مانعی بر سر راه ایده صلح ترامپ مطرح نشود، هم در عین حال به معنای عقبنشستن از اصول بنیادین مقاومت اسلامی فلسطینی نباشد و به یک معنا، توپ را در زمین آمریکایی بیندازد تا رژیم صهیونی را در برابر فشار ترامپ قرار دهد؛ امری که به نظر دشواریهای فراوانی در برابر خود دارد و ترامپ نیز نشان داده در سیاست عملی قابل اعتماد نیست و در مواضع سیاسی خود تا حدود قابل توجهی مقطعی، غرضورزانه و بی ثبات عمل کرده است؛ لذا سیاست پذیرش مشروط حماس با همه نکات ابهام و یا پیامدهای منطقی سلبی آن امری عقلانی و قابل دفاع است.