منع از ازدواج با زنان چشم آبی

 اولاً روایتى كه دلالت بر ازدواج نكردن با دختر چشم آبى كند را نیافتیم؛ بلكه عكس آن روایتى از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله وارد شده كه حضرت مى فرماید: «تزوجوا الأزرق فان فیهن الیمن» وسائل الشیعه، شیخ حر عاملى، ج 14 باب 20 ح3؛ وسائل الشیعه، شیخ حر عاملى، ج 14 باب 20 ح 3.؛ «با زنان چشم آبى ازدواج كنید كه در آنها بركت است».

در كتاب وسائل الشیعه نیز مجموعه احادیثى، تحت عنوان «استحباب تزویج البیضا و الزرقاء» بحارالأنوار، علامه مجلسى، ج100، ص231. وجود دارد.

لكن باید اشاره كرد كه در روایتى، پیامبرصلى الله علیه وآله - كه ظاهراً همین روایت منشأ شبهه سؤال كننده شده - ازدواج با چند دسته از زنان را نهى كرده اند از جمله آنان «شهبره» است. وقتى اصحاب معنى شهبره را از پیامبرصلى الله علیه وآله پرسیدند. حضرت فرمود: شهبره، زن چشم آبى بدزبان است. قال رسول الله صلى الله علیه وآله: «لا تزوّجن شهبرة... أما الشهبرة فالزرقاء البذیة»؛بحارالأنوار، علامه مجلسى، ج 100، ص 231. در مورد این حدیث توجه به دو نكته ضرورى است:

1. در صدر اسلام و حتى قبل از آن، رومى ها دشمنان اصلى عرب محسوب مى شدند و به خاطر آنكه شاخص ترین نشانه فیزیكى آنان، آبى بودن چشمشان بود، این رنگ مبغوض ترین رنگ نزد عرب بوده و افراد چشم آبى تداعى كننده دشمنان آنان بودر.ك: بحار الأنوار، علامه مجلسى، ج 86، ص 224..

علاوه بر آنكه ازدواج با چنین زنانى ممكن بود منجر به نفوذ سیاسى، فرهنگى، عقیدتى و به ویژه نظامى رومى ها در جامعه عرب شود. از این رو از ازدواج با آنان نهى مى شد.

2. احتمال دیگرى كه مى توان در توجیه این روایت بیان داشت این است كه معمولاً زنان چشم آبى از زیبایى برخوردارند و اساساً خود چشم آبى بودن مى تواند ملاكى براى زیبایى باشد از این رو روایت در صدد بیان این نكته است كه صرف چشم آبى بودن شما را اغفال نكند تا بدزبانى زن را نادیده بگیرید و با او ازدواج كنید زیرا بدزبانى موجب مى شود زندگیتان با صلح و آرامش نباشد. در واقع طبق این روایت زمانى كه امر دائر شد بین زیبایى ظاهرى و زشتى درونى و روحى؛ زیبایى ظاهرى را باید كنارى نهاد و از ازدواج با زنى كه خصلت ناپسندى دارد صرف نظر نمود.

این روایت شبیه روایت دیگرى از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله است كه خطاب به مردم فرمود: «إیاكم و خضراء الدمن. قیل: یا رسول الله! و ما خضراء الدمن؟ قال: المرأة الحسناء فى منبت السوء» ؛بحارالأنوار، علامه مجلسى، ج 100، ص 222. «بپرهیزید از سبزه زارى كه بر فراز مزبله اى روییده است. سؤال شد: اى پیامیر خدا! سبزه زار بر مزبله چیست؟ فرمود زن زیبایى كه در خانواده پلیدى رشد كرده باشد».

همان گونه كه ملاحظه مى شود ممكن است زنى زیبا باشد اما شرافت خانوادگى نداشته باشد و یا اینكه صالح نباشد، در این صورت ازدواج با چنین زنى مى تواند مشكلاتى را به همراه داشته باشد. بر همین اساس است كه زیبایى ركن اساسى در ازدواج نیست بلكه یك صفت كمالى است. یعنى اگر زیبایى با دیگر معیارهاى اساسى مانند تدیّن، اخلاق نیك و... همراه بود، ارزش دارد وگرنه ارزشى ندارد.

با این بیان روشن مى شود كه اگرچه ممكن است چشم آبى بودن زیبایى محسوب شود اما پیامبرصلى الله علیه وآله خواسته اند این هشدار را بدهند كه صِرف زیبایى موجب نشود از اخلاق ناپسند زن چشم پوشى كنید. زیرا زبان، ترجمان و بیان گر احوال درون است. «از كوزه همان برون تراود كه در اوست».

زبان، دریچه اى است كه درون مایه ها را ظاهر مى كند. زبان انسان، آینه دل اوست. امكان ندارد كه درون انسان، سالم و پاك باشد اما زبانش فحّاش و نیش زن باشد. به ویژه اینكه پس از ازدواج و بچه دار شدن، فرزند در دامن این مادر رشد و نمو كرده و تربیت مى شود.
منبع :پرسمان/ حقوق زن