اگر این نشانه ا را دارید شما به خار استخوانی مبتلا اید

به گزارش صدآنلاین  به نقل از وب ام دی، خارهای استخوانی (که به آنها استئوفیت نیز گفته می شود) برجستگی های صاف و سخت اضافی استخوان هستند. آنها اغلب در مفاصل ظاهر می شوند؛ در واقع مکان هایی که دو استخوان به هم می رسند.

خارهای استخوانی می توانند در بسیاری از قسمت های بدن شما ایجاد شوند، از جمله:

• دست ها
• شانه ها
• گردن
• ستون فقرات
• باسن
• زانو
• پاشنه پا

بیشتر خارهای استخوانی مشکلی ایجاد نمی کنند. اما اگر به استخوان‌های دیگر ساییده شود یا روی اعصاب فشار بیاورد، ممکن است درد و سفتی را تجربه کنید.

علل خار استخوان

شایع‌ترین علت خار استخوان، آسیب مفاصل ناشی از آرتروز یا بیماری دژنراتیو مفصل است. بالشتک بین مفاصل و استخوان های ستون فقرات می تواند با افزایش سن از بین برود. آرتریت روماتوئید، لوپوس و نقرس نیز می توانند به مفاصل شما آسیب برسانند.

خارهای استخوانی نیز اغلب پس از آسیب به مفصل یا تاندون ایجاد می شوند. وقتی بدن شما فکر می کند استخوان شما آسیب دیده است، سعی می کند با افزودن استخوان به ناحیه آسیب دیده، آن را اصلاح کند.

علل دیگر خار استخوان عبارتند از:

• استفاده بیش از حد از بدن برای مثال، اگر در مدت زمان طولانی زیاد می دوید یا می رقصید
• ژن ها
• رژیم غذایی
• چاقی
• مشکلات استخوانی که با آنها متولد شده اید
• باریک شدن ستون فقرات (تنگی ستون فقرات)

مشخص کردن علت دقیق آسان نیست، اما اگر کلسیم بدن کاهش یابد به ویژه در نوجوانان که در سن رشد هستند این مشکل دیده می شود. میزان جذب کلسیم در نوجوانان ۷۵درصد و در بزرگسالان ۲۰ تا ۳۰ درصد است. یک فرد بزرگسال هر سال تقریباً ۲۰درصد کلسیم استخوان را از دست می دهد.

کلسیم در بافت های نرم بدن یافت می شود و برای عملکرد منظم سلول ها لازم است. در صورت وجود خار استخوان در پا یا کف پا باید عمل جراحی انجام شود. با این حال بسیاری از افراد ترجیح می دهند در برنامه غذایی خود تغییری به وجود بیاورند و با خوردن کلسیم بیشتر، مانع از پیشرفت این اختلال شوند.

شاید عجیب به نظر برسد که برای متوقف کردن تراکم کلسیم در پاشنه پا لازم است که مصرف کلسیم را افزایش دهید. برای درک این موضوع لازم است که با روند شکل گیری خار استخوان آشنا شوید. زمانی که ذخیره کلسیم در بدن کاهش پیدا می کند، بدن به تدریج کلسیم را از استخوان استخراج می کند، به ویژه از قسمت های ضعیف . با استخراج آرام کلسیم از استخوان، این ماده وارد خون می شود و این امر باعث تجمع آن در قسمت های خاص و تشکیل خار استخوانی می شود. بهترین راه جلوگیری از این روند مصرف مکمل های کلسیم و مواد معدنی است.

علائم خار استخوان

ممکن است متوجه نشوید که خار استخوانی دارید. آنها فقط زمانی ایجاد مشکل می کنند که بر روی اعصاب، تاندون ها یا دیگر ساختارهای بدن شما فشار بیاورند. سپس، ممکن است یکی از موارد زیر را احساس کنید:

• درد در مفصل آسیب دیده
• درد یا احساس سفتی زمانی که می خواهید مفصل آسیب دیده را خم کنید یا حرکت دهید
• ضعف، بی حسی یا سوزن سوزن شدن در بازوها یا پاها در صورتی که خار استخوان بر اعصاب ستون فقرات شما فشار بیاورد.
• اسپاسم عضلانی، گرفتگی یا ضعف
• برجستگی های زیر پوست که عمدتا در دست ها و انگشتان دیده می شود
• اگر خار استخوانی روی اعصاب خاصی در ستون فقرات شما فشار بیاورد، در کنترل مثانه یا روده‌ها با مشکل مواجه می شوید (علائمی که به ندرت دیده می‌شود)

علائم شما ممکن است هنگام ورزش یا حرکت دادن مفصل آسیب دیده بدتر شود.

خار استخوانی می تواند شکسته شود و در پوشش مفصل گیر کند. می تواند حتی مفصل را قفل کند و حرکت آن را سخت کند.

تشخیص خار استخوان

اغلب، خارهای استخوان ابتدا توسط پزشک عمومی ارزیابی می شود که احتمالاً شما را به یک متخصص ارجاع می دهد. احتمالاً باید به روماتولوژیست یا پزشک ارتوپد مراجعه کنید. روماتولوژیست ها در بررسی مشکلات مفصلی تخصص دارند. پزشکان ارتوپد بر روی سیستم اسکلتی عضلانی تمرکز می کنند. پزشک شما مفصل را برای بررسی وجود برآمدگی لمس می کند. آنها همچنین ممکن است برای بررسی بهتر خار استخوان درخواست عکسبرداری با اشعه ایکس کنند.

سایر آزمایش‌هایی که پزشک می‌تواند برای تشخیص خار استخوان استفاده کند عبارتند از:

• سی تی اسکن: سی تی اسکن یک اشعه ایکس قدرتمند است که تصاویر دقیقی از داخل بدن شما می سازد.
• ام آر آی: این روش از آهنرباهای قدرتمند و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از اندام ها و ساختارهای داخل بدن شما استفاده می کند.
• تست های هدایت الکتریکی: این تست ها سرعت ارسال سیگنال های الکتریکی توسط اعصاب را اندازه گیری می کنند. آنها می توانند آسیبی که خارهای استخوانی به اعصاب کانال نخاعی شما وارد کرده اند را نشان دهند.

درمان خار استخوان و مراقبت در منزل

برای تسکین درد و کاهش تورم، می‌توانید یکی از این مسکن‌های بدون نسخه را امتحان کنید:

• استامینوفن (تیلنول)
• ایبوپروفن (ادویل، موترین)
• ناپروکسن سدیم (Aleve)

این موارد می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند، به خصوص اگر آنها را در دوزهای زیاد یا برای مدت طولانی مصرف کنید. اگر بیش از یک ماه آنها را مصرف کرده اید، از پزشک خود بپرسید که آیا می توانید درمان دیگری را امتحان کنید.