به گزارش مجله سلامت صد آنلاین ، ما چندین ساعت زیستی داریم که بدن ما را در داخل و نیز با دنیای بیرون هماهنگ نگه میدارد. بر اساس دو تحقیق جدید مشخص شده که چگونه این ساعتها برای حفظ عملکرد بافتها و کاهش سرعت پیری با هم هماهنگ و ترکیب میشوند.
این تحقیق بر ساعت شبانه روزی مرکزی – ساعت مرکزی مغز که توسط هسته سوپراکیاسماتیک (SCN) مدیریت میشود – و ساعتهای شبانهروزی محیطی که زمانبندی فرآیندهای سلولی در اندامها، عضلات و پوست را کنترل میکنند، متمرکز شده است.
تا زمانی که ساعت مرکزی در طول روز با ساعت محیطی ارتباط برقرار میکند، فرآیندهایی از جمله تعمیر DNA، فعالیت میتوکندری (مدیریت انرژی)، متابولیسم (سوخت و ساز) و چرخه سلولی طبیعی در مسیر مطلوب است.
اگر بتوان این مکانیسمها را با جزئیات بیشتری بررسی کرد و تا حدودی کنترل کرد، آنگاه میتواند گام مهمی در جهت حفظ سلامتی بخشهایی از بدن برای کند کردن پیری انجام داد.
پورا مونوز-کانووس، زیستشناس دانشگاه پومپئو فابرا در اسپانیا، میگوید: «نخقیق ما نشان میدهد که حداقل تعامل بین دو ساعت بافتی، یکی مرکزی و دیگری محیطی، برای حفظ عملکرد بهینه بافتهایی مانند ماهیچهها و پوست و جلوگیری از زوال و پیری، نیاز است.»
این تحقیق دو مطالعه تکمیلی را که به طور همزمان منتشر شدهاند را پوشش میدهد. اولین مورد، در Science، از آزمایشهایی روی موشها استفاده کردخ تا نشان دهد چگونه بازگرداندن هماهنگی بین ساعتهای مغز و ماهیچهها از تحلیل رفتن عضلات و از دست دادن قدرت و عملکرد عضلانی محافظت میکند.
در مطالعه دوم، در سلولهای بنیادی سلولی، محققان به ساعت شبانه روزی پوست موشها توجه کردند. باز هم، این ساعت برای عملکرد صحیح به ساعت مرکزی متکی بود. بدون این تنظیم، عملکردهایی مانند تکثیر DNA در زمانهای اشتباه اتفاق میافتند.
تحقیقات نشان میدهد که ساعتهای محیطی تا حدی استقلال دارند: آنها هنوز هم میتوانند چرخههای ۲۴ ساعته را پیگیری کنند و بخش کوچکی از عملکرد سلول را مدیریت کنند. این ساعت با محدود کردن زمان تغذیه موشها به زمانهای معینی از روز در غیاب ساعت مغزی به ساعتهای محیطی کمک میکند تا خود به خود بهتر مدیریت کنند.
ازنار بنیتا -زیست پزشکی بارسلونا در اسپانیا- در این باره میگوید: «دیدن اینکه چگونه هماهنگی بین مغز و ساعتهای شبانه روزی محیطی نقش مهمی در سلامت پوست و ماهیچه ایفا میکند شگفتانگیز است، در حالی که ساعتهای محیطی به تنهایی در انجام اساسیترین عملکردهای بافتی مستقل هستند.
ریتمهای شبانهروزی که در بدن ما در طول ۲۴ ساعت باید هماهنگ شوند، کلیدی برای اکثر فرآیندهای زیستی از جمله خواب و عملکرد دستگاه گوارش هستند. هنگامی که آنها مختل میشوند – برای مثال با «جت لگ» یا شیفتهای شبانه – میتواند اثرات منفی جدی بر سلامتی داشته باشد. فهم این زمان سنجی برای درک سلامت ضروری است.
ماهیچهها، پوست و سیستم عصبی مرکزی همگی با افزایش سن فرسوده میشوند، اما محققان این دو مطالعه فکر میکنند که کار آنها پتانسیل کمک به حفظ عملکرد بدنی را دارد.
گام بعدی شناسایی عوامل سیگنال دهی درگیر در این تعامل با در نظر گرفتن کاربردهای درمانی بالقوه است.
21458/خ