هشدار این کودکان بیشتر در معرض خطر آنفولانزا

به گزارش صد آنلاین ، آنفولانزا یک عفونت ویروسی بسیار مسری است که راه های هوایی ریه ها را تحت تاثیر قرار می دهد. باعث تب بالا، بدن درد، سرفه و علائم دیگر می شود و یکی از شدیدترین و شایع ترین بیماری های ویروسی در فصل زمستان است. اکثر کودکان کمتر از یک هفته به آنفولانزا مبتلا می شوند اما برخی از کودکان بیماری جدی تری دارند و ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشند. آنفولانزا همچنین ممکن است منجر به عفونت ریه (پنومونی) یا مرگ شود.

به دلیل سایر بیماری‌ها مانند COVID-19 و RSV، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها می‌گوید دریافت واکسن آنفولانزا برای محافظت از خود و اطرافیانتان در برابر آنفولانزا مهم‌تر از همیشه است. واکسن آنفولانزا و سایر واکسن ها را می توان همزمان تزریق کرد. با پزشک خود در مورد واکسن ها صحبت کنید.

چه چیزی باعث آنفولانزا در کودک می شود؟

آنفولانزا توسط ویروس های آنفولانزا ایجاد می شود. ویروس های آنفولانزا به 3 نوع تقسیم می شوند:

• آنفولانزای نوع A و B: این 2 نوع ویروس تقریباً هر زمستان باعث اپیدمی گسترده می شوند. آنها اغلب منجر به این می شوند که افراد بیشتری به بیمارستان مراجعه کنند و افراد بیشتری بر اثر آنفولانزا می میرند. مقامات بهداشت عمومی بر جلوگیری از گسترش انواع A و B تمرکز می کنند. یکی از دلایلی که آنفولانزا همچنان یک مشکل باقی می ماند این است که ویروس ها اغلب تغییر می کنند و جهش می یابند. این بدان معناست که افراد هر ساله در معرض انواع جدیدی از ویروس ها قرار می گیرند.
• آنفولانزای نوع C: این نوع ویروس باعث بیماری تنفسی بسیار خفیف و به ندرت باعث اپیدمی می شود. این تاثیر شدید بر سلامت عمومی مانند آنفولانزای نوع A و B ندارد.

ویروس آنفولانزا اغلب از طریق عطسه یا سرفه از کودکی به کودک دیگر منتقل می شود. این ویروس همچنین می تواند برای مدت کوتاهی روی سطوح زنده بماند. این سطوح شامل دستگیره در، اسباب بازی، خودکار یا مداد، صفحه کلید، تلفن و تبلت و میز است. همچنین می توان آن را از طریق ظروف غذاخوری مشترک منتقل کرد. کودک شما می تواند با لمس چیزی که توسط فرد آلوده لمس شده و سپس دست زدن به دهان، بینی یا چشم های او به ویروس آنفولانزا مبتلا شود.

افراد 24 ساعت قبل از شروع علائم بیشتر می توانند آنفولانزا را منتقل می کنند. خطر انتقال آن به دیگران اغلب حدود روز 5 تا 7 بیماری پایان می یابد. از آنجایی که آنفولانزا می تواند قبل از شروع علائم پخش شود، تشخیص ویروس آنفولانزا آسان است. این امر به ویژه در مورد کودکانی که اغلب سطوح زیادی را لمس می کنند و سپس دهان، بینی یا چشمان خود را لمس می کنند، صادق است.

کدام کودکان در معرض خطر آنفولانزا هستند؟

یک کودک در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آنفولانزا است اگر:

• اطراف افراد مبتلا به آنفولانزا قرار دارد.
• واکسن آنفولانزا نزده است.
• پس از تماس با سطوح آلوده دست های خود را نشسته است.

کودکان خردسال و کودکانی که دارای برخی بیماری‌های زمینه‌ای هستند، در معرض خطر بیشتری برای بستری شدن در بیمارستان یا عفونت شدید یا پیچیده آنفولانزا هستند.

علائم آنفولانزا در کودکان

آنفولانزا یک بیماری تنفسی است، اما می تواند کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد. یک کودک ممکن است به طور ناگهانی با یکی یا همه علائم زیر بیمار شود:

• تب که ممکن است به 103 درجه فارنهایت (39.4 درجه سانتیگراد) تا 105 درجه فارنهایت (40.5 درجه سانتیگراد) برسد.
• بدن درد که ممکن است شدید باشد.
• سردرد
• گلو درد
• سرفه ای که بدتر می شود.
• خستگی
• آبریزش یا گرفتگی بینی

در برخی موارد، کودک شما ممکن است علائم زیر را داشته باشد:

• حالت تهوع
• استفراغ
• اسهال

اکثر کودکان در عرض یک هفته پس از ابتلا به آنفولانزا بهبود می یابند. اما ممکن است تا 3 تا 4 هفته همچنان احساس خستگی کنند.

توجه به این نکته ضروری است که سرماخوردگی و آنفولانزا علائم مختلفی دارند:

سرماخوردگی معمولاً خفیف است و اغلب پس از چند روز از بین می رود. با این حال آنفولانزا می تواند علائم شدید ایجاد کند و منجر به مشکلاتی مانند ذات الریه و حتی مرگ شود. بسیاری از علائم آنفولانزا ممکن است ناشی از سایر مشکلات سلامتی باشد.

مطمئن شوید که فرزندتان برای تشخیص به پزشک خود مراجعه می کند.

چگونه آنفولانزا در کودک تشخیص داده می شود؟

پزشک در مورد علائم و سابقه سلامتی کودک شما می‌پرسد و آنها فرزند شما را معاینه فیزیکی می کنند. علائم اغلب برای تشخیص آنفولانزا کافی است. آزمایشات دیگری مانند سواب بینی یا گلو نیز ممکن است انجام شود. این کار به علائم و سلامت کلی کودک شما بستگی دارد.

درمان آنفولانزای کودکان

درمان به علائم، سن و سلامت عمومی کودک شما و همچنین به شدت این وضعیت بستگی دارد. هدف از درمان کمک به پیشگیری یا کاهش علائم است.

درمان ممکن است شامل داروهایی مانند:

• استامینوفن: این دارو برای کمک به کاهش درد بدن و تب است. به کودک تب دار آسپرین ندهید.
• داروی ضد ویروسی: این دارو ممکن است به کاهش علائم و کوتاه کردن طول بیماری کمک کند. این دارو می تواند احتمال ابتلا به عفونت گوش ناشی از آنفولانزا را کاهش دهد. همچنین ممکن است به کاهش سایر عوارض از جمله نیاز به بستری شدن کمک کند. این دارو در صورتی مفید است که ظرف 2 روز پس از شروع علائم شروع شود اما اگر کودک عوارضی داشته باشد یا در معرض خطر بالایی برای آنها باشد، ممکن است دیرتر شروع شود.

آنتی بیوتیک ها در برابر عفونت های ویروسی موثر نیستند، بنابراین تجویز نمی شوند. اگر کودک شما به ذات الریه باکتریایی مبتلا شده باشد، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود. در غیر این صورت، درمان بر کمک به کاهش علائم کودک شما تا زمانی که بیماری از بین برود متمرکز است.

با متخصص کودکان در مورد خطرات، مزایا و عوارض جانبی احتمالی همه داروها صحبت کنید.

همچنین مطمئن شوید که فرزندتان:

• در رختخواب استراحت زیادی می کند.
• مایعات فراوانی می نوشد.

عوارض احتمالی آنفولانزا در کودکان

آنفولانزا می تواند باعث مشکلات شدید تنفسی شود. یک کودک با علائم شدید ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد. آنفولانزا می تواند منجر به عفونت ریه به نام پنومونی شود و حتی در برخی موارد، آنفولانزا می تواند منجر به مرگ شود.

کودکانی که دارای سایر بیماری‌هایی هستند که بر تنفس تأثیر می‌گذارند، مانند آسم، در معرض خطر بیشتری برای عوارض آنفولانزا هستند. آسم یا سایر بیماری های ریوی نیز می تواند توسط آنفولانزا ایجاد شود.

کودکان مبتلا به آنفولانزا نیز بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش هستند.

چگونه می توانم به پیشگیری از آنفولانزا در فرزندم کمک کنم؟

بهترین راه برای پیشگیری از آنفولانزا، تزریق واکسن سالانه آنفولانزا است. هر سال، یک واکسن جدید آنفولانزا قبل از شروع فصل آنفولانزا در دسترس است. اگر در مورد نحوه عملکرد واکسن ها و چگونگی پیشگیری از آنفولانزا سؤالی دارید با پزشک خود صحبت کنید.

واکسن آنفولانزا اغلب به صورت تزریقی به عضله تزریق می شود. برای نوزادان و کودکان خردسال، به صورت تزریق در عضله ران انجام می شود. در کودکان بزرگتر، به صورت تزریق در عضله بالای بازو تزریق می شود. همچنین واکسن آنفلوانزا به عنوان اسپری بینی برای کودکان سالم بالای 2 سال، از جمله نوجوانانی که باردار نیستند، موجود است.

اولین باری که یک کودک بین ۶ ماه تا ۸ سال واکسن آنفولانزا را دریافت می کند، یک ماه بعد به واکسن دوم آنفولانزا نیاز دارد. این کار برای ایجاد محافظت در برابر آنفولانزا است. به محض در دسترس بودن واکسن، اولین دوز را به کودک خود تزریق کنید. این کار اجازه می دهد تا دوز دوم تا پایان اکتبر داده شود. اگر کمک کنید تا کودک واکسن را دریافت کند به کودک شما بهترین محافظت را برای فصل آنفولانزا می دهد. پس از اولین فصل آنفولانزا، کودک شما تنها به 1 دوز نیاز دارد.

این واکسن برای همه کودکان 6 ماهه و بزرگتر توصیه می شود. اما برای برخی از کودکان، تزریق واکسن آنفولانزا برای آنها حیاتی تر است زیرا احتمال بروز عوارض ناشی از آنفولانزا در آنها بیشتر است. واکسن آنفولانزا باید به هر کودکی که یکی از موارد زیر را دارد داده شود:

• یک بیماری قلبی یا ریوی طولانی مدت دارد.
• یک اختلال غدد درون ریز مانند دیابت دارد.
• اختلال کلیه یا کبد دارد.
• ضعف سیستم ایمنی ناشی از HIV/AIDS یا استفاده طولانی مدت از استروئیدها یا سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را دارد.
• یک اختلال خونی مانند بیماری سلول داسی شکل دارد.

واکسن آنفولانزا نیز باید به موارد زیر داده شود:

• کودکی که یکی از اعضای خانواده اش مبتلا به بیماری طولانی مدت (مزمن) است.
• کودک یا نوجوانی که آسپرین را به عنوان درمان طولانی مدت مصرف می کند.
• کودکی با والدین یا مراقبان در معرض خطر بالای عوارض آنفولانزا.

برخی از عوارض جانبی واکسن می تواند مانند علائم خفیف آنفولانزا به نظر برسد. اما واکسن باعث آنفولانزا نمی شود. با مصرف داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن می توان از عوارض جانبی واکسن جلوگیری کرد. هرگز بدون صحبت با پزشک کودک خود آسپرین ندهید. عوارض جانبی احتمالی واکسن آنفولانزا عبارتند از:

• درد در بازویی که واکسن را دریافت کرده اید.
• علائم کوتاه مدت مانند سردرد خفیف یا تب خفیف برای حدود 1 روز پس از تزریق.

علاوه بر واکسن آنفولانزا، می توانید کارهای دیگری نیز انجام دهید تا به کاهش خطر ابتلا به آنفولانزا در کودک کمک کنید:

• در صورت امکان تماس فرزندتان را با افراد آلوده محدود کنید.
• از فرزندتان بخواهید مرتب دست های خود را بشوید.
• از کودک خود بخواهید هنگام تماس با افراد دیگر یا در گروه های بزرگ از ماسک پزشکی استفاده کند.
• از کودک خود بخواهید هنگام سرفه یا عطسه بینی و دهان خود را بپوشاند. به آنها بیاموزید که از دستمال کاغذی استفاده کنند یا در قسمت خمیده بازوی خود سرفه یا عطسه کنند.
• قبل و بعد از مراقبت از کودک دست های خود را بشویید.
• سطوحی را در خانه که دیگران ممکن است لمس کنند تمیز کنید.

چه زمانی باید با پزشک تماس بگیرم؟

اگر فرزندتان موارد زیر را دارد با پزشک تماس بگیرید:

• علائمی که بهتر نمی شوند یا بدتر می شوند.
• علائم جدید.

نکات کلیدی در مورد آنفولانزا در کودکان

• آنفولانزا یک عفونت ویروسی بسیار مسری سیستم تنفسی است.
• باعث تب بالا، بدن درد، سرفه و علائم دیگر می شود.
• اکثر کودکان کمتر از یک هفته به آنفولانزا مبتلا هستند. اما برخی از کودکان بیماری جدی تری دارند و ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشند.
• آنفولانزا همچنین ممکن است منجر به عفونت ریه (پنومونی) یا مرگ شود.
• آنفولانزا را می توان با استامینوفن، داروهای ضد سرفه و داروهای ضد ویروسی درمان کرد. کودک شما همچنین به استراحت زیاد و مایعات فراوان نیاز دارد.
• بهترین راه برای پیشگیری از آنفولانزا، تزریق واکسن سالانه آنفولانزا است. این واکسن برای همه کودکان 6 ماهه و بزرگتر توصیه می شود.
• دریافت واکسن آنفولانزا برای محافظت از خود و اطرافیانتان از آنفولانزا مهم است.

زمانی که به پزشک مراجعه کردم چه بپرسم؟

نکاتی که به شما کمک می کند از بازدید از پزشک فرزندتان بیشترین بهره را ببرید:

• دلیل بازدید و اتفاقی که می خواهید بیفتد را بدانید.
• قبل از بازدید، سؤالاتی را که می خواهید به آنها پاسخ دهید، یادداشت کنید.
• در ویزیت، نام دارو، درمان یا آزمایش جدید را یادداشت کنید. همچنین هر دستورالعمل جدیدی که پزشک شما برای فرزندتان به شما می دهد را یادداشت کنید.
• بدانید که چرا یک دارو یا درمان جدید تجویز می شود و چگونه به کودک شما کمک می کند. همچنین بدانید که چه عوارضی دارد.
• بپرسید که آیا می توان وضعیت فرزندتان را به روش های دیگری درمان کرد.
• بدانید چرا یک آزمایش یا روش توصیه می شود و نتایج چه معنایی می تواند داشته باشد.
• بدانید که اگر فرزندتان دارو را مصرف نکند یا آزمایش یا روش را انجام ندهد، چه انتظاری باید داشته باشید.