ممدانی و تحولی تاریخی در شهر جهانی نیویورک

به گزارش صدآنلاین، رسانه آمریکایی در گزارشی تازه انتخاب «زهران ممدانی» به‌عنوان نخستین شهردار مسلمان نیویورک را نقطه‌عطفی در تاریخ این شهر و لحظه‌ای سرنوشت‌ساز برای جامعه مسلمانان دانسته و تأکید کرده که پیروزی او نمادی از توانمندسازی سیاسی و به رسمیت شناخته شدن فرهنگیِ جمعیتی است که برای سال‌ها از عرصه عمومی کنار گذاشته شده بود.

روزنامه «نیویورک‌تایمز» در این گزارش صحنه‌هایی از شادی و هیجان در یک کافه شلوغ در «کویینز» را توصیف کرده است؛ جایی که صدها مسلمان و آسیایی‌تبارِ ساکن نیویورک برای تماشای نتایج انتخابات گرد هم آمده بودند. این برنامه که به میزبانی «باشگاه دموکرات‌های مسلمان نیویورک» برگزار شد، پس از اعلام پیروزی ممدانی اندکی بعد از ساعت ۹:۳۰ شب به جشن و هلهله تبدیل شد. جمعیت نام او را فریاد می‌زد، تلفن‌های همراه را بالا گرفته و این لحظه تاریخی را ثبت ‌کردند. یکی از حاضران به نام «فاطمه خان» گفت که حضور در میان این همه رهبران مسلمان در یک مکان، احساسی باورناپذیر برایش داشته است.

به نوشته رسانه آمریکایی، ممدانی در اول ژانویه سوگند یاد خواهد کرد و به برجسته‌ترین مقام انتخابیِ مسلمان در ایالات متحده تبدیل می‌شود. این پیروزی برای مسلمانان نیویورک که پس از حملات ۱۱ سپتامبر اغلب با طرد و تبعیض مواجه بوده‌اند، تغییری بنیادین به‌شمار می‌رود. یکی از رأی‌دهندگان به نام «سمیه چودری» گفته است هنگام رأی دادن گریسته، زیرا هرگز تصور نمی‌کرد روزی یک مسلمان شهردار نیویورک شود. طبق گزارش، ممدانی حدود یک میلیون رأی به دست آورد که معادل نیمی از کل آراء و بالاترین میزان مشارکت در انتخابات شهرداری طی ۵۰ سال گذشته بوده است.
این گزارش یادآور شده است که محور اصلی کارزار ممدانی، مسئله «قابلیت تأمین هزینه زندگی» بود. تمرکز او بر کاهش هزینه‌های زندگی، رأی‌دهندگان طبقه کارگر از جمله بسیاری از رأی‌دهندگان تازه‌کار را جذب کرد. یکی از حامیان او به نام «طارق منور» گفته است: «اینکه او مسلمان است حس خوبی دارد، اما مهم نیست؛ مسئله این است که چه کاری می‌تواند برای مردم انجام دهد.»

کمپین ممدانی که به‌خاطر فعالیت گسترده در شبکه‌های اجتماعی شناخته شده بود، همزمان بر ارتباط چهره‌به‌چهره نیز تکیه داشت. هزاران داوطلب در مناطق مسلمان‌نشین کویینز، بروکلین و برانکس خانه‌به‌خانه رفته و با رأی‌دهندگان به زبان‌های عربی، بنگالی و اردو گفتگو کردند. نیویورک‌تایمز نوشت که این تلاش‌ها مسلمانان و آسیایی‌تباران را به یکی از پایدارترین پایگاه‌های حمایتی او تبدیل کرد.

این گزارش تأکید کرده است که ممدانی ایمان خود به دین اسلام را پنهان نکرد و آن را در کارزارش گنجاند. او در بیش از ۵۰ مسجد حضور یافت، همراه مردم نماز خواند و حتی با انتشار تصویری از افطار خود به صرف یک ساندویچ «بوریتو» در مترو در ماه رمضان، توجه عمومی را برانگیخت. رأی‌دهندگان مسلمان در او رهبری را دیدند که با اعتمادبه‌نفس و بازتاب‌دهنده تجربه روزمره آنان است.

«رنا عبدالحمید»، فعال اجتماعی در گفتگو با نیویورک‌تایمز گفت که مسلمانان سال‌ها «ستون فقرات شهر» بوده‌اند — از معلمان گرفته تا صاحبان فروشگاه‌ها — و پیروزی ممدانی به‌نوعی قدردانی دیرهنگام از نقش آنان محسوب می‌شود.
نیویورک‌تایمز نوشته است که در هفته‌های پایانی رقابت، ممدانی با حملات اسلام‌ستیزانه فراوانی روبه‌رو شد. او در واکنش، سخنرانی‌ای در برابر «مرکز فرهنگی اسلامی برانکس» ایراد کرد و درباره ایمان و هویت خود سخن گفت و تأکید کرد که دیگر «در سایه‌ها» زندگی نخواهد کرد. طبق گزارش این روزنامه، صداقت و صراحت ممدانی اعتبارش را افزایش داد و دامنه حمایت از او را گسترش داد.

رسانه آمریکایی خاطرنشان کرده است که پیروزی ممدانی موجب افزایش مشارکت سیاسی مسلمانان و آسیایی‌تباران نیویورک شده است، تا جایی که ۲ نامزد بنگلادشی اعلام کرده‌اند قصد دارند برای تصدی مناصب محلی نامزد شوند. برای بسیاری، این تحول نشانه افزایش اعتمادبه‌نفس در جامعه‌ای است که اکنون باور دارد صدایش شنیده می‌شود.

دانشجویی ۲۸ ساله از برانکس به نام «امیناتا دیالو» گفته است که داستان ممدانی بازتاب زندگی خود اوست. او می‌گوید: «ممدانی نشان می‌دهد ما در هر عرصه‌ای جایگاه داریم؛ صدای ما و ارزش‌های ما در شکل دادن به آینده این شهر سهم دارد.»

نیویورک‌تایمز در پایان نتیجه گرفته است که پیروزی ممدانی تنها یک موفقیت سیاسی نیست، بلکه تغییری فرهنگی است که حس تعلق را برای جامعه‌ای مقاوم و دیرپا به ارمغان آورده است. پیام او درباره عدالت اقتصادی و همگرایی اجتماعی، همراه با صراحتش در بیان ایمان شخصی، او را به نمادی از نیویورک نوین تبدیل کرده است، شهری که اکنون فراگیرتر شده و طیف گسترده‌تری از انسان‌ها در مدیریت آن سهم دارند.