به گزارش صد آنلاین، در زیر به نکات اشارهشده و توضیحات علمی و سنتی مرتبط با آنها پرداخته میشود:
ادعا: ایجاد لکههای سیاه روی صورت، سردرد و جوشهای دهان.
توضیح:
بادمجان نارس حاوی مقادیر بالاتری از سولانین (یک آلکالوئید طبیعی در گیاهان خانواده سولاناسه، مانند سیبزمینی و گوجهفرنگی) است. سولانین در دوزهای بالا میتواند سمی باشد و علائمی مانند سوزش دهان، حالت تهوع یا واکنشهای پوستی ایجاد کند. با این حال، شواهد علمی مستقیمی مبنی بر ارتباط آن با لکههای پوستی یا سردرد وجود ندارد. احتمالاً این ادعا ریشه در طب سنتی دارد و ممکن است به حساسیتهای فردی مرتبط باشد.
ادعا: ایجاد مسمومیت خفیف در معدههای ضعیف.
توضیح:
بادمجان رسیده معمولاً سولانین کمی دارد، اما در صورت مصرف نارس یا بخشهای سبزرنگ آن، این ترکیب افزایش مییابد. افراد با معده حساس یا مشکلات گوارشی ممکن است دچار نفخ، درد شکم یا سوءهاضمه شوند. پختن بادمجان تا حدی سولانین را کاهش میدهد.
ادعا: درد پهلو، بواسیر، مشکلات چشمی یا "سودا" (مفهومی در طب سنتی).
توضیح:
از دیدگاه طب سنتی: بادمجان طبعی سرد و خشک دارد و مصرف بیشازحد آن، بهویژه در افراد با مزاج سرد، ممکن است تعادل بدن را برهم زده و به عوارضی مانند درد مفاصل یا مشکلات گوارشی منجر شود.
از دیدگاه علمی: مصرف زیاد بادمجان بهدلیل وجود اگزالاتها ممکن است در افراد مستعد به سنگ کلیه مشکلساز باشد. همچنین، فیبر بالای آن در صورت عدم تحمل فردی، باعث نفخ یا اسهال شود. ارتباط مستقیم آن با بواسیر یا مشکلات چشمی تایید نشده است.
پختن با گوشت، روغن، سرکه یا آب انار:
در طب سنتی، ترکیب بادمجان با مواد گرم و تر (مانند گوشت، روغن) یا ترشیها (سرکه، آب انار) برای تعدیل طبع سرد آن توصیه میشود. این ترکیبات ممکن است هضم را بهبود بخشند و جذب مواد مغذی را افزایش دهند.
۱. از بادمجان رسیده و تازه استفاده کنید و بخشهای سبزرنگ یا نارس را دور بریزید.
۲. بادمجان را پیش از پختن نمک بزنید و آب آن را بگیرید تا تلخی و ترکیبات نامطلوب کاهش یابد.
۳. در صورت داشتن حساسیت گوارشی یا سابقه سنگ کلیه، مصرف آن را محدود کنید.
۴. از مصرف افراطی بادمجان خام یا نپخته خودداری نمایید.
اگر عوارضی مانند واکنشهای پوستی یا گوارشی پس از مصرف مشاهده کردید، با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید./ اختصاصی صد آنلاین