يکشنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۳
صورت‌های خسته اما خرسند، یکی با بازوبند و دیگری با پیراهن متفاوت و اندامی تنومند، بعد از فراموشی بحران اسفند، در همراهی با هوادارانی مملو از حس خوب و خوشایند؛ آنها پسران یحیی گل‌محمدی هستند که درست روبروی تماشاگران و چندین متر دورتر از خبرنگاران، تشویق ایسلندی را پیش می‌برند.
در بین پسران یحیی، این نسل شیک پرسپولیس، کهنه‌سربازانی هم هستند که سالهای بیشتری این پیراهن رزم را برتن داشته‌اند. همان‌هایی که در طول نود و چند دقیقه جدال با ملوانان، کوفتند و جنگیدند و ستاره‌های میدانی شدند که سه امتیاز حساس را برای پرسپولیس در پیش داشت.
آنها شایسته معرفی و تقدیر هستند: علیرضا بیرانوند، وحید امیری و مهدی ترابی. البته که نام بردن از این سه نفر، خدشه‌ای به نمایش درخشان سایرین وارد نمی‌کند اما شاید بشود گفت که مردان کلیدی دومین برد سال، آنهایی بودند که اتفاقا و به ترتیب کاپیتان‌های تیم داخل زمین هم محسوب می‌شدند.
علیرضا بیرانوند در این بازی توانست دروازه خود را بسته نگه دارد. البته قوی سپید موقعیت‌های چندانی برای گلزنی نداشت اما در همان اندک فرصتها، این شماره یک قرمزها بود که مطمئن و بی‌نقص، در زمین و آسمان، توپها را جمع می‌کرد و فرصت عرض اندام به چهره‌های جاهطلب سفیدپوش را نمی‌داد.
وحید امیری در نقش یک مدافع چپ و البته کاپیتان، درخشش ویژه‌ای داشت. پرتاب بلند امیری بود که زمینه‌ساز گل دوم سرخپوشان و تیرخلاص بر پیکره ملوان شد. با این حال آنچه او را به چهره متمایز تبدیل کرد، امضای همیشگی کارش بود: دوندگی و جنگندگی.
مهدی ترابی اما یک ستاره تمام عیار است و چنین بازیکنی اثر بیشتری هم در تیم می‌گذارد. درست مثل فراری که در صحنه اول داشت که گویی درست مثل عبور جریان برق از سیم‌های داخل خیابان و رسیدن به ساختمان بود. ترابی بعد از این فرار دیدنی، شوت خود را هم مثل یگ گلزن قهار به ثبت رساند تا قفل دروازه ایمان صادقی را بشکند.
اما تک نوازی سه کهنه‌سرباز پرسپولیس، انگار یک چیزی کم داشت. پس در دقیقه 78 این علیرضا بیرانوند است که توپ ارسالی حریف را در ارتفاع بیش از دویست سانتری متری و از روی سر مهاجم ملوان جمع می‌کند و اجازه گلزنی نمی‌دهد. دوربین می‌چرخد و این وحید امیری است که در شلوغی مرکز میدان توپ را سالم به مهدی ترابی می‌رساند. این مهدی ترابی است که با تصمیمی درست پاس خود را به لئاندرو پریرا می‌فرستد و در نهایت شد آنچه که باید می‌شد.
روی هر سه گل پرسپولیس، آنها اثرگذار بودند و برد را به نام خود نوشتند. بازیکنانی که سابقه طولانی قهرمانی با این تیم را دارند و حالا به دماسنج تیم یحیی گل‌محمدی تبدیل شده‌اند. یک شاخص، یک سمت ترازو، یک استاندارد. متر و معیاری که سایرین هم باید خود را به آن برسانند و در 5 بازی بعدی، شبیه بازیکنانی باشند که می‌خواهند مهره قهرمانی پرسپولیس لقب بگیرند.
544