جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
کتاب «رسم شهادت» به قلم محمدتقی فیاض‌بخش تفسیری توحیدی از مقام شهادت و سیرۀ رفتاری و عملی شهید سلیمانی است، که چاپ اول آن سال ۱۴۰۲ از سوی انتشارات مکتب حاج قاسم منتشر شده است.
این کتاب از دو بخش تشکیل شده است؛ اول متن سخنرانی استاد محمدتقی فیاض‌بخش در آیین گرامیداشت مقام شهید و رونمایی از کتاب «شهید؛ رهیافتی به راز و رمز مقام شهادت» است که به مناسبت سومین شهادت سالگرد شهادت سردار سلیمانی ایراد شد و دوم متن گفت‌وگویی است که ایشان با مکتب شهید سلیمانی و همکاری سیمافکر انجام دادند و به‌صورت تصویری با عنوان «بر مدار دوستی» منتشر گردید. در هر دوی این بیانات شاهد تفسیری توحیدی از مقام شهادت و نیز تفسیری توحیدی از سیرۀ رفتاری و عملی شهید سلیمانی هستیم.
در بخشی از کتاب «رسم شهادت» می‌خوانیم: «تأمل در سیره عملی و حالات روحی شهید در اصل تأمل در طریق نیل به توحید و طریق محبت است. ما در احوالات و سیره عملی شهید تأمل می‌کنیم تا گره‌های ذهنی و قلبی‌مان نسبت به اصل سیروسلوک الی‌الله باز شود. پس نقل خوبی‌ها و محاسن شهید، صرفا یک خاطره‌گویی نیست، بلکه پی‌جویی یک پرسش و در اصل یک پژوهش توحیدی است. اگر می‌پرسیم که چرا شهید سلیمانی همه طوایف و اقشار را دوست می‌داشت، در واقع مشغول پرسیدن از چیز بالاتری هستیم؛ آن سوال بالاتر این است که «نسبت توحید با مودت و دوستیِ همه اقشار و طوایف چیست و چرا توحید موحّد را به وادی این دوستی می‌کشاند؟». اگر می‌پرسیم که چگونه یک فرمانده نظامی میدانی - که حتماً به فرمانش خون‌های بسیاری از دشمنان ریخته شده‌است - این قدر لطیف و اهل ظرافت بود؟، در واقع مشغول پرسیدن از مختصات راه توحید و اطوار زیست یک موحّدیم: «چگونه است که موحّد هم لطیف است و هم خشن؛ لطیف در دوستی و خشن در دشمنیِ بر سر دوستی؟». اینها سؤالاتی است که ما درباره شهید حاج قاسم سلیمانی می‌پرسیم. جواب این سوالات در خود توحید است. پس نقطه عزیمت ما و نقطه نهایت ما در پی‌جویی این پرسش‌ها توحید است. این راه را با کسانی که آشنای توحیدند می‌توان طی نمود؛ پس باید این سوالات را به سالکان و آشنایان این راه عرضه کرد. مسیری که در کتاب پیش رو طی شده‌است».
در پشت جلد کتاب آمده است: «بنده اعتقاد راسخ دارم که خداوند مجاهدین فی سبیل‌الله را در مسیر شهادت قرار می‌دهد؛ ولی شهادت به معنای عام آن؛ یعنی هرکس که در این مسیر حرکت می‌کند، چه کشته شود چه نشود، در هر صورت شهید است... خداوند کسی را که در این مسیر قرار گرفته است به عنوان شهید می‌پذیرد و نکته مهم همین است. در بیانات حاج قاسم این نگاه فوق‌العاده وجود دارد. ایشان دائماً از عمق وجود فریاد می‌زند که: «بارالها! مرا بپذیر!»؛ یعنی شهیدم کن! شهید به معنای کشته شدن نیست؛ بلکه به این معناست که من لیاقت دیدار تو را در مقام شهود پیدا کنم».