توصیه‌تان به جوانان دهه شصتی یا دهه پنجاهی که تاکنون نتوانستند ازدواج کنند چیست که در ماه رمضان با فشار شهوت روبرو نشوند؟

به گزارش صد آنلاین ، نیاز و شهوت جنسی، اختصاصی به متولدین یک دهۀ خاص ندارد؛ بلکه هر انسان سالمی، از این نیاز، کشش و شهوت قوی برخوردار می‌باشد.

الف - غریزۀ جنسی که شهوت [اشتها و میل] جنسی را ایجاد می‌نماید، لازمۀ زندگی انسان و تداوم چرخۀ حیات بشر در زمین می‌باشد؛ لذا خداوند سبحان، نه تنها آن را در وجود آدمی نهادینه نموده است، بلکه برای انسان زینت داده و خوشایند گردانیده تا به آن میل و رغبت فراوان نیز داشته باشد و از ارضای آن لذت ببرد؛ چنان که فرمود:

«زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ» (آل عمران، 14)

• محبّت شهوات (امیال)، از زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره و اسب‌های ممتاز و چهارپايان و زراعت، در نظر مردم جلوه داده شده است، اينها  سرمايه زندگی (مادی) است، و سرانجام نيك (و زندگی والا و جاويدان)، نزد خدا می‌باشد.

بنابراین، نیاز و میل جنسی، همچون نیاز و میل به خوردن، خوابیدن، مسکن، امنیّت و ...، در همگان وجود دارد و البته تا سنین معینی؛ و از نوجوانی آغاز می‌شود و هر روز شدیدتر می‌گردد و از سن 40 یا 45 به بعد، کاهش می‌یابد. لذا اگر کسی در این سنین احساس کرد که نیاز، میل، کشش و شهوت جنسی ندارد؛ حتماً باید به پزشک مراجعه نماید.

ب - هواهای نفسانی، همه برای بدن حیوانی می‎باشند، چنان که در حیوانات نیز وجود دارد و اساساً حیوانات مبتنی بر غرایز زندگی می‎کنند؛ در اسلام عزیز، دستور این است که هوای نفس، در تمامی نیازها و امیالش، تحت مهار و فرماندهی عقل و روح شریف قرار گیرد و طبق قوانینی که خداوند سبحان وضع نموده، مدیریت شوند؛ نه این که سرکوب شوند. لذا ریاضت بدین معنا، در اسلام حرام است.

ج - شهوات (نیازها و امیال نفسانی)، آنقدر قوی و شدید هستند که خواسته‌های خود را به انسان درخواست نمی‌دهند، بلکه «امر» می‌کنند، یعنی تحت فشار قرار می‌دهند و از آن جهت که حیوانی هستند و حیوان در رفع نیاز خود، حلال،حرام، خوب و بد ندارد، «امر به بدی» می‌نماید؛ یعنی برای ارضا از هر طریقی که شده، فشار می‌آورد؛ لذا اگر کسی ایمان و تقوا نداشته باشد و مشمول رحمت خداوند متعال نگردد، حتماً در برابر این فشارها، تسلیم می‌گردد؛ چنان که حضرت یوسف علیه السلام فرمودند:

«وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ» (یوسف علیه السلام، 53)

- من هرگز نفس خويش را تبرئه نمی‏كنم كه نفس (سركش)، بسيار به بديها امر می‏كند مگر آنچه را پروردگارم رحم كند، پروردگارم غفور و رحيم است.

د - بنابراین، پرسش از «چه کنیم تا در ماه مبارک رمضان یا هر زمان دیگری، نفس (شهوت) فشار نیاورد و اذیت نشویم»، هیچ پاسخی ندارد؛ نفس برای شهوات فشار می‌آورد و هر کسی در فشارها اذیت می‌شود؛ و حتی اگر نیازها را ارضا نماید، نه تنها چند ساعت یا یک روز بعد، دوبار همین نیاز و فشار را دارد، بلکه نفس بیشتر و بیشتر می‌خواهد.

ھ - اگر آدمی از درون نیاز و فشاری نداشته باشد و در بیرون نیز نبیند، نشنود، استشمام ننماید تا شهوات و امیالش تحریک نشوند و به سوی آنها نرود، امتیازی نیست و هنری به خرج نداده است؛ امتیاز و هنر انسان به این است که ببیند، بشنود، بخواهد، نیاز هم داشته باشد، اما مهار نفس حیوانی را در اختیار خود بگیرد و از صراط مستقیم خارج نگردد و طبق حدود و احکام الهی عمل نماید.

شهید، آیت الله مطهری:

«كمال انسان در ضعف انسان نیست، گرچه گاهی در ادبیات ما از این نوع حرفها دیده می‌شود كه كمال انسان را در ضعف انسان معرفی می‌كنند. حتی باباطاهر در یكی از اشعار خودش همین را می گوید:

ز دست دیده و دل هر دو فریاد - هرآنچه دیده بیند دل كند یاد 

تا اینجا درست است، ولی بعد می گوید:

بسازم خنجری نیشش ز فولاد - زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

[می‌گوید] هرچه می‌بینم، دلم می‌خواهد. برای اینكه دل را راحت كنم، یك خنجر می‌خواهم كه با آن خود را كور كنم تا دلم راحت شود. خوب، یك چیزهایی را هم می‌شنوی و باز دلت می‌خواهد. پس یك خنجر هم باید در گوشهایت فرو كنی! اخته هم كه قطعاً باید بشوی تا خودت را راحتِ راحت كرده باشی! بعد می‌شوی شیر بی دم و سر و اشكمی كه مولوی در مثنوی نقل می‌كند!

عجب انسان كاملی باباطاهر درست كرده! انسان كامل باباطاهر، دیگر خیلی عالی می‌شود! انسانی كه نه دست دارد، نه پا دارد، نه چشم دارد، نه گوش دارد و هیچ چیز دیگری هم ندارد!» (مجموعه آثار شهید مطهری . ج23، ص: 175)

ماه مبارک رمضان

نه تنها قرار نیست که در ماه مبارک رمضان، نیاز و شهوت خوردن، آشامیدن، جماع در طول روز و ...، از بین برود و به انسان فشار نیاورد، بلکه قرار این است که انسان سالم، از تمامی این نیروها، نیازها و فشارها برخوردار باشد، اما آنها را مهار کند، تا جایی که از حلال‌های روزهای دیگر را نیز به امر خدا، پرهیز نماید، تا در انسانیت رشد نماید و به کمال مطلوب برسد.

در روزهای دیگر سال، هر موقع بدن تشنه شد و آب خواست، صاحب بدن آن را سیراب می‌گرداند و هر موقع گرسنه شد، آن را سیر می‌نماید، و هر موقع شهوت جنسی‌اش فشار آورد، آن را برطرف و ارضا می‌نماید و تفاوت مؤمن با غیر این مؤمن این است که مؤمن در تمامی امور، احکام الهی و حلال و حرام را رعایت می‌نماید، اما غیر مؤمن، حیوانی عمل می‌نماید؛ اما در ماه مبارک رمضان، روزه‌دار به بدن می‌گوید: «اگر چه نشنه و گرسنه شدی، اما الان وقتش نیست، خداوند سبحان ساعت قرار داده است و در ساعتش تو را سیر و سیراب می‌گردانم». یعنی آدمی، مهار هوای نفس را در اختیار خودش می‌گیرد، اما خودش را در اختیار خداوند متعال قرار می‌دهد و طبق دستور عمل می‌نماید.

ازدواج

در ارضای غریزۀ شهوت جنسی، تنها راه‌کار معقول، مشروع، سالم و تضمین کننده اخلاق، تقوا، امنیّت و نظم فردی و اجتماعی، «ازدواج - موقت یا دائم» می‌باشد؛ بنابراین اگر کسی به هر دلیلی ازدواج ننمود، حتماً دچار ناراحتی و اذیت می‌شود و چه بسا به انواع بیماری‌ها و تألمات روحی، روانی و جسمی و ناهنجاری‌های اخلاقی و رفتاری شناخته شده یا ناشناخته نیز مبتلا گردد.

برخی، به دنبال راه‌ سوم یا راه‌کارهای دیگر می‌گردند و می‌پرسند: «حالا ما که ازدواج نکردیم چه کنیم؟!» گویی به دنبال بهانه و توجیهی برای حلال کردن محرمات برای خود می‌باشند!

اما وضع اینها مانند شخصی است که خودش را در زندانی محبوس کرده و به او آب و غذای کافی نمی‌رسد و می‌پرسد: «حالا چه کنم؟»، به او می‌گویند: «ضمن صبر و تحمل عاقلانه، برنامه‌ریزی و تلاش کن تا از این زندان بیرون بیایی و البته اگر هدف و قصد تو خداوند سبحان باشد، او نیز تو را یاری می‌نماید».

«وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا - و هر كس تقوای الهی پيشه كند خداوند برای او راه خروجی (راه نجاتی) قرار می‌دهد» (الطلاق، 2)

این وعدۀ خداوند منّان است و در تحقق وعده‌های او هیچ تردیدی نیست، لذا باید اطمینان و اعتماد نمود.