حکم مراجع درباره قطره چشم و روزه

استفاده از قطره چشمی در ماه رمضان برای روزه‌دار، موضوعی است که مراجع شیعه و اهل سنت نظر روشنی درباره آن دارند. قطره چشم، پس از ریختن، بخشی از ماده دارویی را جذب سطح چشم می‌کند و بخشی دیگر ممکن است از طریق مجرای اشکی به بینی و حلق برسد. با این حال، این میزان ورود دارو به گلو معمولاً کافی برای باطل شدن روزه نیست و روزه‌دار می‌تواند بدون نگرانی از این بابت از قطره استفاده کند.

نظر مراجع شیعه:

آیت‌الله خامنه‌ای: ریختن دارو در چشم برای روزه‌دار اشکالی ندارد، اما اگر مزه یا بوی دارو به حلق برسد، مکروه است.

آیت‌الله مکارم شیرازی: ریختن دارو در چشم مکروه است و اگر مطمئن باشد که دارو به حلق می‌رسد، روزه باطل می‌شود.

آیت‌الله سیستانی: ریختن دارو در چشم یا گوش روزه را باطل نمی‌کند، حتی اگر مزه آن به گلو برسد. اما دارو در بینی و رسیدن آن به حلق ممکن است روزه را باطل کند.

نظر اهل سنت:
مفتی‌ها معتقدند استفاده از قطره چشم روزه را باطل نمی‌کند. تنها زمانی روزه باطل می‌شود که ماده‌ای با فواید تغذیه‌ای یا دارویی به طور مستقیم وارد معده، روده یا حفره‌ای شود که بتواند جذب شود. حتی اگر اثر دارو در گلو مزه شود، روزه باطل نمی‌شود.

نکته عملی برای روزه‌دار:
برای جلوگیری از رسیدن دارو به حلق، می‌توان بعد از ریختن قطره، به مدت ۱.۵ تا ۲ دقیقه گوشه داخلی چشم را فشار داد تا دارو بهتر جذب شود و از ورود آن به حلق جلوگیری شود.

به طور خلاصه، قطره چشم و گوش در ماه رمضان مشکلی برای روزه ایجاد نمی‌کنند و استفاده از آن مجاز است، مگر در شرایطی که دارو مستقیماً وارد حلق و معده شود.