شامپوهای ضد ریزش در کچل نشدن شما تاثیر دارد ؟

به گزارش صد آنلاین ،شامپوهای ضد ریزش مو معمولاً حاوی ترکیباتی مانند مسدود کننده ‌های DHT، کتوکونازول، پانتنول و کافئین هستند که با تقویت گردش خون و تغذیه فولیکول ‌ها، به افزایش رشد مو و کاهش ریزش کمک می ‌کنند. این شامپوها بیشتر روی مرحله آناژن (رشد فعال مو) تمرکز دارند و برخی ترکیبات باعث طولانی ‌تر شدن این مرحله شده و موها را قوی ‌تر و بلند تر می ‌کنند. 

شامپوهای مرطوب ‌کننده: سلامت مو و پوست سر را حفظ کرده و از شکنندگی مو جلوگیری می ‌کنند.

شامپوهای حاوی کتوکونازول: معمولاً برای درمان شوره و پسوریازیس استفاده می ‌شوند؛ التهاب پوست سر را کاهش داده و قارچ مالاسزیا (عامل شوره) را از بین می ‌برند.

شامپوهای کافئین: با تحریک گردش خون در پوست سر و مقابله با اثرات هورمون دی‌هیدروتستوسترون (DHT) – که با طاسی الگوی مردانه و زنانه مرتبط است، عمل می ‌کنند. کافئین می ‌تواند به فولیکول مو نفوذ کرده و تا ۲۴ ساعت فعال باقی بماند، که این فرآیند باعث طولانی ‌تر شدن مرحله رشد مو (آناژن) می ‌شود. هیچ شامپویی علت اصلی ریزش مو را درمان نمی ‌کند، اما شامپوهایی وجود دارند که وضعیت مو و پوست سر را بهبود داده و ریزش را تشدید نمی ‌کنند. بهتر است از شامپوهای مرطوب ‌کننده و حاوی کتوکونازول استفاده شود.

در خرید شامپو ضد ریزش به چه نکاتی باید توجه کرد؟

ترکیبات تقویت ‌کننده و محافظت ‌کننده مو

شامپو باید حاوی ترکیباتی مانند کراتین، بیوتین یا پپتید ها باشد که به تقویت و محافظت از مو کمک کنند. همچنین، از شامپو هایی که حاوی سولفات ‌ها و پارابن ‌ها هستند، پرهیز کنید.

مناسب بودن برای نوع مو

انتخاب شامپویی مناسب نوع مو (خشک، چرب، نازک) مهم است. شامپو های حاوی عصاره ‌های گیاهی مانند آلوئه‌ ورا و آملا پوست سر را تقویت و آرام می ‌کنند.

ویژگی ‌های ضد ریزش و ضد شکنندگی

شامپو هایی که به کاهش ریزش و شکنندگی مو کمک می ‌کنند، می ‌توانند به تقویت و استحکام موها کمک کنند.

ویژگی ‌های حجم ‌دهی و ضخیم ‌کننده

اگر با مشکل نازکی مو مواجه هستید، شامپو هایی که به افزایش حجم و ضخامت مو کمک می ‌کنند، می ‌توانند مفید باشند.

ترکیبات مضر شامپو که باید از آن‌ ها پرهیز کرد

سولفات‌ ها (Sulfates): مواد پاک‌ کننده قوی هستند که چربی طبیعی پوست سر را از بین برده و باعث خشکی و شکنندگی مو می ‌شوند، مخصوصاً برای موهای نازک یا حساس مضر هستند.

پارابن ‌ها (Parabens): نگهدارنده‌ هایی هستند که ممکن است پوست سر را تحریک کنند و در برخی افراد باعث حساسیت و ریزش مو شوند، همچنین ممکن است با اختلالات هورمونی مرتبط باشند.

سیلیکون ‌ها (Silicones): برای درخشش و نرمی مو استفاده می ‌شوند اما ممکن است روی پوست سر تجمع کنند و منافذ فولیکول‌ ها را مسدود کرده و رشد مو را کاهش دهند.

کلرید سدیم (Sodium Chloride): نمک معمولی که به ‌عنوان غلیظ‌ کننده در شامپو ها به کار می‌ رود و می ‌تواند باعث خشکی و تحریک پوست سر و تشدید ریزش مو شود.

راه‌های درمان ریزش موی سر

استفاده از شامپو مناسب

شامپوهای ضد ریزش معمولاً روی تقویت مرحله آناژن(رشد) و حفظ سلامت پوست سر تمرکز دارند، مانند شامپوهای مرطوب‌کننده و حاوی کتوکونازول که التهاب و قارچ‌های پوست سر را کاهش می‌دهند. شامپوهای کافئین با تحریک گردش خون و مهار آنزیم‌های تخریب‌کننده، به طولانی‌تر شدن مرحله رشد مو کمک می‌کنند، اما هیچ شامپویی علت اصلی ریزش مو را درمان نمی‌کند.

استفاده از داروها

برخی بیماری‌ ها مانند لوپوس باعث التهاب پوست سر و ریزش موی موقت یا دائمی می ‌شوند. اختلالات تیروئید چرخه رشد مو را مختل کرده و باعث نازکی و شکنندگی مو می ‌شوند. سندرم تخمدان پلی ‌کیستیک (PCOS) با افزایش هورمون‌ های مردانه منجر به ریزش مو در زنان می ‌شود. همچنین، تریکوتیلومانیا باعث کندن وسواسی مو و طاسی موضعی می ‌گردد.

کاشت مو

کاشت مو روشی جراحی و پرهزینه است که فولیکول‌های مو را از نواحی پرمو به مناطق طاس منتقل می‌کند و عمدتاً برای درمان طاسی مردانه استفاده می‌شود. بهبودی اولیه ۲ تا ۴ ماه طول می‌کشد و ممکن است عوارضی مانند عفونت و تورم داشته باشد. مراقبت‌های پس از عمل اهمیت زیادی دارد.

تکمیل ویتامین‌ها و رژیم غذایی مناسب

رژیم غذایی متعادل سرشار از پروتئین، ویتامین ‌ها و مواد معدنی مانند آهن و روی برای سلامت فولیکول ‌های مو و جلوگیری از ریزش ضروری است. پروتئین کراتین مو را می ‌سازد، آهن اکسیژن‌ رسانی می ‌کند و روی در رشد مو نقش دارد. ویتامین E، آنتی ‌اکسیدان ‌ها و امگا-۳ نیز با کاهش التهاب از فولیکول‌ ها محافظت می‌ کنند.

علل ریزش مو

عوامل ژنتیکی: ریزش موی ژنتیکی یا آلوپسی آندروژنتیک، شایع ‌ترین علت ریزش مو است که معمولاً در دهه ۲۰ یا ۳۰ زندگی شروع می ‌شود و ۸۰٪ مردان تا ۸۰ سالگی آن را تجربه می ‌کنند. این ریزش به دلیل حساسیت فولیکول ‌ها به هورمون DHT رخ می ‌دهد که باعث کوچک شدن و توقف رشد مو می ‌شود. ریزش مو در این حالت الگویی خاص دارد و به تدریج پیشرفت می‌ کند.

تغییرات هورمونی: ریزش مو در زنان اغلب پس از یائسگی، بارداری و زایمان به دلیل تغییرات هورمونی رخ می ‌دهد. کاهش استروژن و پروژسترون مرحله رشد مو را کوتاه و مرحله استراحت را طولانی ‌تر می ‌کند، که باعث نازکی و ریزش مو می ‌شود. همچنین، اختلال تیروئید نیز می ‌تواند موجب ریزش مو شود.

استرس: استرس شدید با افزایش هورمون کورتیزول به فولیکول ‌های مو آسیب زده و باعث ورود موها به مرحله استراحت و ریزش ناگهانی می‌ شود. همچنین، در اختلال تریکوتیلومانیا فرد به ‌طور غیرقابل کنترل موهایش را می ‌کَند که منجر به ریزش مو در نواحی خاص می ‌شود.

کمبودهای تغذیه‌ای: کمبود پروتئین، آهن، ویتامین D و امگا ۳ می ‌تواند باعث تضعیف فولیکول ‌ها و ریزش مو شود. کمبود آهن مانع رسیدن اکسیژن به فولیکول‌ ها شده و ویتامین D و امگا ۳ برای سلامت پوست سر و رشد مو ضروری ‌اند. جبران این کمبود ها می ‌تواند روند ریزش را کاهش داده و به بازسازی مو کمک کند.

بیماری‌های زمینه ‌ای: برخی بیماری ‌ها مانند لوپوس، اختلالات تیروئید و سندرم تخمدان پلی‌ کیستیک می ‌توانند باعث ریزش مو شوند. لوپوس با التهاب پوست سر ریزش موقت یا دائمی ایجاد می ‌کند و تیروئید چرخه رشد مو را مختل می ‌کند. همچنین، تریکوتیلومانیا باعث کندن وسواسی مو و طاسی موضعی می ‌شود.

جمع بندی:

شامپو های ضد ریزش با ترکیباتی مانند کافئین، کتوکونازول و مسدود کننده ‌های DHT می ‌توانند به بهبود سلامت پوست سر و کاهش ریزش کمک کنند، اما درمان قطعی نیستند. شناخت علت اصلی ریزش مو و استفاده از درمان‌ های مکمل مانند دارو، تغذیه مناسب و در برخی موارد کاشت مو، ضروری است./سلامت نیوز