به گزارش همشهریآنلاین، مسئول امور ایران در دولت رئیسجمهور پیشین آمریکا جو بایدن حمله نظامی اخیر اسرائیل و آمریکا به تأسیسات هستهای ایران را اقدامی اشتباه توصیف کرد.
رابرت مالی که در دولت بایدن مذاکرهکننده ارشد آمریکا در مذاکرات هستهای با ایران بود در مصاحبهای با شبکه اماسانبیسی گفت اقدام نظامی نهتنها مشکل برنامه هستهای ایران را بهطور کامل حل نمیکند، بلکه به نتایج غیرقابلپیشبینی و نااطمینانیهایی منجر میشود که تأثیرات آن در هفتهها، ماهها و حتی سالهای آینده ادامه خواهد داشت.وی هشدار داد که این اقدام ممکن است ایران را به این باور برساند که بهدلیل ناکامی سایر گزینهها، دستیابی به سلاح هستهای ضروری است.
او افزود: «من نمیگویم که ایران بهزودی به سلاح هستهای دست خواهد یافت، اما این اقدام بذر چنین تصمیمی را در ذهن رژیم کاشته است.»رژیم صهیونیستی روز ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ حملات هوایی گستردهای به تأسیسات هستهای، پایگاههای نظامی و مناطق مسکونی در ایران را آغاز کرد. این حملات تأسیسات غنیسازی اورانیوم در نطنز، فردو، و اصفهان، و همچنین زیرساختهای موشکی و نظامی ایران را هدف قرار داد. در ۲۲ ژوئن ۲۰۲۵ (۱ تیر ۱۴۰۴)، ایالات متحده در حمایت از اسرائیل وارد درگیری شد و با استفاده از بمبافکنهای رادارگریز B-2 به تأسیسات هستهای ایران در نطنز، فردو و اصفهان حمله کرد.
رابرت مالی همچنین با اشاره به تجربه مذاکرات برجام، اظهار داشت که توافق هستهای سال ۲۰۱۵ با ایران، با ایجاد محدودیتهای سختگیرانه بر غنیسازی اورانیوم و نظارت دقیق آژانس بینالمللی انرژی اتمی، بهطور مؤثری از پیشرفت برنامه هستهای ایران جلوگیری کرده بود. وی خروج آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸ توسط دونالد ترامپ را عاملی دانست که منجر به افزایش فعالیتهای هستهای ایران، از جمله غنیسازی اورانیوم و توسعه سانتریفیوژها، شد.
این دیپلمات آمریکایی با انتقاد از استراتژی «فشار حداکثری» که توسط برخی سیاستمداران آمریکایی و اسرائیلی حمایت میشد، گفت که این رویکرد نهتنها ایران را به تسلیم وادار نکرد، بلکه برنامه هستهای این کشور را تقویت کرد.
مالی همچنین به پیچیدگیهای مذاکرات هستهای اشاره کرد و گفت که نبود تضمین برای پایداری توافق از سوی آمریکا، بهویژه با توجه به احتمال بازگشت سیاستهای مشابه دولت ترامپ، از موانع اصلی احیای برجام در دوره بایدن بود. وی در پایان تأکید کرد که بهجای اقدام نظامی، دیپلماسی و مذاکره همچنان بهترین راه برای مدیریت چالشهای مرتبط با برنامه هستهای ایران است، هرچند که نیازمند اراده قویتر از سوی هر دو طرف است.