به گزارش صد آنلاین، قارچها نیز در برخی موارد ممکن است بهعنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل مفید باشند، اما نکات مهمی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود:
۱. آهن در قارچ:
برخی قارچها (مانند قارچ مورِل یا قارچ شیاتکه) حاوی مقداری آهن هستند، اما میزان آن نسبت به منابع حیوانی (مانند گوشت قرمز، جگر، یا غذاهای دریایی) یا برخی منابع گیاهی (مانند حبوبات، اسفناج، یا عدس) کمتر است.
آهن موجود در قارچ از نوع غیرهِم (Non-heme) است که جذب آن در بدن نسبت به آهن هِم (حیوانی) سختتر است. برای افزایش جذب، بهتر است قارچ را با منابع ویتامین C (مثل فلفل دلمهای، گوجهفرنگی، یا مرکبات) ترکیب کنید.
۲. مواد مغذی مکمل:
کمخونی ممکن است تنها به دلیل کمبود آهن نباشد. کمبود ویتامین B12، فولات، یا بیماریهای زمینهای دیگر نیز میتواند عامل آن باشد. قارچها معمولاً منبع غنی از ویتامین B12 نیستند (مگر قارچهای غنیشده).
۳. تأثیر قارچ بر سیستم ایمنی و گوارش:
برخی قارچها (مانند قارچ ریشی یا شیاتکه) حاوی ترکیبات تقویتکننده سیستم ایمنی و آنتیاکسیدانها هستند که بهطور غیرمستقیم ممکن است به بهبود سلامت کلی کمک کنند.
قارچها فیبر غذایی دارند و برای سلامت گوارش مفیدند، اما در صورت سوءهاضمه یا حساسیتهای گوارشی، مصرف زیاد آنها ممکن است مشکلزا باشد.
۴. توصیه های کلی برای کم خونی:
منابع آهن حیوانی: گوشت قرمز، جگر، ماهی، و تخممرغ.
منابع آهن گیاهی: عدس، لوبیا، اسفناج، کنجد، و غلات غنیشده.
ترکیب با ویتامین C: برای جذب بهتر آهن غیرهِم، مواد غذایی حاوی ویتامین C (مثل لیمو، پرتقال، یا کلم بروکلی) مصرف کنید.
پرهیز از ترکیبات بازدارنده جذب آهن: مانند چای، قهوه، یا کلسیم همزمان با وعدههای غذایی آهندار.
۵. مراجعه به پزشک:
کمخونی شدید یا مداوم نیاز به تشخیص پزشکی دارد. ممکن است مکملهای آهن یا درمانهای تخصصی لازم باشد. خوددرمانی تنها با رژیم غذایی ممکن است کافی نباشد./اختصاصی صد آنلاین