حکم شرعی رابطه نامشروع با محارم

به گزارش صدآنلاین، در تمامی جوامع انسانی، روابط جنسی خارج از ازدواج مشروع، همواره از نظر اخلاقی، دینی و قانونی مورد توجه و بازبینی قرار گرفته است. در این میان، زنا و به ویژه روابط جنسی با محارم، از نظر قبح و اهمیت اخلاقی جایگاه ویژه‌ای دارد. ادیان الهی، به خصوص دین مبین اسلام، این اعمال را به شدت نهی کرده و برای آن مجازات‌های سنگین تعیین کرده‌اند.

همچنین قوانین موضوعه در جوامع مختلف با توجه به ارزش‌ها و مبانی دینی و فرهنگی، جرم‌انگاری و مجازات این گونه روابط را مشخص کرده‌اند. بررسی حکم زنا و روابط جنسی با محارم، نیازمند توجه به ابعاد فقهی، اخلاقی و حقوقی است. در این مقاله، این موضوع از منظر قرآن، روایات و قانون مجازات اسلامی بررسی خواهد شد.

انواع محارم

محارم نسبی: این نوع محرمیت بر اساس رابطه خونی ایجاد می‌شود، مانند ارتباط پدر و مادر با فرزند، پدربزرگ و مادربزرگ، خواهر و برادر، عمو و دایی، عمه و خاله، دختر برادر و دختر خواهر.

محارم سببی: این نوع محرمیت به واسطه ازدواج شکل می‌گیرد، مانند رابطه مرد با مادر همسرش، دختران همسر مرد یا پدرشوهر و عروس.

محارم رضاعی: این نوع محرمیت بر اساس شیر خوردن فرزند از زنی غیر از مادر اصلی شکل می‌گیرد، مانند رابطه مرد با مادر یا خواهر رضاعی خود.

حکم زنا و رابطه جنسی با محارم در قرآن و روایات

قرآن کریم در سوره نساء، آیه ۲۳، رابطه جنسی با محارم را صراحتاً ممنوع اعلام می‌کند:
«ازدواج با مادر، دختر، خواهر، عمه، خاله، دختر برادر، دختر خواهر، مادران رضاعی و خواهران رضاعی، و همچنین مادر زن و دختران همسر که در دامن شما بزرگ شده‌اند، حرام است…»

این آیه نشان می‌دهد که علاوه بر محارم نسبی، محارم رضاعی نیز جزو محارم ممنوعه هستند.

نظر آیت‌الله مکارم شیرازی:
ایشان تأکید کرده‌اند که زنا با محارم حرام است و مجازات سنگینی دارد. افرادی که چهار بار اقرار کنند با محارمش زنا کرده‌اند، به اعدام محکوم می‌شوند. اگر پدر با دختر خود رابطه جنسی برقرار کند و ثابت شود، سه بار اعدام برای او در نظر گرفته می‌شود. در مواردی که دختر تحت اجبار عمل کرده باشد، مجازاتی شامل او نخواهد شد. همچنین، زنا با محارم رضاعی نیز حرام است، اما مجازات آن نسبت به محارم نسبی کمتر است.

زنای با محارم از نظر قانون مجازات اسلامی

بر اساس ماده ۲۲۱ قانون مجازات اسلامی، زنا به رابطه جنسی زن و مردی گفته می‌شود که میان آن‌ها رابطه زوجیت وجود ندارد. برای تحقق جرم، دخول آلت تناسلی مرد به اندازه ختنه‌گاه در اندام زن لازم است.

در صورتی که این عمل بین افراد محرم انجام شود، زنای با محارم محقق می‌شود. اگر عمل جنسی به دخول کامل نرسد و تنها به اعمال دیگر محدود باشد، جرم زنای با محارم تحقق نمی‌یابد و صرفاً رابطه نامشروع با محارم محسوب می‌شود.

مجازات زنا با محارم

زنا با محارم نسبی و سببی نزدیک (مانند زن پدر): حکم اعدام دارد.

زنا با محارم رضاعی یا دیگر خویشاوندان سببی: حکم اعدام ندارد و صرفاً جرم اخلاقی محسوب می‌شود.

اعمال جنسی بدون رضایت یکی از طرفین: مجازات شامل فردی که مجبور شده نیست، بلکه فرد فاعل محکوم خواهد شد.

بنابراین، تنها زنا با محارم نسبی و زن پدر مشمول حکم اعدام است و سایر موارد تابع مجازات‌های دیگر می‌باشند.