آیا خوردن سحری بعد از اذان صبح به طور سهوی روزه را باطل می‌کند؟

به گزارش صد انلاین، بر اساس نظر تمام مراجع تقلید، به محض شروع اذان صبح که به‌طور دقیق با محاسبات نجومی مشخص می‌شود، روزه‌دار باید از خوردن و آشامیدن پرهیز کند. در غیر این صورت، روزه‌اش باطل شده و باید کفاره بدهد و قضا هم به‌جا آورد. حال سوال اینجاست که اگر این اتفاق سهواً رخ دهد، حکم آن چیست؟

حکم خوردن سحری سهوی طبق نظر امام خمینی
۱. اگر فردی که توانایی تحقیق و بررسی دقیق زمان اذان صبح را دارد، بدون دقت و تحقیق به خوردن یا آشامیدن ادامه دهد و بعد متوجه شود که اذان صبح شروع شده، باید روزه‌اش را ادامه دهد و قضا به‌جا آورد، اما کفاره لازم نیست. ۲. در صورتی که فرد به‌طور دقیق تحقیق کرده و احتمال صبح شدن داشته، اما همچنان شک داشته باشد، در این صورت قضا واجب است.
۳. اگر تحقیق نشان داد که صبح نشده و شب باقی است و فرد اقدام به خوردن کند و بعد متوجه شود که صبح شده، روزه‌اش صحیح است و نیازی به قضا ندارد.

نظر آیت‌الله خامنه‌ای در این زمینه
طبق نظر آیت‌الله خامنه‌ای، اگر فرد بعد از تحقیق و اطمینان از طلوع فجر، اقدام به خوردن سحری کند و بعد بفهمد که صبح شده، روزه او صحیح است و نیازی به قضا ندارد. اما اگر فرد بعد از تحقیق شک داشته باشد یا گمان کند که هنوز صبح نشده، قضا واجب است.

نظر آیت‌الله مکارم شیرازی
آیت‌الله مکارم شیرازی نیز اشاره می‌کنند که اگر فردی بدون اطلاع از اذان صبح و یا از روی ندانستن حکم، سحری را ادامه دهد، در صورتی که تا پایان اذان، خوردن را قطع کرده باشد، روزه‌اش صحیح است. اما اگر فرد بعد از اذان، ادامه به خوردن کند، روزه‌اش باطل خواهد بود و کفاره هم لازم دارد.

نکات مهم در مورد خوردن سحری هنگام اذان صبح
۱. بیشتر علما تأکید دارند که بهتر است چند دقیقه قبل از اذان صبح از خوردن و آشامیدن دست کشید. ۲. اگر در حال خوردن سحری هستید و متوجه شدید که اذان شروع شده است، باید هر آنچه در دهان دارید را بیرون بیاورید. ۳. اگر خود فرد می‌تواند زمان اذان را تشخیص دهد یا از طلوع فجر مطمئن است، روزه او صحیح است.
۴. اگر فردی با احساس ضعف نتواند روزه بگیرد، باید به محلی که حدود ۲۲ کیلومتر از شهر فاصله دارد، سفر کند و در آنجا روزه‌اش را بخورد و بعد قضا کند.

نتیجه‌گیری
بنابر نظر مراجع تقلید، اگر فردی سهواً سحری بخورد و متوجه شود که اذان صبح شده، روزه‌اش باطل نخواهد بود و نیاز به قضا ندارد. اما اگر عمدی باشد یا در زمان تحقیق اشتباه کرده باشد، باید روزه‌اش را ادامه دهد و قضا به‌جا آورد.