متاسفانه جریان اصلاحات همواره به دنبال ارائه الگوهای خارجی برای توسعه ایران است؛ الگویی که گاهی از رؤیای کره و ژاپن و گاهی در قالب مالزی و ترکیه جلوهگر میشد و در مقاطعی هم برای رسیدن به اهداف خود از امارات و سعودیها الهام میگرفتند!!
منطق این جریان هم همیشه سازش و امتیازدهی و تن دادن به دیکتههای خارجی بوده است نه بهرهگیری هوشمندانه از منابع ملی و سیاستهای مستقل!!
در الگوی جدید هم احتمالاً الگوبرداری از سوریه به چشم میخورد!!
الگویی که سازش را حتی با واگذاری استقلال ملی و تن دادن به تحقیر بینالمللی را بهعنوان راهبردی برای جلب رضایت آمریکا و اسرائیل پیشنهاد میدهد.
اما آیا این مسیر، ایران را به توسعه و عزتی که شایستهی آن است، میرساند؟
ایران تنها با تکیه بر فرهن اصیل، مناب سرشار و ملت هوشیارش، نیازمند الگویی مستقل و بومی است که به جای دنبالهروی از قدرتهای خارجی، بر خودکفایی، عز ملی و مقاومت در برابر فشارها استوار باشد.
جریانهای سیاسی باید به جای ترویج سرابهای بیحاصل، به تقویت این بنیانها بپردازند.