متن دعای حزین بعد از نماز شب

دعای حزین بهترین دعا برای فرد غمگین است. دُعای حَزین، مناجاتی منسوب به امام سجاد(ع) است که خواندن آن بعد از نماز شب توصیه می‌شود. در این مناجات، به مفاهیمی همچون پشیمانی از بدکاری و گناهکاری خود در برابر بخشندگی و بزرگواری خدا، هراس از تنهایی پس از مرگ و درخواست بخشش از خدا اشاره شده است.

به گفتهٔ حسن بن فضل طَبْرِسی از محدثین قرن ششم، امام سجاد(ع) این دعا را بعد از نماز شب می‌خواند، اما شیخ طوسی (درگذشت: ۴۶۰ق) در مِصباحُ المُتَهَجِّد سخنی از انتساب این دعا به امام سجاد(ع) نیاورده است. این دعا در صحیفۀ سجادیه نیامده و به گفتۀ برخی پژوهشگران، در هیچ یک از مستدرک‌های صحیفه سجادیه که پیش از قرن چهاردهم شمسی نگاشته شده‌اند، نیز ذکر نشده است.
متن دعای حزین 
آن دعاء مطابق آنچه در «مصباح المتهجد» است این است:

اُناجيكَ يا مَوْجُوداً فى كُلِّ مَكانٍ لَعَلَّكَ تَسْمَعُ نِدائى فَقَدْ عَظُمَ جُرْمى وَ قَلَّ حَيآئى

راز گويم با تو اى كه هستى در هر جا و مكان تا شايد فريادم را بشنوى چونكه جرم و گناهم بزرگ و شرمم كم است

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَىَّ الاَهْوالِ اَتَذَكَّرُ وَ اَيَّها اَنْسى وَ لَوْلَمْ يَكُنْ اِلا الْمَوْتُ لَكَفى

مولايم اى مولايم كداميك از هراسهايم را يادآورى كنم و كداميك را فراموش كنم و اگر نباشد جز همان مرگ تنها مرا بس است

كَيْفَ وَ ما بَعْدَ الْمَوْتِ اَعْظَمُ وَ اَدْهى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ حَتّى مَتى وَ اِلى مَتى اَقُولُ لَكَ الْعُتْبى

چسان ! با اينكه جهان پس از مرگ بزرگتر و سخت تر است مولاى من اى مولايم تا چه وقت و تا كى بگويم كه (من گنهكارم و) تو حق بازخواستم دارى
مَرَّةً بَعْدَ اُخْرى ثُمَّ لا تَجِدُ عِنْدى صِدْقاً وَ لا وَفاءً فَياغَوْثاهُ ثُمَّ واغَوْثاهُ بِكَ يا اَللَّهُ

نه يك بار بلكه بارها ولى باز هم تو راستى و وفا از من نبينى ، پس اى فرياد و باز هم اى فرياد به درگاه تو خدايا

مِنْ هَوىً قَدْ غَلَبَنى وَ مِنْ عَدُوٍّ قَدِ اسْتَكْلَبَ عَلَىَّ وَ مِنْ دُنْيا قَدْ تَزَيَّنَتْ لى

از هواى نفسى كه بر من چيره گشته و از دشمنى كه بر من حمله ور شده و از دنيايى كه خود را برايم آراسته

وَ مِنْ نَفْسٍ اَمّارَةٍ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمَ رَبّى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اِنْ كُنْتَ رَحِمْتَ مِثْلى فَارْحَمْنى

و از نفس فرمانده به بدى جز آنكه پروردگارم رحم كند مولاى من اى مولايم اگر به كسى چون من رحم كرده اى پس به من نيز رحم كن

وَ اِنْ كُنْتَ قَبِلْتَ مِثْلى فَاقْبَلْنى يا قابِلَ السَحَّرَةِ اقْبَلْنى يا مَنْ لَمْ اَزَلْ اَتَعَّرَفُ مِنْهُ الْحُسْنى

و اگر كسى را مانند من پذيرفته اى مرا هم بپذير اى پذيرنده ساحران (فرعون ) مرا هم بپذير اى كه تا بوده از او نيكى ديده ام

يا مَنْ يُغَذّينى باِلنِّعَمِ صَباحاً وَ مَسآءً اِرْحَمْنى يَوْمَ اتيكَ فَرْدَا شاخِصا اِلَيْكَ بَصَرى

اى كه غذايم دادى به نعمتهاى خود در هر صبح و شام رحم كن به من روزى كه به نزدت آيم تنها در حالى كه بلند كرده ام بدرگاهت ديده ام را

مُقَلِّداً عَمَلى قَدْ تَبَرَّءَ جَميعُ الْخَلْقِ مِنّى نَعَمْ وَ اَبى وَ اُمّى وَ مَنْ كانَ لَهُ كَدّى وَ سَعْيى

و نامه عملم به گردنم افتاده و همه مردم از من بيزارى جويند حتى پدر و مادرم و حتى كسى كه رنج و تلاشم براى او بوده

فَاِنْ لَمْ تَرْحَمْنى فَمَنْ يَرْحَمُنى وَ مَنْ يُونِسُ فِى الْقَبْرِ وَحْشَتى وَ مَنْ يُنْطِقُ لِسانى

پس اگر تو نيز به من رحم نكنى پس چه كسى به من رحم كند و كيست كه مونس وحشت قبرم باشد و كيست كه زبانم را گويا كند

اِذا خَلَوْتُ بِعَمَلى وَ سآئَلْتَنى عَمّا اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى فَاِنْ قُلْتُ نَعَمْ فَاَيْنَ الْمَهْرَبُ مِنْ عَدْلِكَ

آنگاه كه با عملم خلوت كنم و بپرسى از من آنچه تو بدان داناترى از خودم پس اگر بگويم آرى كجا از عدل تو گريزگاهى است

وَ اِنْ قُلْتُ لَمْ اَفْعَلْ قُلْتَ اَلَمْ اَكُنِ الشّاهِدَعَلَيْكَ فَعَفوَكَ عَفْوَكَ يا مَوْلاىَ

و اگر بگويم نكردم جواب دهى آيا من گواه تو نيستم پس گذشتت را گذشتت را خواهانم اى مولايم

قَبْلَ سَرابيلِ الْقَطِرانِ عَفْوَكَ عَفْوَكَ يا مَوْلاىَ قَبْلَ جَهَنَّمَ وَالنّيرانِ

پيش از پوشيدن پيراهن آتش زا گذشتت گذشتت را خواهم اى مولاى من پيش از گرفتار شدن جهنم و آتش سوزان

عَفْوَكَ عَفْوَكَ يا مَوْلاىَ قَبْلَ اَنْ تُغَلَّ الاَيْدى اِلَى الاَعْناقِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَ خَيْرَ الْغافِرينَ

گذشتت گذشتت را خواهم اى مولاى من پيش از آنكه دستها به گردنها با زنجير بسته شود اى مهربانترين مهربانان و بهترين آمرزندگان