جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
«استرا بون» تاریخ‌نگار و جغرافیدان و مولف معروف یونانی می نویسد:
ایرانیان اگر بخشی از بدنشان برهنه باشد آن را بی‌شرمی می‌دانند و همیشه بلند لباس می پوشند.
«جمیز لیور» تاریخ‌نگار هم می‌نویسد:
در نقش برجسته‌های نینوا، چهره زن‌ها به ندرت دیده می شود و به موجب قانونی که حدود ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد وضع شده بود، زنان شوهردار آشوری در ملاء عام روبنده به چهره داشتند و تن پوشش های چسبان را نوعی توهین و بی‌تمدنی می‌دانستند.
«ویل دورانت» در کتاب تاریخ تمدن می‌نویسد:
در زمان داریوش، زنان طبقات بالای اجتماع جز در تخت روان و روپوش‌دار، از خانه بیرون نمی‌آمدند. در نقش‌هایی که از ایران باستان بر جای مانده، هیچ صورت زن دیده نمی‌شود. در موزه لوور پاریس مُهر سنگی استوانه ای مربوط به دوران هخامنشیان است که تعدادی با لباس و تاج و چادر زنان هخامنشی بر مسند شاهانه ای تکیه زده و ندیمه‌هایش در مقابلش ایستاده اند و سرپوش به سر دارند.
انتهای پیام/211111