این اتفاق بیماری آسم را تشدید می کند

به گزارش مجله سلامت صد آنلاین ،روزانه بیش از ۱۰۰۰ نفر به دلیل آسم جان خود را از دست می‌دهند، آسم بیماری‌ای است که در آن راه‌های کوچک و متوسط موقتا تنگ می‌شوند و شخص از اکسیژن کافی محروم می‌‌شود.

علاوه بر سفت شدن کانال‌های ریه‌ها در حمله آسم، التهاب پوشش داخلی و افزایش تولید مخاط این مشکل را تشدید می‌کند و افراد همواره در خطر دوره‌ها و حمله‌های تشدیدشونده آن هستند.

اکنون دانشمندان برای اولین بار نشان داده‌اند که چگونه انقباض مکانیکی راه‌های هوایی در طول حمله آسم باعث ازدحام بیش از حد سلول‌های پوششی می‌شود. این سلول‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند و از بین ‌می‌روند که باعث التهاب، ترشح مخاط و آسیب به سد راه هوایی می‌شود.

خبر خوب این است که یک راه حل امیدوارکننده وجود دارد: ترکیبی که مانع از فشردن سلول‌ها می‌شود و آزاد شدن اکستروژن می‌شود و فعلا در موش‌های آزمایش شده است، اگرچه ایمنی آن هنوز روی انسان آزمایش نشده است، روزنبلات و همکارانش از ایالات متحده، بریتانیا و اسپانیا فکر می‌کنند که این درمان می‌تواند به رویکرد‌های کاملاً جدیدی برای جلوگیری از حملات آسم منجر شود.

آسم حدود ۳۰۰ میلیون نفر را در سراسر جهان را گرفتار کرده. محرک‌هایی مانند گرده‌ها و کنه‌های گرد و غبار گرفته تا شوره حیوانات خانگی و دود گرفته تا ورزش و حتی هوای سرد می‌توانند محرک بیماری آسم باشند.

هیچ درمان قطعی وجود ندارد، اما برخی از درمان‌ها، به ویژه آن‌هایی که التهاب راه‌های هوایی را هدف قرار می‌دهند، می‌توانند علائم آسم را کنترل کنند.
گشادکننده‌های برونش استنشاقی برای باز کردن راه‌های هوایی و کورتیکواستروئید‌ها برای کاهش التهاب اغلب استفاده می‌شوند. اجتناب از محرک‌ها نیز می‌تواند کمک کند.

اما در حدود ۳۱ درصد بیماران ترکیب این درمان‌های هم موثر نیست.

آلبوترول که بهترین درمان گشادکننده برونش است و باعث شل شدن عضلات صاف اطراف می‌شود، آسیب سلول‌های اپیتلیال راه هوایی یا التهاب ناشی از حمله آسم را متوقف نمی‌کند.

محققان دریافتند که از یک ترکیب ارزان قیمت، گادولینیم که اغلب برای تصویربرداری MRI استفاده می‌شود، می‌توان برای جلوگیری از آسیب راه هوایی در مدل‌های موشی بهره برد. جلوگیری از این آسیب می‌تواند از انقباض ماهیچه‌ای که باعث حملات بعدی می‌شود، جلوگیری کند.

گادولینیوم (Gd۳+) اجازه می‌دهد پوشش مجاری هوایی دوباره به عضله صاف اطراف بچسبد.

حتی اگر Gd۳+ برای درمان در انسان بی‌خطر نباشد، هنوز می‌توان درمان‌های مشابه دیگری را توسعه داد که مسیر اکستروژن را برای جلوگیری از نشانه‌های هدف قرار دهند.

21458/غ