يکشنبه ۰۴ آذر ۱۴۰۳
به گزارش صد آنلاین ، نتایج تحقیقات دانشگاه واشنگتن نشان داد:میکروگلیا در مغز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر بیشتر در حالت پیش التهابی قرار دارد و این امر باعث می شود که آنها کمتر از مغز محافظت کنند.
میکروگلیا سلول های ایمنی هستند که با پاکسازی مواد زائد و حفظ عملکرد طبیعی مغز به سالم نگه داشتن مغز کمک می کنند. در پاسخ به عفونت یا پاکسازی سلول‌های مرده، این تغییر شکل دهنده‌ها می توانند برای جذب مهاجمان و زباله‌ها، حرکت کمتری داشته باشند. آنها همچنین سیناپس‌ها را در طول رشد هرس می کنند که به شکل دهی مداری برای مغز کمک می کند تا به خوبی کار کند.
کمتر مشخص است که آنها چه نقشی در آلزایمر دارند، اما در افراد مبتلا به بیماری مخرب عصبی، برخی از میکروگلیاها به شدت پاسخ می دهند و ممکن است باعث التهاب شوند که به مرگ سلول‌های مغزی کمک می کند. متأسفانه، آزمایشات بالینی داروهای ضد التهابی برای آلزایمر اثرات قابل توجهی نشان نداده است.
برای بررسی نقش میکروگلیا در بیماری آلزایمر، کاترین پراتر (Katherine Prater) و کوین گرین (Kevin Green) دانشمندان علوم اعصاب از دانشگاه واشنگتن، همراه با همکارانی از چندین مؤسسه آمریکایی، از نمونه های کالبد شکافی مغز از اهداکنندگان تحقیقاتی برای مطالعه فعالیت میکروگلیا استفاده کردند.
با استفاده از روشی جدید برای تقویت توالی آر ان ای تک هسته ای، این تیم پژوهشی توانست ۱۰ خوشه مختلف میکروگلیا را در بافت مغز بر اساس مجموعه منحصر به فرد بیان ژن آنها شناسایی کند که به سلول ها می گوید چه کاری انجام دهند. گفتنی است که سه مورد از این خوشه ها قبلا دیده نشده بودند و یکی از آنها در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شایع تر بود. این نوع میکروگلیا دارای ژن هایی است که در التهاب و مرگ سلولی نقش دارند.
به طور کلی، محققان دریافتند: خوشه‌های میکروگلیا در مغز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر بیشتر در حالت پیش التهابی قرار دارند. این موضوع بدان معناست که آنها احتمال بیشتری برای تولید مولکول های التهابی داشتند که می توانند به سلول های مغز آسیب برسانند و احتمالاً به پیشرفت بیماری آلزایمر کمک کنند.
انواع میکروگلیا در مغز افراد مبتلا به آلزایمر کمتر محافظ هستند و توانایی آنها را برای کشیدن وزن در پاکسازی سلول های مرده و مواد زائد و ترویج پیری سالم مغز به خطر می اندازند.
دانشمندان همچنین فکر می کنند میکروگلیا می تواند در طول زمان انواع آن را تغییر دهد. بنابراین، پیگیری چگونگی تغییر میکروگلیا در طول زمان می تواند به محققان کمک کند تا دریابند چگونه آنها در بیماری آلزایمر نقش دارند.
پراتر می گوید: در این مرحله، نمی توانیم بگوییم که آیا میکروگلیاها باعث آسیب می شوند یا اینکه آسیب باعث می شود این میکروگلیاها رفتار خود را تغییر دهند. این تحقیق هنوز در مراحل اولیه است، اما درک ما از نقش این سلول ها در بیماری آلزایمر را ارتقا داده و نشان می دهد که خوشه های میکروگلیا ممکن است اهدافی برای درمان های جدید باشند. این تیم امیدوار است که کار آنها منجر به توسعه روش های درمانی جدیدی شود که می تواند زندگی افراد مبتلا به آلزایمر را بهبود بخشد.
پراتر در پایان می گوید: اگر بتوانیم مشخص کنیم که میکروگلیاها چه کار می کنند، ممکن است بتوانیم رفتار آنها را با درمان هایی که ممکن است از این بیماری جلوگیری یا کندتر کند، تغییر دهیم.