کشف بقایای یک نهنگ ۴۱ میلیون ساله در شن‌های باستانی مصر

به گزارش صد آنلاین ،  محققان در شن‌های باستانی مصر، بقایای یک نهنگ را کشف کردند که متعلق به ۴۱ میلیون سال پیش بوده است. این تیم تحقیقاتی نام این گونه را «توت‌ستوس رایاننسیس» گذاشته‌اند که برگرفته از نام توت‌عنخ‌آمون، پادشاه مصر باستان و وادی الرایان، منطقه‌ای است که این نمونه در آنجا کشف شده است.

توت‌ستوس با طول ۲/۵ متر و وزن ۱۸۷ کیلوگرم، کوچک‌ترین گونه‌ای است که تاکنون از باسیلوساریدها یافت شده است. باسیلوساریدها قدیمی‌ترین نهنگ‌های شناخته شده هستند که منحصرا در آب زندگی می‌کردند.

دانشمندان نهنگ توت‌ستوس را در حالی که در حال شنا در اقیانوس تتیس مصر کنونی است، بازسازی کرده‌اند:

به گفته دانشمندان، باسیلوساریدها ویژگی‌های ماهی مانند خود را مانند بدن صاف، دم قوی، باله و باله دم را توسعه دادند و اندام‌های عقب خود را که به عنوان پا شناخته می‌شدند، ولی برای راه رفتن استفاده نمی‌شدند، بلکه احتمالا برای جفت‌گیری استفاده می‌شدند، از دست دادند.

اریک سیفرت از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، یکی از نویسندگان مقاله مربوط به یافته‌های این تیم، می‌گوید: از دیرباز می‌دانستیم که صحرای غربی مصر مکانی از فسیل‌هایی است که برای درک تکامل اولیه نهنگ‌ها و انتقال آنها از خشکی به آب کمک‌کننده است.

واحه فایوم که وادی الرایان در آن قرار دارد، در حدود ۱۵۰ کیلومتری جنوب غربی قاهره است و به وادی الحیتان یا دره نهنگ‌ها مشهور است. در این ناحیه که نامش در میراث جهانی یونسکو ثبت شده، صدها فسیل از برخی از اشکال اولیه نهنگ کشف شده است.

گفته می‌شود که فایوم در دوره ائوسن، زیر یک دریای گرمسیری قرار داشت. ائوسن (Eocene) از دورهای زمین‌شناسی است و به ۵۶ میلیون سال پیش تا ۳۴ میلیون سال پیش برمی‌گردد. در ائوسن آب‌وهوای زمین به‌طور چشمگیری گرم و مرطوب بوده‌؛ به ‌طوری ‌که اوایل ائوسن گرم‌ترین آب‌وهوای ۱۰۰ میلیون سال گذشته زمین را داشته‌ است.

در ائوسن بسیاری از انواع پستانداران جدید یعنی نیاکان فیل، کرگدن، اسب، خوک و گاو ظاهر شدند و خزندگان تنومند از بین رفتند. نخستین علف‌های امروزی نیز در ائوسن پدید آمدند. واژه ائوسن از زبان یونانی گرفته شده و از نظر لغوی به معنای «پگاه نو» است. ائوین پس از دور پالئوسن و پیش از دور الیگوسن قرار دارد.

4461/س