سوره واقعه؛ رازهای قیامت در ۹۶ آیه نورانی

به گزارش صدآنلاین،  سوره واقعه در جزء بیست‌وهفتم قرآن کریم قرار دارد و قسمت کوچکی از اواخر این جزء را در برگرفته است. واقعه تنها نام این سوره‌ی مبارکه است این کلمه در نخستین آیه این سوره مبارکه آمده است. سوره واقعه در «مکّه» نازل شده و داراى ۹۶ آیه است‏.

 محتواى سوره واقعه:

بنابر روایت صدا و سیما، در «تاریخ القرآن» از «ابن ندیم» نقل شده که سوره‌ی واقعه چهل و چهارمین سوره ه‏ایى است که بر پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله نازل شده قبل از سوره واقعه سوره «طه» و بعد از آن «شعرا» بوده است.

سوره‌ی واقعه همان گونه که از لحن آن پیداست، و مفسران نیز تصریح کرده ‏اند در مکّه نازل شده است، هر چند بعضى گفته‏ اند آیه ۸۱ و ۸۲ سوره واقعه در مدینه نازل گردیده، ولى دلیلى براى این گفته در دست نیست، و نشانه‏اى در آیات سوره واقعه بر این ادعا وجود ندارد.

سوره‌ی واقعه چنانکه از نامش پیداست از قیامت و ویژگیهاى آن سخن میگوید، و این معنى در تمام آیات ۹۶ گانه سوره واقعه مسأله اصلى است.

محتواى سوره واقعه در هشت بخش:

۱- آغاز ظهور قیامت و حوادث سخت و وحشتناک مقارن آن.

۲- گروه بندى انسان‌ها در آن روز و تقسیم آن‌ها به «اصحاب الیمین»، «اصحاب الشمال» و «مقربین».

۳- بحث مشروحى از مقامات «مقربین» و انواع پاداشهاى آن‌ها در بهشت.

۴- بحث مشروحى درباره «اصحاب الیمین» و انواع مواهب الهى بر آنها.

۵- بحثى درباره «اصحاب الشمال» و مجازاتهاى دردناک آن‌ها در دوزخ.

۶- ذکر دلائل مختلفى پیرامون مسأله معاد از طریق بیان قدرت خداوند، و خلقت انسان از نطفه ناچیز، و تجلّى حیات در گیاهان، و نزول باران.

۷- ترسیمى از حالت احتضار و انتقال از این جهان به جهان دیگر.

۸- نظر اجمالى دیگرى روى پاداش و کیفر مؤمنان و کافران.

آثار، برکات و خواص حواندن سوره واقعه:

هر کس در هر شب جمعه سوره واقعه را بخواند خداوند وی را دوست بدارد

۱) از فضیلت خواندن سوره واقعه رفع فقر و تنگدستی است

هر کس سوره واقعه را هر شب بخواند هیچ تنگدستی و گرفتاری به او نمی‌رسد. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: سوره واقعه را به زنانتان یاد دهید زیرا آن سوره بی نیاز کننده است.

در داستان جالبی درباره عبدالله بن مسعود آمده است: عبدالله بن مسعود صحابی بزرگوار رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم بیمار شد. خلیفه وقت، عثمان بن عفان، به دیدار او رفت و ناراحت و نگرانی در چهره او دید از او پرسید: چرا ناراحتی و آه و ناله می‌کنی؟
گفت: گناهکارم. پرسید: چه می‌خواهی؟ گفت: رحمت خداوند را.
پرسید: آیا نیاز به پزشک داری؟ گفت: طبیب حقیقی مرا بیمار کرده است.
پرسید: آیا می‌خواهی کمک مالی به تو بکنم؟ گفت: آن زمان که نیاز داشتم ندادی و اکنون نیازی ندارم.
عثمان گفت: پول می‌دهم برای دخترانت باشد. ابن مسعود گفت: آن‌ها نیازی ندارند. چون به ایشان گفته ام که همواره سوره وقعه را قرائت نمایند که هیچ گاه نیازمند نخواهند شد.

۲) سوره واقعه باعث ایجاد برکت در زندگی میشود

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: اگر سوره واقعه را بنویسند و در خانه بگذارند موجب افزایش خیر و برکت می‌شود و هر کس به قرائت آن مداومت ورزد، فقر از او برطرف می‌شود و در آن افزایش حفظ و توفیقات و وسعت در مال وجود دارد.

۳) محبوبیت نزد خدا از فواید سوره واقعه است

امام صادق علیه السلام فرموده است: هر کس در هر شب جمعه سوره واقعه را قرائت کند، خداوند او را دوست دارد و او را محبوب همه مردم می‌گرداند و هرگز در دنیا ناراحتی، فقر و تنگدستی و آفتی از آفات دنیا به او نخواهد رسید و از همراهان و رفیقان امیرالمؤمنین علیه السلام خواهد بود؛ و این سوره ویژه امیرالمومنین علی علیه السلام است و هیچ کس در آن شرکت ندارد.

۴) یکی دیگر از برکات و خواص سوره واقعه آسانی مرگ و بخشش اموات است

از امام صادق علیه السلام نقل شده است: سوره واقعه دارای منافع و بهره‌های زیادی است که قابل شمارش نیست. از جمله فواید این سوره آن است که اگر برای مرده‌ای خوانده شود، خداوند او را می‌امرزد و اگر برای کسی که در حال احتضار و مرگ است بخواند، مرگ و خروج روحش به اذن خدا آسان می‌شود.

ختم مجرب سوره واقعه:
هر کس سوره واقعه را قرائت نماید او از گروه غافلان نیست

۱) جهت برآورده شدن حاجات شرعی و ادای دین

۴۰ شب، هر شب یک بار سوره «واقعه، مزمل، لیل، انشراح» را بخواند و بعد از تلاوت این سوره‌ها دعای زیر را بخواند. که بسیار مجرب است:

«یا رازق السائلین، یا راحم المساکین، یا ولی المؤمنین، یا غیاث المستغیثین، یا ارحم الراحمین، صل علی محمد و آل محمد واکفنی حلالک عن حرامک و بطاعتک عن معصیتک و بفضلک عمّن سواک، یا اله العالمین و صلی الله محمد و آله اجمعین»

۲) جهت زیاد شدن رزق و روزی و وسعت معیشت

از شب شنبه شروع کند و هر شب ۳ بار سوره واقعه را تلاوت کند و استثنائاً در شب جمعه ۸ بار بخواند و این عمل را ۵ هفته اجرا کند و قبل از تلاوت سوره واقعه هر بار این سوره این دعا را بخواند:

«اَللَّهُمَّ ارْزُقنا رِزْقاً حَلاَلاً طَیِّباً مِنْ غَیْرِ کَدٍّ اِسْتَجِب دَعْوَتَنَا مِنْ غَیْرِ رَدٍّ وَ اَعُوذُ مِنَ الْفَضِیحَتِین الفَقرا وَالدِّینِ وَاِدْفَعْ عَنِّی هَذَیْنِ بِحَقِّ الامَامِیْن الحسن وِالحُسَین بِرَحْمَتِکَ یاارحم الراحمین»
متن و ترجمه سوره واقعه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَهُ ﴿۱﴾
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَهٌ ﴿۲﴾
هیچکس نمی‏تواند آن را انکار کند. (۲)
خَافِضَهٌ رَافِعَهٌ ﴿۳﴾
گروهی را پائین می‏آورد و گروهی را بالا می‏برد. (۳)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در می‏آید. (۴)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾
و کوهها در هم کوبیده می‏شود. (۵)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿۶﴾
و به صورت غبار پراکنده در می‏آید. (۶)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَهً ﴿۷﴾
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ ﴿۸﴾
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه‏ ای ؟ (۸)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ ﴿۹﴾
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
آنها مقربانند (۱۱)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲)
ثُلَّهٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾
و اندکی از امت آخرین! (۱۴)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَهٍ ﴿۱۵﴾
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (۱۶)

یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾

نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها می‏گردند. (۱۷)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿۱۸﴾
با قدحها و کوزه‏ ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿۱۹﴾
اما شرابی که از آن دردسر نمی‏گیرند و نه مست می‏شوند. (۱۹)
وَفَاکِهَهٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾
و میوه‏ هائی از هر نوع که مایل باشند. (۲۰)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (۲۱)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾
و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾
همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‏دادند. (۲۴)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده‏ ای می‏شنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾
تنها چیزی که می‏شنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿۲۷﴾
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿۲۹﴾
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر می‏برند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و سایه کشیده و گسترده. (۳۰)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾
و در کنار آبشارها. (۳۱)
وَفَاکِهَهٍ کَثِیرَهٍ ﴿۳۲﴾
و میوه‏ های فراوانی. (۳۲)
لَا مَقْطُوعَهٍ وَلَا مَمْنُوعَهٍ ﴿۳۳﴾
که هرگز قطع و ممنوع نمی‏شود. (۳۳)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَهٍ ﴿۳۴﴾
و همسرانی گرانقدر. (۳۴)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿۳۵﴾
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿۳۶﴾
و همه را بکر قرار داده‏ ایم. (۳۶)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾
همسرانی که به همسرشان عشق می‏ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۳۸﴾
اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸)
ثُلَّهٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾
که گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹)
وَثُلَّهٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿۴۰﴾
و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‏شود). (۴۱)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾
آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (۴۳)
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾
سایه‏ ای که نه خنک است و نه مفید. (۴۴)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
و می‏گفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
یا نیاکان نخستین ما؟ (۴۸)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿۴۹﴾
بگو اولین و آخرین، (۴۹)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۵۰﴾
همگی در موعد روز معینی جمع می‏شوند. (۵۰)

 ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (۵۱)
لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾
قطعا از درخت زقوم می‏خورید (۵۲)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾
و شکمها را از آن پر می‏کنید (۵۳)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾
و روی آن از آب سوزان می‏نوشید (۵۴)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿۵۵﴾
و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شده‏ اند از آن می‏آشامید (۵۵)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿۵۶﴾
این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾
ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمی‏کنید؟ (۵۷)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾
آیا از نطفه‏ ای که در رحم می‏ریزید آگاهید؟ (۵۸)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی می‏دهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‏گیرد. (۶۰)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾
به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‏دانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَهَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿۶۲﴾
شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمی‏شوید (که جهانی بعد از آن است). (۶۲)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾
آیا هیچ درباره آنچه کشت می‏کنید اندیشیده‏ اید؟ (۶۳)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾
آیا شما آن را می‏رویانید، یا ما می‏رویانیم ؟ (۶۴)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾
هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده می‏کنیم به گونه‏ ای که تعجب کنید! (۶۵)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾
(به گونه‏ ای که بگوئید:) به راستی ما زیان کرده‏ ایم. (۶۶)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾
بلکه ما به کلی محرومیم. (۶۷)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾
آیا به آبی که می‏نوشید اندیشیده‏ اید؟ (۶۸)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶۹﴾
آیا شما آن را از ابر نازل می‏کنید؟ یا ما نازل می‏کنیم ؟ (۶۹)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿۷۰﴾
هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار می‏دهیم، پس ‍ چرا شکر نمی‏کنید؟، (۷۰)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾
آیا درباره آتشی که می‏افروزید فکر کرده‏ اید؟ (۷۱)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿۷۲﴾
آیا شما درخت آن را آفریده‏ اید؟ یا ما آفریده‏ ایم ؟ (۷۲)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَهً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿۷۳﴾
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‏ ایم. (۷۳)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (۷۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾
سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾
و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶)

 إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿۷۷﴾
که آن قرآن کریمی است (۷۷)
فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿۷۸﴾
که در کتاب محفوظ جای دارد. (۷۸)
لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾
و جز پاکان نمی‏توانند آن را مس کنند. (۷۹)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۰﴾
این چیزی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾
آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک می‏شمرید؟ (۸۱)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾
و به جای شکر روزیهائی که به شما داده شده آن را تکذیب می‏کنید؟ (۸۲)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‏رسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳)
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿۸۴﴾
و شما در این حال نظاره می‏کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾
و ما به او نزدیکتریم از شما ولی نمی‏بینید. (۸۵)
فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿۸۶﴾
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‏شوید، (۸۶)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۸۷﴾
پس او را بازگردانید اگر راست می‏گوئید. (۸۷)
فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿۸۸﴾
اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿۸۹﴾
در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۰﴾
و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰)
فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۹۱﴾
به او گفته می‏شود: سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب الیمین هستند. (۹۱)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿۹۲﴾
اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد، (۹۲)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿۹۳﴾
با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی می‏شود! (۹۳)
وَتَصْلِیَهُ جَحِیمٍ ﴿۹۴﴾
سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿۹۵﴾
این همان حق و یقین است. (۹۵)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿۹۶﴾
حال که چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)