بلایی که قند سر مغز ما می آورد

به گزارش صد آنلاین غذاهای قندی منبع عالی انرژی هستند، به همین خاطر است که مصرف غذاهای شیرین لذت بخش است. هنگامی که غذاهای شیرین می خوریم سیستم پاداش مغز – موسوم به سیستم دوپامین مزولیمبیک – فعال می شود. دوپامین یک ماده شیمیایی مغز است که توسط سلولهای عصبی آزاد شده و می تواند نشانگر مثبت بودن یک رویداد باشد. 

مغز به طور مستمر از طریق فرآیندی به نام نوروپلاستی، دوباره بازسازی و بازنویسی می شود. این پاداش می تواند در سیستم پاداش اتفاق بیفتد. فعال شدن مکرر مسیر پاداش توسط داروها یا با خوردن غذاهای زیاد قندی باعث می شود مغز با تحریک مکرر سازگار شود و منجر به نوعی تحمل شود.

در مورد غذاهای شیرین، این بدان معنی است که برای به دست آوردن همان احساس ارزشمند – یک ویژگی کلاسیک اعتیاد، باید بیشتر بخوریم. یعنی مغز قند، و سپس شکر بیشتری می خواهد.

صرف نظر از نیاز بدن ما به انرژی، بسیاری از افراد هوس غذائی را تجربه می کنند ، به خصوص در هنگام استرس و گرسنگی .

برای مقاومت در برابر هوس، ما باید پاسخ طبیعی خود را در مقابل افراط در این غذاهای خوشمزه مهار کنیم. شبکه ای از نورون های مهاری برای کنترل رفتار بسیار مهم هستند. این سلولهای عصبی در قشر جلوی مغز متمرکز شده اند – یک منطقه اصلی از مغز که در تصمیم گیری، کنترل تکانه و تأخیر در رضایت شرکت دارد.

نورونهای مهاری مانند ترمزهای مغز هستند و GABA شیمیایی را آزاد می کنند. خوردن رژیم های غذایی با قند بالا می تواند سلولهای عصبی مهاری را تغییر دهد. نکته مهم این است که این مسئله نشان می دهد که آنچه می خوریم می تواند بر توانایی ما و مقاومت در برابر وسوسه ها تأثیر بگذارد و ممکن است دلیل این امر باشد که چرا تغییر رژیم غذایی برای افراد دشوار است.

خوردن مرتب غذاهای با قند بالا می تواند باعث افزایش هوس ها شود .

یکی دیگر از مناطق مغز که تحت تأثیر رژیم های غذایی قند بالا قرار دارند، هیپوکامپ – یک مرکز حافظه کلیدی است.

تغییرات ناشی از قند در هیپوکامپ باعث کاهش نورون های تازه متولد شده ای که برای رمزگذاری خاطرات بسیار مهم است می شود.

سازمان بهداشت جهانی توصیه می کند که مصرف قندهای اضافه شده خود را به پنج درصد از کالری دریافتی روزانه خود یعنی ۲۵ گرم (شش قاشق غذاخوری) محدود کنیم.