رابطه عجیب سرطان و دیابت

به گزارش صد آنلاین ، در دهه ۱۹۲۰، محققان دریافتند که بیماران مبتلا به سرطان، ادراری با بوی شیرین دارند. اول، پزشکان متحیر اما خیلی زود متوجه شدند که این نتیجه افزایش سطح قند خون است. پروفسور لیکه سایلو می‌گوید: این یکی از اولین چیزهایی بود که در مورد بیماران سرطانی یاد گرفتیم.

ادرار با بوی شیرین نشان‌دهنده تاثیر سرطان بر سطح قند خون بدن است اما چگونه؟ تحقیق جدید برای پاسخ به این سوال آماده است؛ در حالی‌که مطالعات قبلی ارتباط بین سرطان و انسولین را بررسی کرده‌اند، تحقیق جدید لیکه سایلو و همکارانش اولین پژوهشی است که بهترین یافته‌ها را در مورد این موضوع جمع‌آوری کرده است و به‌نظر می‌رسد پاسخ روشن باشد.

لیکه سایلو، محقق اصلی تحقیق جدید، بیان کرد: در بیماران سرطانی، سلول‌ها به‌خوبی به هورمون انسولین پاسخ نمی‌دهند بنابراین برای ایجاد همین اثر در بیماران سرطانی به انسولین بیشتری نیاز است. اگر از مقاومت به انسولین رنج می‌برید، بدن شما مجبور به تولید بیش از حد معمول انسولین است تا بتواند قند خون را تنظیم کند بنابراین توانایی بدن برای پاسخ به انسولین هم در بیماران سرطانی و هم در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ مختل می‌شود.

علائم دیابت نوع ۲ مانند خستگی و افزایش تشنگی و ادرار به‌تدریج ایجاد می‌شود بنابراین به‌سختی قابل تشخیص است. در بیماران سرطانی، تشخیص مقاومت به انسولین حتی دشوارتر است زیرا آنان از قبل، برخی از این علائم، به‌عنوان مثال خستگی را تجربه می‌کنند.

انسولین می‌تواند باعث تکثیر سلول‌های سرطانی شود

غیر از پیامدهای منفی مقاومت به انسولین، این وضعیت همچنین می‌تواند باعث تکثیر سلول‌های سرطانی شود.

دیگر محقق این تحقیق، جوآن مرمول توضیح داد: ما از مطالعات سلولی، مطالعات حیوانی و برخی مطالعات انسانی می‌دانیم که انسولین یک هورمون رشد است و همین اثر را روی سلول‌های سرطانی دارد. یعنی سطح بالای انسولین می‌تواند باعث رشد سریع‌تر سلول‌های سرطانی شود. البته، این امر می‌تواند یک مشکل بزرگ برای بیماران سرطانی باشد.

علاوه بر این، مقاومت به انسولین می‌تواند بر ساخت پروتئین در عضلات تاثیر بگذارد. به این معنا که اگر بدن نتواند به انسولین پاسخ دهد، توده عضلانی و قدرت خود را از دست می‌دهد و این مشکل بزرگی برای بسیاری از بیماران سرطانی است. در مجموع، سرطان و مقاومت به انسولین ترکیب بسیار بدی است.

لیکه سایلو امیدوار است، سرطان‌شناسان بررسی سطح قند خون بیماران را آغاز کنند حتی زمانی‌که طبیعی به‌نظر می‌رسد زیرا تشخیص مقاومت به انسولین می‌تواند دشوار باشد، به این دلیل که بدن به سادگی با تولید انسولین بیشتر آن را جبران می‌کند.

سایلو افزود: پزشکان اگر متوجه شوند که بیمار از مقاومت به انسولین رنج می‌برد، باید درمان آن را آغاز کنند. ما قادر به درمان مقاومت به انسولین هستیم زیرا دانش عمیقی در مورد این بیماری داریم، ما فقط عادت داریم آن را با دیابت نوع ۲ مرتبط کنیم. با این حال، جنبه‌های ارتباط نیاز به تحقیق بیشتری دارد.

وی ابراز کرد: گام بعدی تلاش برای تعیین این است که چه کسانی دچار مقاومت به انسولین می‌شوند. کدام بیماران سرطانی در اینجا در معرض خطر هستند؟ آیا آنان نوع خاصی از سرطان یا عوامل خطر خاصی دارند؟ یا شاید با درمان مرتبط است؟

سایلو خاطرنشان کرد: هنگامی که افراد در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری را شناسایی کردیم، امیدوارم شاهد مطالعات طولانی مدت بیشتری در مورد درمان مقاومت به انسولین باشیم و اینکه آیا این درمان بر بیماران تاثیر مثبتی دارد یا خیر.

یافته‌های این تحقیق در مجله Acta Oncologica منتشر شده است.