دعا در منظومه معارف دینی چه جایگاهی دارد؟

به گزارش صدآنلاین، حجت ‌الاسلام و المسملین سید محمدعلی میرکریمی از اساتید حوزه علمیه قم، در گفت‌وگو با حوزه، با اشاره به جایگاه ارزشمند صحیفه سجادیه، به تبیین جایگاه رفیع دعا در فرهنگ دینی و شرح فقراتی از دعای هفتم صحیفه سجادیه پرداخت.

جایگاه رفیع دعا در معارف دینی

استاد حوزه علمیه قم افزود: در سوره مبارکه فرقان می خوانیم: «قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ…؛ بگو: اگر دعایتان نباشد، پروردگارم به شما ارجی ننهد.» (فرقان: ۷۷) این آیه شریفه نشان ‌دهنده جایگاه والای دعا در منظومه معارف دینی است.

وی یادآور شد: در حدیث نبوی (ص) می خوانیم: «الدُّعَاءُ سِلَاحُ الْمُؤْمِنِ وَ عَمُودُ الدِّینِ وَ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ؛ دعا سلاح مؤمن، ستون دین و نور آسمان‌ها و زمین است.»

حجت ‌الاسلام و المسملین میرکریمی با اشاره به حدیث دیگری از پیامبر اکرم (ص) خاطرنشان کرد: حضرت فرمودند: «إِنَّ الدُّعَاءَ مُخُ‌ الْعِبَادَهِ؛ دعا مغز عبادت است.» هیچ مؤمنی خدا را دعا نمی‌ کند، مگر اینکه خداوند حتماً اجابتش می‌ نماید؛ یا در دنیا به او عطا می‌ کند، یا برای آخرت ذخیره می‌ نماید، یا به اندازه آن دعا از گناهانش می ‌کاهد.

وی با اشاره به کلام امام خمینی (ره) ابراز کرد: مرحوم امام می ‌فرمود: «افتخارمان این است که دعای عرفه از ما است، افتخارمان این است که صحیفه سجادیه از ما است.»

استاد حوزه علمیه قم یادآور شد: امام سجاد (ع) به واسطه جوّ اختناق، معارف عمیق را در قالب دعا به یادگار گذاشتند. دعای هفتم صحیفه سجادیه از دعاهایی است که امام سجاد (ع) هرگاه مشکل مهمی پیش می‌ آمد، می‌خواندند. در فرازی از این دعای شریفه می خوانیم: «یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ؛ ای کسی که گره ‌های مشکلات به دست او گشوده می‌ شود.» گاهی انسان در زندگی احساس می ‌کند همه درها به رویش بسته شده، اما ناگهان می ‌بیند از بن ‌بست راهی گشوده شده است.

حجت الاسلام و المسلمین میرکریمی تصریح کرد: در فرازی دیگر از دعای هفتم می خوانیم: «ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ» همه سختی‌ها در برابر قدرت الهی ذلیل می ‌شوند، وقتی انسان به خداوند ایمان داشته باشد، آستانه تحملش بالا می‌رود و امیدش فزونی می‌یابد.

وی اظهار کرد: در فرازی دیگر از این دعای شریفه می خوانیم: «وَ هِیَ بِمَشِیئَتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَهٌ» هرچه خداوند اراده کند، بدون نیاز به امر کردن، مطیع و منقاد اراده او هستند. همان‌گونه که در قرآن آمده: «إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ».