به گزارش صد آنلاین، دلایل احتمالی بسته به زمان شب و عوامل فردی متفاوتاند:
دلایل کلی و رایج برای از خواب پریدن در طول شب:
استرس و اضطراب: این مهمترین دلیلِ! ذهن مشغول و پراسترس، حتی در خواب هم فعال میمونه. هورمونهای استرس (مثل کورتیزول) میتونن سیگنالهای بیداری ارسال کنن. نگرانیهای روزمره، مشکلات کاری یا شخصی، یا حتی استرس ناخودآگاه میتونه عامل باشه.
محرکهای خارجی:
صدا: حتی صداهای نسبتاً کم مثل ترافیک دور، بسته شدن در، خرناس همسر، یا صدای حیوانات.
نور: تابش ناگهانی نور چراغ ماشین از پنجره، روشن شدن گوشی، یا تغییر نور محیط.
دما: گرمای بیش از حد اتاق یا سرمای ناگهانی (مثلاً از پتو افتادن).
لمس: تکان خوردن توسط همخوابه، افتادن بالش و...
عادات خواب ناسالم:
مصرف کافئین یا نیکوتین نزدیک به خواب: این محرکها میتونن خواب رو سبک و ناپایدار کنن و احتمال بیداریهای ناگهانی رو زیاد کنن.
خوردن غذای سنگین یا پرادویه قبل از خواب: باعث ناراحتی گوارشی یا رفلاکس معده (سوزش سر دل) میشه که میتونه شما رو از خواب بپره.
مصرف الکل: الکل ممکنه ابتدا باعث خوابآلودگی بشه، اما با متابولیزه شدن، خواب رو مختل و منجر به بیداریهای مکرر بشه.
استفاده از وسایل الکترونیکی قبل از خواب: نور آبی صفحه نمایش ترشح ملاتونین (هورمون خواب) رو سرکوب میکنه.
زمانبندی نامنظم خواب: نداشتن ساعت خواب ثابت بدن رو گیج میکنه.
اختلالات خواب:
آپنه خواب: وقفههای کوتاه در تنفس (اغلب همراه با خرناس بلند) که مغز رو برای تنفس مجدد بیدار میکنه. این یکی از دلایل شایع پریدن از خواب با احساس خفگی، بهویژه در نیمه دوم شبه.
سندرم پای بیقرار (RLS): نیاز شدید و غیرقابل کنترل برای تکان دادن پاها، معمولاً عصرها و شبها، که شروع خواب یا بازگشت به خواب رو مختل میکنه.
اختلال رفتار خواب REM: در این حالت، فرد حرکات فیزیکی مرتبط با رویاهایش رو انجام میده (مثلاً مشت زدن، جیغ زدن) که میتونه خودش یا همخوابهاش رو بیدار کنه.
کابوسهای شدید: رویاهای ترسناک و واضح که فرد رو با وحشت از خواب میپره. اینها اغلب در نیمه دوم شب در مرحله خواب REM اتفاق میافته.
اختلال وحشت خواب (Sleep Terror): متفاوت از کابوس. فرد ممکنه با جیغ و فریاد و علائم ترس شدید (مثل عرق کردن، تپش قلب) از خواب بپره، اما معمولاً خیلی زود دوباره میخوابد و صبح چیزی یادش نمیاد. بیشتر در اوایل شب در خواب عمیق (N3) رخ میده.
درد یا ناراحتی جسمی: درد مزمن (مثل کمردرد، آرتروز)، سوزش سر دل (رفلاکس)، نیاز به دفع ادرار (بهخصوص در افراد مسن یا کسانی که مشکلات پروستات دارند یا قبل از خواب زیاد مایعات خوردهاند).
تغییرات هورمونی: بهویژه در زنان (قاعدگی، بارداری، یائسگی) که میتونه خواب رو مختل کنه.
مصرف برخی داروها: داروهای ضدافسردگی، داروهای فشار خون، داروهای آسم، کورتیکواستروئیدها و حتی برخی داروهای سرماخوردگی که حاوی محرک هستند میتونن خواب رو برهم بزنن.
کمآبی بدن: بدن برای عملکرد صحیح به آب نیاز داره، کمآبی میتونه باعث گرفتگی عضلات پا یا احساس ناراحتی بشه که بیدارتون کنه.
ساعات مختلف شب و دلایل مرتبطتر:
اوایل شب (مثلاً 1-2 ساعت بعد از خوابیدن):
مرحله خواب عمیق (N3): بدن در عمیقترین حالت خوابه. بیداری از این مرحله معمولاً با گیجی و سردرگمی همراهه. دلایل رایج:
اختلال وحشت خواب (Sleep Terror): بیشتر در این زمان رخ میده.
محرکهای فیزیکی قوی: صدای بلند، لمس ناگهانی، درد حاد.
قطع ناگهانی تنفس (در موارد شدید آپنه).
کابوسهای اول شب (گرچه کابوسها در REM شایعترن).
نیمه شب (مثلاً بین 2 تا 4 صبح):
انتقال بین چرخههای خواب: هر چرخه خواب حدود 90 دقیقه طول میکشه. پایان هر چرخه نقطهای حساس برای بیداری ناگهانیه، مخصوصاً اگر استرس داشته باشید یا محرکی وجود داشته باشه.
نیاز به دفع ادرار: مثانه پر میشه.
کاهش سطح قند خون: بهخصوص در افراد دیابتی یا کسانی که شام سبک یا زود خوردهاند.
آپنه خواب: وقفههای تنفسی در این زمانها هم اتفاق میافته.
اضطراب: ذهن در سکوت شب ممکنه بیشتر درگیر نگرانیها بشه.
ساعات نزدیک به صبح (مثلاً 4 تا 6 صبح):
افزایش طبیعی کورتیزول: بدن شروع به ترشح هورمونهای بیداری (مثل کورتیزول) میکنه تا برای بیداری صبح آماده بشه. اگر این افزایش زودتر یا شدیدتر اتفاق بیفته یا خواب سبک باشه، ممکنه باعث بیداری بشه.
مرحله خواب REM طولانیتر: در نیمه دوم شب، مدت زمان خواب REM افزایش مییابه. بنابراین:
کابوسهای شدید: احتمال وقوع کابوسهای واضح و بیدارکننده در این زمان بیشتره.
اختلال رفتار خواب REM: حرکات فیزیکی مرتبط با رویاها.
نور صبحگاهی: حتی نور کم صبح میتونه از طریق پردهها نفوذ کنه و سیگنال بیداری به مغز بده، بهخصوص اگر حساس باشید.
صدای پرندگان یا ترافیک صبحگاهی.
چه زمانی باید نگران شد و به پزشک مراجعه کرد؟
اگر از خواب پریدنهای مکرر (چندین بار در شب) به طور منظم اتفاق میافته و کیفیت خواب و عملکرد روزانهتون رو مختل کرده.
اگر همراه با علائم هشداردهندهای مثل:
احساس خفگی یا نفسنفس زدن شدید هنگام بیدار شدن (مشکوک به آپنه خواب).
تپش قلب بسیار شدید و طولانیمدت.
درد قفسه سینه.
حرکات غیرقابل کنترل شدید پاها یا بدن.
کابوسهای بسیار مکرر و آزاردهنده یا رفتارهای خشونتآمیز در خواب.
خستگی مفرط و خوابآلودگی شدید در طول روز.
احساس گیجی و گمگشتگی طولانیمدت بعد از بیدار شدن.
راهکارهای کلی برای کاهش از خواب پریدن:
مدیریت استرس: تکنیکهای آرامسازی (مدیتیشن، تنفس عمیق، یوگا) قبل از خواب، نوشتن نگرانیها در دفترچه.
بهبود بهداشت خواب:
برنامه خواب منظم (حتی آخر هفتهها).
محیط خواب تاریک، خنک و ساکت (استفاده از پرده ضدنور، گوشگیر، چشمبند، تهویه مناسب).
تشک و بالش راحت.
پرهیز از کافئین و نیکوتین حداقل 6 ساعت قبل از خواب.
پرهیز از الکل نزدیک به خواب.
پرهیز از وعدههای غذایی سنگین و پرادویه دیروقت.
محدود کردن مایعات قبل از خواب.
ایجاد روتین آرامشبخش قبل از خواب (حمام آب گرم، مطالعه کتاب کاغذی، موسیقی ملایم).
خارج کردن وسایل الکترونیکی از اتاق خواب و پرهیز از نور آبی حداقل یک ساعت قبل از خواب.
ورزش منظم: اما نه نزدیک به زمان خواب (حداقل 3 ساعت فاصله).
بررسی داروها: با پزشک در مورد عوارض جانبی داروهای مصرفی صحبت کنید.
مراجعه به پزشک: اگر شک به اختلال خواب زمینهای (مثل آپنه، RLS) یا مشکلات پزشکی (درد، رفلاکس) دارید، حتماً به پزشک عمومی یا متخصص خواب مراجعه کنید. ممکنه نیاز به تست خواب (پلیسومنوگرافی) باشد.
به طور خلاصه، از خواب پریدن معمولاً بیضرره و برای اکثر افراد گهگاه اتفاق میافته. اما اگر مکرر باشه و زندگیتون رو تحت تأثیر بذاره، احتمالاً نشانه یک مسئله زمینهای (استرس مزمن، عادات خواب بد، یا اختلال خواب) هست که نیاز به بررسی و اصلاح داره. امیدوارم شبهای آرومتری پیش رو داشته باشد./ اختصاصی صد آنلاین