يکشنبه ۱۴ ارديبهشت ۱۴۰۴
تغییر رویکرد آمریکا در مذاکرات هسته‌ای
بازدید:۴۶۹
صد آنلاین | تغییر رویکرد ایالات متحده در مذاکرات هسته‌ای با ایران را می‌توان نتیجه ترکیبی از عوامل داخلی و خارجی دانست که در تعامل با یکدیگر، استراتژی واشنگتن را تحت تأثیر قرار داده‌اند.کد خبر : ۱۶۳۸۲۲
به گزارش صد آنلاین، تحلیل این تغییر مسیر به شرح زیر است:
۱. فشارهای داخلی و نقش لابی‌های ضدایرانی
تغییر لحن رسانه‌ها: چرخش ناگهانی رسانه‌هایی مانند واشنگتن‌پست از حمایت اولیه از مذاکرات به انتقاد تند، بازتابی از فشارهای محافظه‌کاران و لابی‌های قدرتمند ضدایرانی در آمریکاست. این گروه‌ها که همواره خواستار اتخاذ مواضع سخت‌گیرانه علیه ایران هستند، با انتشار گزارش‌هایی درباره پیشرفت‌های هسته‌ای ایران و حمایت از گروه‌های منطقه‌ای، افکار عمومی و سیاستمداران را تحت تأثیر قرار داده‌اند.
اختلاف در دولت بایدن: تناقض در اظهارات مقامات آمریکایی (مانند استیو ویتکاف) نشان‌دهنده اختلاف نظر در درون تیم مذاکره‌کننده است. احتمالاً فشار جمهوری‌خواهان و جناح‌های تندرو در کنگره، دولت بایدن را مجبور به تعدیل مواضع اولیه کرده است.
۲. همسویی با اروپا و مکانیسم ماشه
اتحادیه اروپا به رهبری فرانسه، آلمان و بریتانیا، بارها تهدید به فعال‌سازی «مکانیسم ماشه» (بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل) در صورت شکست مذاکرات کرده است. آمریکا با هماهنگی بیشتر با متحدان اروپایی خود، تلاش می‌کند اجماع بین‌المللی علیه ایران ایجاد کند. این همسویی، فشار دیپلماتیک بر تهران را افزایش داده و فضای مذاکره را پیچیده‌تر کرده است.
۳. تنش‌های منطقه‌ای و اهرم‌سازی
ادعای توقیف کشتی: اقدام اخیر نیروی دریایی آمریکا در توقیف کشتی حامل سلاح (با ادعای ارسال به حوثی‌ها) و اظهارات مقاماتی مانند مارکو روبیو درباره بازرسی سایت‌های نظامی ایران، نشان‌دهنده تلاش واشنگتن برای استفاده از اهرم‌های امنیتی و منطقه‌ای است. این تحرکات ممکن است بهانه‌ای برای توجیه تشدید فشار بر ایران در میز مذاکره باشد.
حمایت از حوثی‌ها: اتهامات آمریکا درباره حمایت ایران از گروه‌های نیابتی در یمن و خاورمیانه، بهانه دیگری برای سخت‌گیری در مذاکرات است.
۴. اختلاف بر سر غنی‌سازی و بن‌بست فنی
پیشنهاد اولیه ایران برای کاهش غنی‌سازی به ۳.۶۷٪ در ازای لغو تحریم‌ها، ابتدا با واکنش مثبت آمریکا مواجه شد، اما تغییر ناگهانی موضع واشنگتن به «توقف کامل غنی‌سازی»، نشان‌دهنده عدم انسجام در استراتژی آمریکاست. این تناقض ممکن است ناشی از فشار داخلی برای اتخاذ مواضع حداکثری باشد.
۵. بلاتکلیفی ترامپ یا نقش بایدن؟
اگرچه متن به دوران ترامپ اشاره نکرده، اما سیاست «فشار حداکثری» میراث دوره اوست. دولت بایدن در ابتدا قصد تعدیل این رویکرد را داشت، اما به نظر می‌رسد تحت تأثیر کارزارهای انتخاباتی آینده و انتقادات جمهوری‌خواهان، مجبور به تلفیق این استراتژی با دیپلماسی شده است./ همشهری آنلاین