به گزارش صدآنلاین، این عمل که ریشه در تعالیم دینی و سیره معصومین(ع) دارد، دارای ابعاد مختلفی است که در ادامه به بررسی جامع آن میپردازیم.
۱. ابعاد ظاهری و معنوی این سنت:
بعد بهداشتی: حفظ نظافت و پاکیزگی مزار
بعد احترامی: ابراز عزت و تکریم نسبت به متوفی
بعد عبادی: اطاعت از دستورات شرعی و سنت پیامبر(ص)
۲. مستندات روایی:
امام صادق(ع) در روایتی تأکید فرمودهاند:
«مادامی که رطوبت آب بر قبر باقی است، عذاب از میت دور میشود» (منبع: فروع کافی، جلد ۳، صفحه ۲۰۰)
همچنین از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که ایشان به اصحاب دستور میدادند بر قبور آب بپاشند (منبع: علل الشرایع، صفحه ۳۰۷)
۳. دیدگاههای فقهی:
نظر مشهور: استحباب همیشگی این عمل
نظر برخی فقها: اختصاص استحباب به زمان دفن
اجماع بر عدم اشکال شرعی در انجام آن در هر زمان
۴. آداب اجرای این سنت:
۱. ایستادن رو به قبله
۲. آغاز از ناحیه سر تا پای متوفی
۳. سپس ریختن آب از ناحیه پا تا سر
۴. در صورت وجود آب اضافی، ریختن در وسط قبر
۵. نکات کاربردی:
استفاده از آب پاک و مباح
امکان استفاده از گلاب برای خوشبو کردن
اهمیت نیت خالص در انجام عمل
رعایت احترام و ادب هنگام اجرا
۶. فواید معنوی:
کاهش عذاب قبر
ابراز محبت به متوفی
زنده نگه داشتن یاد اموات
ایجاد ارتباط معنوی با عالم برزخ
این سنت حسنه که تلفیقی از بهداشت ظاهری و طهارت باطنی است، نشاندهنده نگاه جامع اسلام به تمامی ابعاد زندگی انسان، حتی پس از مرگ است. انجام آن با رعایت آداب شرعی میتواند هم برای زندگان و هم برای مردگان فواید معنوی بسیاری داشته باشد