درس‌های قرآن کریم برای این افراد

وی ادامه داد: به‌نظر می‌رسد پیروی از الگوهای ادبی و راهبردی قرآن کریم مبتنی بر «گزینش‌گری» و «برجسته‌سازی» بخش‌هایی از یک واقعه که می‌تواند به بصیرت‌افزایی و ایجاد حس و حال و حرکت مخاطب برای بهره‌وری بیشتر منتهی شود، بسیار راه‌گشا است.

به گفته این نویسنده؛ این گزینش‌ها، بزرگ‌نمایی‌ها و مقدم داشتن‌ها در بیان مطالب مورد نظر، به فهم بهتر و تأثیرپذیری عمیق‌تر مخاطب از مفاهیم و محتوا منجر می‌شود و ادبیات دینی را فشرده‌سازی و پیرایش کرده و بر اثرگذاری آن می‌افزاید.

نعیمی با بیان اینکه حذف برخی زواید بیانی، یا حذف نکات فاقد ارزش آنی یا حتی کم ارزش، نتیجه چنین رویکردی است که پیام را با سهولت بیشتری به دل و جان و اندیشه و عمل مخاطب وارد می‌کند، تصریح کرد: بدیهی است که در چنین الگویی، گاه تکرارهای مفید و هشداردهنده هم سبب جلب توجه و رشد بیشتر مخاطب خواهد شد؛ البته این تکرارها بایستی سنجیده، به‌جا و به گونه‌ای مناسب بیان شوند.

نعیمی با اشاره به اینکه «عدم تجمیع نکته‌های فراوان» گاه بیش از اندازه در یک اثر، از آفت‌های ادبیات دینی به شمار می‌رود، افزود: پراکنش پیام‌ها حتی مثلاً درباره رفتارهای شخصیتی واحد از دیگر درس‌هایی است که می‌توان از قرآن آموخت. خداوند متعال در سوره‌ها و آیه‌های گوناگون مثلاً وجهی از زندگانی یک شخصیت را بیان می‌کند و به بخش‌های دیگر وجود آن شخص در آیه‌ها و سوره‌های دیگر اشاره می‌کند. در واقع مقتضای حال و مقام و البته توجه به میزان درک و دریافت مخاطبان، «مخاطب شناسی» را می‌توان از دیگر ویژگی‌های ادبیات‌دینی برشمرد./ تسنیم