به گزارش صدآنلاین، تهمت به معنای نسبت دادن صفت یا عمل نادرست به فردی است که این ویژگی یا عمل را ندارد، به طوری که موجب از دست رفتن آبروی او شود. این عمل در واقع بدترین نوع دروغ است زیرا حتی اگر ثابت شود که گفته شده حقیقت دارد، باز هم غیبت به شمار میرود.
پیامبر اسلام (ص) تفاوت میان تهمت و غیبت را به این صورت بیان کردهاند که غیبت به معنای گفتن چیزی است که در شخص وجود دارد، اما تهمت یعنی گفتن چیزی که در فرد وجود ندارد.
در ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی، به تهمت و افترا اشاره شده و مقرر میدارد که اگر فردی نتواند تهمت خود را اثبات کند، به یک ماه تا یک سال حبس و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد. در صورت نسبت دادن گناهی چون زنا به فردی، مجازات سنگینتری مانند ۸۰ ضربه شلاق برای فرد مفتری در نظر گرفته میشود.
ماده ۶۹۹ قانون مجازات اسلامی نیز اشاره دارد که اگر فردی عمداً آلات و ادوات جرم را در نزد فردی پنهان کرده و او را متهم به جرم کند، مجازاتهای مشابهی از جمله حبس یا شلاق برای او در نظر گرفته میشود.
قرآن کریم در آیات مختلف خود به شدت به کسانی که به دیگران تهمت میزنند هشدار داده است. در آیه ۱۱۲ سوره نسا آمده است: «وَ مَنْ یَکْسِبْ خَطِیئَهً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَرِیئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَ إِثْمًا مُبِینًا»، که بیانگر این است که کسی که فرد بیگناهی را متهم به گناهی کند، گناهی بزرگ بر دوش خود میبرد.
حضرت علی (ع) در این زمینه میفرمایند: «تهمت زدن به آدم بیگناه بزرگتر از آسمانهاست»، و حضرت محمد (ص) نیز تهمت به مؤمنان را گناهی بزرگ دانستهاند که در روز قیامت عواقب سنگینی به همراه خواهد داشت.
تهمت زدن نه تنها باعث آسیب به روابط فردی میشود بلکه در قانون و قرآن مجازاتهایی سخت برای آن پیشبینی شده است. این عمل از گناهان کبیره است که تأثیرات منفی زیادی بر فرد و جامعه دارد و باید از آن پرهیز کرد.