به گزارش صدآنلاین، در این مقاله، به معرفی علائم رایج بیماریهای خود ایمنی و مشکلات ناشی از حمله سیستم ایمنی به بدن میپردازیم.
وقتی سیستم ایمنی به مفاصل حمله میکند، فرد ممکن است دچار درد و التهاب در مفاصل شود. معمولاً ابتدا مفاصل کوچکتر آسیب میبینند و سپس مفاصل بزرگتر تحت تاثیر قرار میگیرند. در بسیاری از موارد، این دردها ممکن است با مشکلات پوستی، ریه، قلب و رگهای خونی همراه باشد. بیماریهایی مانند آرتریت روماتوئید یکی از مثالهای رایج این نوع مشکلات هستند.
التهاب یکی از علائم اولیه در بیماریهای خود ایمنی است. التهاب میتواند باعث قرمزی، گرگرفتگی، درد و ورم در نواحی مختلف بدن شود. این علامت معمولاً در کنار علائمی همچون خستگی، تب، درد مفصلی و سفتی عضلات دیده میشود. بیماریهایی مانند لوپوس و روماتیسم مفصلی اغلب با این علائم همراه هستند.
بیماریهای خود ایمنی مانند ام اس (Multiple Sclerosis) میتوانند موجب آسیب به سیستم عصبی شوند. این آسیبها میتواند باعث بیحسی، گزگز یا احساس سوزش در اندامها شود. علاوه بر این، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است با مشکلات بینایی، عدم تعادل و حتی دشواری در راه رفتن مواجه شوند.
در بیماریهای خود ایمنی که دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار میدهند، مشکلات شکمی رایج است. برای مثال، بیماریهایی مانند التهاب روده (که ممکن است در نتیجه بیماریهایی مثل کرون یا کولیت اولسراتیو رخ دهد)، میتواند باعث بروز مشکلاتی مانند سوء تغذیه، دل درد و اسهال شود. این مشکلات گوارشی ممکن است عملکرد سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار دهند.
در بسیاری از بیماریهای خود ایمنی، مشکلات پوستی مانند قرمزی، لکهها، ورم و بثورات پوستی مشاهده میشود. این علائم معمولاً نشاندهنده حمله سیستم ایمنی به پوست هستند و میتوانند در کنار سایر علائم مانند تب و درد مفصلی ظاهر شوند.
در بیماری دیابت نوع 1، سیستم ایمنی به سلولهای پانکراس حمله میکند که مسئول تولید انسولین هستند. انسولین هورمونی است که به بدن کمک میکند تا قند خون را کنترل کرده و آن را به انرژی تبدیل کند. وقتی سیستم ایمنی این سلولها را تخریب میکند، تولید انسولین متوقف میشود و این باعث بالا رفتن سطح قند خون میشود. قند خون بالا میتواند منجر به عوارض جدی مانند سکته مغزی، نابینایی، مشکلات قلبی و افسردگی شود.
بیماریهای خود ایمنی میتوانند به اشکال مختلفی بر بدن تاثیر بگذارند و علائمی چون درد مفصلی، التهاب، بیحسی، مشکلات شکمی و پوستی ایجاد کنند. همچنین، این اختلالات میتوانند بر سیستمهای مختلف بدن از جمله دستگاه گوارش، سیستم عصبی و هورمونی تاثیر بگذارند. آگاهی از این علائم و پیگیری درمان مناسب میتواند در مدیریت این بیماریها و پیشگیری از عوارض جدیتر موثر باشد.