چرا امام عصر سلام الله علیه ظهور نمی‌کنند؟! مگر فقط 313 یاور نمی‌خواهند؟!

غیبت و ظهور امام زمان علیه السلام، بزرگترین رویداد جهان بشری می‌باشد، لذا نباید به این سادگی و با دو جملۀ خبری مورد بررسی قرار گیرد. امام زمان علیه السلام، برای ظهور زاهد نمی‌خواهند، بلکه یارانی مؤمن، متقی، بصیر و مجاهد می‌خواهند.

بی‌تردید، تا کسی امر «ولایت و امامت» در اسلام و غیر اسلام را نشناسد، جایگاه و مقام امامان منصوب الهی را نخواهد شناخت و از امام مهدی علیه السلام نیز چیزی جز اطلاعات شناسنامه‌ای نخواهد دانست - تا کسی تفاوت «امامت و خلافت و حکومت»، شئون و ملزومات هر کدام را نداند، از اهمیّت امر ظهور مطلع نخواهد شد - و تا کسی نداند که امام چرا غیبت نمودند و برای چه ظهور می‌نمایند، نمی‌تواند به تحلیل و پاسخ‌های درستی دست یابد!

بیشتر بدانید / راه های رفع تشنگی در ماه رمضان 

ظهور و قیام

اگر چه واژۀ «ظهور» در احادیث نیز بسیار آمده، اما معنایش این نیست که یک موجود غیبی، ناگهان ظاهر می‌شود! اگر فقط همین باشد، نه غیبت معنا و توجیهی دارد و نه ظهور! مگر یازده امام پیشین، همگی ظهور نداشتند؟! بلکه اولاً غیبت، غیبت از شناسایی و نیز غیبت از حکومت می‌باشد، و ثانیاً ظهور، همان آغاز «قیام جهانی» است.

امام مهدی علیه السلام، ظهور نمی‌نمایند که به مردم بگویند: «تا کنون مرا نمی‌دیدید، اکنون ببینید!» مگر آنان که امیرالمؤمنین، امام حسن، امام حسین و سایر ائمه علیهم السلام را دیدند، همگی هدایت شدند؟! در کربلا، تعداد دشمنانی که امام را دیدند، چندین برابر خویشان و یاران بود.

ظهور حضرت، آغاز قیام جهانی ایشان، برای سرنگونی نظامات سلطۀ استکباری و حاکمیت ظلم و جور در سرتاسر زمین می‌باشد و باید شرایط برای چنین قیامی مساعد گردد و ملزومات مهیا شود.

امامت و حکومت

امامت، یک امر الهی است و شخص امام را خداوند متعال برمی گزیند و منصوب می‌نماید؛ لذا رأی و نظر مردم، یا حمایت و مخالفت مردم، هیچ نقشی در آن ندارد. چه مردم آنها را قبول داشته باشند یا نداشته باشند و چه حکومت‌شان را بخواهند یا نخواهند، آنها ولیّ الله، حجّت الله و امام منصوب الهی می‌باشند.

اما، حکومت فرق دارد و مبتنی بر خواست مردم می‌باشد؛ حتی اگر عده‌ای حکومت ابلیس و سایر شیاطین لعین را ترجیح دهند، خداوند متعال همانها را بر آنها حاکم می‌گرداند. کسی که «ولایت الله» را برگزیند، خداوند متعال ولایت او را برعهده می‌گیرد، و کسی که «ولایت طاغوت» را برگزیند، تحت سرپرستی طاغوت‌ها متعدد درمی آید.

*- بنابراین، لازمۀ قیام جهانی برای استقرار حکومت عدل إلهی، خواست عمومی مردم جهان است، هر چند که بیشتر مردم، شخص خاصی را به عنوان منجی إلهی نشناسند؛ اما به این مرحله از استیصال و درماندگی می‌رسند که امیدشان از همه چیز قطع می‌شود و می‌فهمند که فقط خداوند سبحان می‌تواند آنها را نجات دهد، لذا از او طلب منجی می‌نمایند.

*- امروزه، بیش از هر زمان دیگری، این تحول را با بیداری اسلامی در میان مسلمانان و بیداری انسانی در میان بسیاری از مردم جهان، شاهدیم.

313 تن

چنین نیست که گمان شود یاران آن حضرت، فقط 313 تن می‌باشند و هر گاه این تعداد جمع شدند، ظهور می‌نمایند و اگر ظهور واقع نشده، علتش جمع نشدن این عده در یک زمان می‌باشد؛ بلکه وقتی ایشان ظهور می‌نمایند، این 313 تن، به عنوان یاران خاص و اولیه، همراه ایشان می‌باشند. از جمله بزرگانی که در کنار ایشان قرار می‌گیرند، حضرات عیسی، خضر و الیاس علیهم السلام می‌باشند.

نکته:

به نهضت سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام توجه نماییم، مسأله فقط این نبود که مسلمانان مکه، مدینه، کل حجاز و سایر ملل مسلمان، ایشان را یاری نمودند و بزرگان کوفه نیز خیانت نمودند و ...؛ بلکه وجه دیگر این است که نهضتی با آن عظمت و برای تحقق آن اهداف بزرگ و جهانی و همیشگی، یارانی چون حضرات ابوالفضل العباس، زینب کبری، علی اکبر و ... علیهم السلام لازم داشت که تعدادشان بسیار محدود بود.

قیام جهانی و سپس استقرار حکومت عدل جهانی نیز مستلزم برخورداری از یاران خاصی می‌باشد که تعدادشان 313 تن [به تعداد شهدای بدر] می‌باشد.

یاران

امام مهدی علیه السلام، هم اکنون نیز یاران وفادار بسیاری دارند؛ رهبری یاران ایشان در زمان غیبت، بر عهدۀ شخصیتی عظیم الشأن، علیم، حکیم، بصیر و مدبری چون امام خامنه‌ای می‌باشد که امید است پرچم را ایشان به دست حضرتش بدهند. امام علیه السلام، هم اکنون نیز لشکریان فراوانی دارند که تمامی رزمندگان و مجاهدان راه خدا در ایران، فلسطین، لبنان، عراق، سوریه، یمن و سرتاسر جهان را شامل می‌گردد و فرماندهان بصیر و قدرتمندی چون سردار سلیمانی، المهندس، حججی و ... دارند که زنده و فعالند. تمامی نیروهای نظامی، انتظامی، اطلاعاتی و اداری ما در این کشور، نیروهای ایشان می‌باشند.

هنگام ظهور، گروهی ده‌هزار نفری، نخستین سپاه را تشکیل می‌دهند و سپس شیعیان، سایر مسلمانان و مردمان جهان، فوج فوج به ایشان می‌پیوندند.

اما، این تمامی ملزومات ظهور نمی‌باشد، چرا که ظهور برای قیام است و قیام برای حاکمیت و حکومیت است و شرایط گوناگونی باید برای این قیام و حکومت، مهیا گردد.

اجتماع یا وحدت قلوب شیعیان

از جمله ملزومات قیام و حکومت جهانی، نه فقط مسلمانی و تشیع، بلکه «وحدت قلوب شیعیان» به عنوان نخستین یاران می‌باشد؛ چنان که امام خمینی رحمة الله علیه، و امام خامنه‌ای، بارها «وحدت» را لازم‌ترین امر و علت مقاومت و پیروزی بیان نمودند.

به همین ملّت بزرگ، شریف و مجاهد ایران بنگریم که توفیق یافتند با پیروی از ولایت، انقلاب عظیم را به سرانجام برسانند، جمهوری اسلامی ایران را به عنوان نظام سیاسی و حکومتی خود استقرار بخشند، جانانه از آن دفاع کنند و با بصیرت و صلابت، آن را به پیش ببرند و امید واقعی دارند که پرچمش را به دست حضرت صاحب علیه السلام برسانند؛ اما آیا همگی «وحدت قلوب» دارند؟!

«اجتماع یا وحدت قلوب» در این امر، یعنی همگی با ایمان، تقوا و اخلاص تمام برای تحقق اهداف مشخص و در راستای یک هدف نهایی به میدان بیایند - در خودسازی و ارتقای فرهنگ جامعه بکوشند - به جای اختلاف، دست به دست هم دهند - یکدیگر را دوست داشته باشند - قدرت واحدی تشکیل دهند و در مقابل دشمنان داخلی و خارجه، یکپارچه و با تمام نیرو مقاومت نمایند و ... .

حضرت امام مهدی علیه السلام:

«وَ لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا یحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا یتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَکرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ» (احتجاج، ج2، ص499)

- اگر شیعیان ما که خداوند توفیق طاعتشان دهد، در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت، دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفی شدن ما از آنان چیزی نیست جز آن چه از کردار آنان به ما می‌رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.