مهاجم مازاد یحیی حسرت بزرگ پرسپولیس !

مشکل بزرگ پرسپولیس در این فصل کمبود مهاجم است، یا بهتر بگوییم نداشتن مهاجم! یحیی گل محمدی از ابتدای مربیگری تا امروز ازسیستم بازی با یک مهاجم استفاده می‌کند و برای مربیانی چون او داشتن یک مهاجم قوی از نان شب واجب‌تر است. فصل پیش یحیی ۵ مهاجم در فهرست داشت؛ دیاباته، پریرا، لوکادیا، آل کثیر و عبدی و دیدیم که بعد از رفتن لوکادیا - که بسیار مهاجم خوبی بود - یحیی با اتکا به عیسی هر سه جام فصل را برد.

به صورت طبیعی او می‌خواست عیسی را نگه دارد، چرا که در فوتبال حال حاضر ایران مهاجمی که به درد تاکتیک گل محمدی بخورد تنها شهریار مغانلو است و با فاصله ۵۰ درصدی عیسی آل کثیر! در سیستم مربیانی چون یحیی آن تک مهاجم باید چند کار را در طول ۹۰ دقیقه به صورت مداوم انجام دهد. مدام در حال دوندگی باشد و روی خط دفاع حریف فشار بیاورد. وقتی تیمش صاحب توپ می‌شود، خودش را به فضاهای خالی برساند، روی ارسال‌ها ضربه سر اول را بزند و در جنگ‌های تن به تن با مدافعان اغلب پیروز باشد. اما توان بدنی، فیزیک مناسب و روحیه جنگنده، تنها ویژگی‌های مهاجم در چنین سیستمی نیست. این مهاجم باید آنقدر فرصت طلب و باهوش باشد که در طول ۹۰ دقیقه تنها فرصت به دست آمده را هم به تور بچسباند! یعنی چنین مهاجمی باید هم سرزن باشد و هم با هر دو پا قدرت ضربه به توپ داشته باشد، هم شوتزن و کاشته زن باشد و هم بغل پای فنی بلد باشد.

چنین ویژگی‌هایی در حال حاضر در میان مهاجمان لیگ برتر ما فقط در شهریار مغانلو وجود دارد، پس به یحیی حق می‌دهید که سه فصل تمام در تمام ایام سال خواهان جذب شهریار باشد. اما وقتی اصل جنس نباشد باید به بدل بسنده کرد. با ۵۰ درصد کیفیت، عیسی آل کثیر تنها گزینه باقیمانده در لیگ ماست که یحیی در بازار می‌توانست بخرد. او عیسی را خرید و پای مصدومیت و محرومیت او ایستاد اما همه می‌دانیم که چه شد و عیسی هم نزد شهریار در سپاهان رفت. پس همین جا تکلیف اخبار شایعات این روزها و همیشه مشخص می‌شود، اینکه یحیی منتظر بازگشت یکی از این دو نفر است و تحت هرشرایطی از آنها استقبال می‌کند، اما این سوژه بحث ما نیست.

در ابتدای فصل یحیی به درستی شیخ و پریرا را جواب کرد. عیسی را می‌خواست اما از دست داد، پس ماند یک مهدی عبدی و شهاب زاهدی هم که خریداری شد. عبدی تا پایان هفته دوم در پرسپولیس ماند و یحیی باز هم مثل همیشه به او اعتماد نکرد، از آن مهمتر با جدایی او و رفتن به تراکتور موافقت کرد. حالا ببینید آمار عملکرد «مهدی عبدی» از هفته سوم تا سیزدهم یعنی فقط ۱۱ بازی و مقایسه کنید با دو مهاجم لیست پرسپولیس یعنی «شهاب زاهدی» و «نبیل باهویی» که البته انتخاب یحیی نبود اما مخالفتی هم با حضورش نکرد.

تعداد بازی درترکیب: زاهدی ۹، باهویی ۲، عبدی ۸

تعدادبازی به عنوان تعویضی: زاهدی۲، باهویی۴، عبدی۳

نرخ تبدیل شوت به گل: زاهدی ۱۵ درصد، باهویی۱۴ درصد، عبدی ۲۳ درصد

شوت به دروازه: زاهدی ۲۶، باهویی۷، عبدی۲۲

پاس گل: زاهدی ۱، باهویی ۰، عبدی ۱

گل: زاهدی۴، باهویی۱ ، عبدی ۵

آمار علم خشک و بی‌رحمی است و بدون احساسات به نفع یا علیه افراد قضاوت می‌کند. سر آمار را نمی‌توان کلاه گذاشت، آمار خود به خوبی گویاست و دیگر هیچ حرفی باقی نمی‌ماند. یحیی قبلا در از دست دادن رامین رضاییان و رضا اسدی اشتباه کرده بود و مهدی عبدی این سه گانه را تکمیل کرد! توجه کنید که ما رفتن شهریار یا عیسی را یا حتی لوکادیا را به حساب یحیی نمی‌گذاریم، تنها آن بازیکنانی که خود با تمام وجود می‌خواستند بمانند و یحیی نخواست! دیگر آمار اسدی و رامین که گفتن ندارد!