يکشنبه ۰۲ دی ۱۴۰۳
فیبروم‌های رحمی که «لیومیوم» هم نامیده می‌شوند، ضایعاتی هستند که از ماهیچه و بافت ساخته شده‌اند و در دیواره رحم، یا روی دیواره رحم تشکیل می‌شوند. این تومورها معمولا خوش‌خیم‌اند و سرطانی نیستند که شایع‌ترین تومور غیرسرطانی در زنان محسوب می‌شوند.
فیبروم رحم می‌تواند علائم مختلفی مانند درد و خونریزی شدید و نامنظم واژن را ایجاد کند. گاهی اوقات، فرد هیچ علامتی ندارد بنابراین متوجه فیبروم نمی‌شود. درمان فیبروم معمولا به علائم شما بستگی دارد.
فیبروم ها می‌توانند به صورت یک گره منفرد، یا در یک خوشه رشد کنند. خوشه‌های فیبروم اندازه‌ای از 1 میلی‌متر تا بیش از 20 سانتی‌متر قطر یا حتی بزرگ‌تر دارند یعنی می‌توانند به اندازه یک دانه، یا به بزرگی یک هندوانه باشند. این توده‌ها در دیواره رحم، داخل حفره اصلی رحم یا در سطح بیرونی رحم ایجاد می‌شوند.
فیبروم ها می‌توانند به صورت یک گره منفرد، یا در یک خوشه رشد کنند. خوشه‌های فیبروم اندازه‌ای از 1 میلی‌متر تا بیش از 20 سانتی‌متر قطر یا حتی بزرگ‌تر دارند.
بسته به محل قرارگیری و نحوه چسبندگی، انواع مختلفی از فیبروم‌های رحمی وجود دارد که عبارتند از:
این فیبروم‌ها در دیواره عضلانی رحم فرو رفته‌اند و رایج‌ترین نوع فیبروم هستند.
این فیبروم‌ها در زیر پوشش داخلی رحم رشد می‌کنند.
این نوع فیبروم در زیر پوشش سطح خارجی رحم رشد می‌کند و می‌تواند بسیار بزرگ شود و در لگن رشد کند.
این فیبروم‌ها با ساقه رحم شما می‌چسبند و بسیار کمتر از انواع دیگر شیوع دارند. آن‌ها اغلب به عنوان قارچ توصیف می‌شوند چون ساقه و قسمت بالایی هستند.
بله. تقریبا 40 تا 80 درصد خانم‌ها دارای رحم فیبروم دارند و اغلب در افراد بین 30 تا 50 ساله رخ می‌دهد. افرادی که قاعدگی نداشته‌اند، معمولا فیبروم ندارند. فیبروم همچنین در خانم‌های که وارد یائسگی شده‌اند کمتر دیده می‌شود.
علائم فیبروم‌های رحمی معمولا پس از یائسگی تثبیت می‌شوند، یا از بین می‌روند چون سطح هورمون‌ها در بدن شما کاهش می‌یابد.
اکثر فیبروم‌های کوچک هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند و به درمان دیگری بجز چکاپ منظم نیازی ندارند. فیبروم‌های بزرگ‌تر می‌توانند باعث شوند که علائم مختلفی را تجربه کنید که عبارتند از:
علائم فیبروم‌های رحمی معمولا پس از یائسگی تثبیت می‌شوند، یا از بین می‌روند چون سطح هورمون‌ها در بدن شما کاهش می‌یابد.
در صورت داشتن فیبروم ممکن است حس‌های مختلفی را تجربه کنید. اگر فیبروم‌های شما کوچک‌اند، ممکن است اصلا متوجه وجود آن‌ها نشوید. فیبروم‌های بزرگ‌تر، می‌توانند باعثت ناراحتی و درد شوند و دردهایی مانند کمردرد و حتی درد در حین رابطه جنسی را به وجود بیاورند.
فیبروم‌ها معمولا توده‌هایی گرد و شبیه برجستگی‌هایی صاف هستند که گاهی ظاهری شبیه به قارچ دارند.
علت دقیق فیبروم ناشناخته است، اما پزشکان معتقدند هورمون‌های استروژن و پروژسترون در آن نقش دارند. بیشتر فیبروم‌ها در افراد در سنین باروری ایجاد می‌شوند، زمانی که سطح هورمون‌ها بالاتر است مانند دوران بارداری رشد می‌کنند و زمانی که سطح هورمون‌ها پایین است مانند دوران گذار به یائسگی، کوچک می‌شوند.
چندین عامل وجود دارد که می‌تواند در ایجاد فیبروم نقش داشته باشد. این عوامل عبارتند از:
اکثر فیبروم‌های رحمی، عوارض جدی ایجاد نمی‌کنند. با این حال، شایع‌ترین عوارض فیبروم عبارتند از:
کم‌خونی زمانی اتفاق می‌افتد که بدن گلبول‌های قرمز سالم کافی برای حمل اکسیژن به اندام‌ها را ندارد. کم‌خونی ممکن است برای خانم‌هایی که پریودهای مکرر یا بسیار سنگین دارند اتفاق بیفتد. فیبروم‌ها می‌توانند باعث شوند که پریودهای شما بسیار سنگین شود، یا حتی بین دوره‌های قاعدگی خونریزی داشته باشید. اگر در حین داشتن فیبروم، علائم کم‌خونی را تجربه کردید، به پزشک مراجعه کنید.
در بسیاری از موارد، پزشک فیبروم‌های رحمی را در طول معاینه لگن کشف می‌کند. اغلب، خونریزی شدید و سایر علائم مرتبط باعث می‌شود پزشک احتمال فیبروم را در نظر بگیرد.
در بسیاری از موارد، پزشک فیبروم‌های رحمی را در طول معاینه لگن کشف می‌کند. اغلب، خونریزی شدید و سایر علائم مرتبط باعث می‌شود پزشک احتمال فیبروم را در نظر بگیرد و برای تایید یا رد این احتمال، آزمایش‌هایی را تجویز کند:
سونوگرافی، یک روش غیر تهاجمی است که تصویری از اندام‌های داخلی را از طریق امواج صوتی ایجاد می‌کند.
ام آر آی، با استفاده از آهن‌ربا و امواج رادیویی، تصاویر دقیقی از اندام‌های داخلی ایجاد می‌کند.
سی‌تی‌اسکن از تصاویر اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام‌های داخلی استفاده می‌کند.
در طول هیستروسکوپی، پزشک از دستگاهی به نام اسکوپ برای مشاهده فیبروم‌های داخل رحم استفاده می‌کند. اسکوپ از واژن و دهانه رحم عبور می‌کند و به داخل رحم منتقل می‌شود.
در طول هیستروسکوپی، پزشک از دستگاهی به نام اسکوپ برای مشاهده فیبروم‌های داخل رحم استفاده می‌کند. اسکوپ از واژن و دهانه رحم عبور می‌کند و به داخل رحم منتقل می‌شود.
در این روش، پزشک مواد حاجب را تزریق می‌کند و سپس از رحم شما عکس می‌گیرد.
در این آزمایش تصویربرداری، پزشک یک کاتتر کوچک را در واژن شما قرار می‌دهد و سپس سالین را به رحم تزریق می‌کند. این مایع اضافی کمک می‌کند تا تصویر واضح‌تری از رحم ایجاد شود.
در طول این آزمایش، پزشک یک برش کوچک در قسمت پایین شکم ایجاد می‌کند. یک لوله نازک و منعطف با یک دوربین در انتهای آن قرار داده می‌شود تا اندام‌های داخلی از نزدیک نمایش داده شود.
درمان فیبروم‌های رحمی با توجه به اندازه، تعداد و محل آن‌ها و همچنین علائمی که ایجاد می‌کنند، متفاوت است. اگر هیچ علائمی ندارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. فیبروم‌های کوچک اغلب مشکلی ایجاد نمی‌کنند. پزشک ممکن است توصیه کند برای تشخیص و مشاهده فیبروم‌ها معاینه لگن یا سونوگرافی انجام دهید.
درمان فیبروم‌های رحمی با توجه به اندازه، تعداد و محل آن‌ها و همچنین علائمی که ایجاد می‌کنند، متفاوت است. اگر هیچ علائمی ندارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.
اگر علائم فیبروم مثل کم‌خونی ناشی از خونریزی زیاد، درد متوسط تا شدید یا مشکلات دستگاه ادراری و روده را تجربه می‌کنید، به درمان نیاز دارید. برنامه درمانی به این عوامل بستگی دارد:
گزینه‌های درمانی برای فیبروم رحم شامل موارد زیر است:
فیبروم‌های رحمی ضایعاتی هستند که از ماهیچه و بافت ساخته شده‌اند و در دیواره رحم، یا روی دیواره رحم تشکیل می‌شوند. فیبروم‌ها می‌توانند باعث خونریزی شدید و کم‌خونی ناشی از آن شوند. اگر فیبروم شما کوچک است، امکن دارد علائمی نداشته باشید. فیبروم‌های بزرگ با روش‌هایی مانند لاپاراسکوپی، هیستروسکوپی، هیستروسالپنگوگرافی و سونوگرافی، تشخیص داده می‌شود.
21458/ع