عفونت لوله های رحم چه علائمی دارد؟

سالپنژیت چیست؟

سالپنژیت، التهاب لوله‌های فالوپ است که از تخمدان تا رحم شما کشیده می‌شوند. این یک نوع بیماری التهابی لگن (PID) است که بیشتر، عفونت‌های باکتریایی مقاربتی مانند کلامیدیا یا سوزاک در ایجاد آن نقش دارند. سالپنژیت می‌تواند یک یا هر دو لوله فالوپ شما را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری اگر به موقع درمان نشود، ممکن است عوارض طولانی‌مدت داشته باشد. 

علائم عفونت لوله های رحم چیست؟

مشخص‌ترین علامت، درد در ناحیه لگن است.

سالپنژیت در طول زمان به روشی متغیر ظاهر می‌شود و می‌تواند از ۲ روز تا ۳ هفته یا حتی ماه‌ها پس از تماس با پاتوژن ادامه یابد. بعضی از بیماران هیچ علائمی ندارند و همین باعث می‌شود که عفونت راحت‌تر گسترش پیدا کند و احتمال بروز عوارض بعدی بیشتر شود. علائم سالپنژیت ممکن است بسته به میکروارگانیسم عامل ایجاد آن متفاوت باشد، اما مشخص‌ترین علامت، درد در ناحیه لگن است. علائم احتمالی دیگر نیز عبارتند از:

• ترشحات غیرطبیعی و غلیظ واژن
• درد در زمان تخمک گذاری
• رابطه جنسی ناخوشایند، ناراحت کننده و حتی دردناک (دیسپارونی)
• تب
• تهوع و استفراغ
• خونریزی نامنظم قاعدگی
• درد در هنگام ادرار کردن (در صورتی که بیماری با اورتریت یا التهاب مجرای ادرار نیز همراه باشد.)
• واژینیت
• گرفتگی در ناحیه لگن

علائم سالپنژیت معمولاً بعد از قاعدگی ظاهر می‌شوند، اما احتمال مشاهده آن‌ها قبل از قاعدگی، بعد از زایمان یا در موارد سقط جنین نیز وجود دارد. برخی از عوارضی که ممکن است در زنان مبتلا به سالپنژیت ایجاد شود نیز عبارتند از:

• درد مزمن لگن
• ناباروری 
• حاملگی خارج رحمی
• بیماری التهابی مکرر لگن
• آبسه لگن
• درگیری کبد و آپاندیس

علل عفونت لوله های رحم چیست؟

حدود ۴۰درصد از عفونت‌های مقاربتی به سالپنژیت ختم می‌شود.

سالپنژیت معمولاً زنانی که در سنین باروری هستند را درگیر می‌کند و یکی از شایع‌ترین علل التهاب لوله‌ها، عفونت‌های دستگاه تناسلی به ‌ویژه عفونت‌های مقاربتی است. در واقع، می‌توان گفت که حدود ۴۰درصد از عفونت‌های مقاربتی به سالپنژیت ختم می‌شود.
در بیشتر موارد، عامل ایجاد سالپنژیت، نوعی کلامیدیا به نام کلامیدیا تراکوماتیس است. این عفونت معمولاً از واژن شروع می‌شود و سپس به سمت دستگاه تناسلی فوقانی حرکت می‌کند. سایر پاتوژن‌های احتمالی که از طریق تماس جنسی منتقل شده و لوله‌های فالوپ را ملتهب می‌کنند، گنوکوکی و برخی از انواع مایکوپلاسما هستند که البته کمتر رخ می‌دهند.

علاوه بر این، باکتری‌ها هم می‌توانند از طریق روش‌های پزشکی، مانند قرار دادن دستگاه داخل رحمی (IUD) یا هر آزمایش تهاجمی دیگری که قادر به کشیدن میکروارگانیسم‌ها از فلور واژن باشد، به دستگاه تناسلی فوقانی برسند. نمونه‌هایی از این تکنیک ها عبارتند از:

• زایمان
• سقط جنین
• بیوپسی آندومتر
• هیستروسالپنگوگرافی
• هیستروسکوپی

آخرین علت عفونت لوله های رحم نیز می‌تواند یک عفونت خونی مانند سل باشد که ناشی از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس است.

چگونه عفونت لوله های رحم تشخیص داده می شود؟

با هیستروسالپنگوگرام می‌توان هرگونه انسداد احتمالی در لوله‌های فالوپ را بررسی کرد.

پزشک معمولاً تشخیص سالپنژیت را با ارزیابی علائم و سوابق پزشکی شما شروع می‌کند. اغلب یک معاینه فیزیکی نیز برای بررسی حساسیت و درد در ناحیه تحتانی شکم و ناحیه لگن و هم‌چنین، وجود ترشحات غیرعادی واژن انجام می‌شود. به علاوه، بزرگ شدن غدد لنفاوی نیز ممکن است نشان دهنده عفونت باشند. پزشک شما ممکن است آزمایش خون و ادرار هم تجویز کند. حتی کشت واژینال یا دهانه رحم نیز ممکن است برای شناسایی نوع باکتری درگیر لازم باشد.
در برخی موارد، سونوگرافی ترانس واژینال یا شکم هم می‌تواند به پزشک برای مشاهده اندام‌های لگن کمک کند. نوع خاصی از اشعه ایکس به نام هیستروسالپنگوگرام وجود دارد که به کمک آن می‌توان هرگونه انسداد احتمالی در لوله‌های فالوپ را بررسی کرد. لاپاراسکوپی تشخیصی نیز یک روش جراحی کم تهاجمی است که به پزشک اجازه می‌دهد نگاهی کامل به لوله‌های فالوپ و سایر اندام‌های تناسلی شما بیندازد.

درمان عفونت لوله های رحم چیست؟

درمان سالپنژیت به طور کلی به شدت عفونت بستگی دارد.

درمان سالپنژیت به طور کلی به شدت عفونت بستگی دارد. در موارد خفیف، پزشک معمولاً آنتی بیوتیک‌های خوراکی تجویز می‌کند، اما برای موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به آنتی بیوتیک داخل وریدی داشته باشید. سالپنژیت‌هایی که مربوط به STI هستند با آنتی بیوتیک مخصوص به خود درمان می‌شوند. 
علاوه بر این، اگر عفونت باعث ایجاد آبسه روی لوله‌های فالوپ شما شده باشد، احتمالاً نیاز به جراحی خواهید داشت تا مایعات جمع شده داخل این آبسه‌ها را تخلیه کنید. هم‌چنین، اگر عفونت باعث زخم یا چسبندگی لوله‌های فالوپ شده باشد، ممکن است برای جلوگیری از ناباروری، به یک جراحی ترمیمی نیاز داشته باشید. 

پاسخ به سوالات رایج

۱- آیا سالپنژیت یک بیماری جدی است؟

در تعداد کمی از موارد، سالپنژیت پریتونیت یا آبسه لگنی با درد شدیدتر و علائم عمومی مانند تب همراه است که در صورت رسیدن به این درجه، گاهی اوقات باید جراحی انجام دهید و لوله‌ها و حتی تخمدان‌های خود را بردارید. در شدیدترین موارد، این فرآیند می‌تواند به سایر اندام‌های شکمی مانند کبد یا حتی خون نیز گسترش یابد و زندگی زنان را تهدید کند.

۲- آیا درمان سالپنژیت قبل از شروع IVF ضروری است؟

سالپنژیت به عنوان التهاب یا عفونت لوله ‌های رحم تعریف می‌شود. این لوله‌ها همان لوله‌های فالوپ هستند که تخمدان‌ها را به رحم مربوط کرده و به اسپرم اجازه می‌دهند تا تخمک را بارور کند. التهاب این لوله‌ها پذیرش آندومتر برای لانه گزینی بلاستوسیست را کاهش می‌دهد و باروری شما را با مشکل مواجه می‌کند. به همین دلیل، سالپنژیت باید قبل از شروع IVF یا قبل از انتقال جنین درمان شود. 

۳- آیا افراد باکره نیز می‌توانند به سالپنژیت مبتلا شوند؟

ایجاد این نوع عفونت‌ها بدون رابطه جنسی بسیار نادر است، اما می‌تواند در اثر برخی از روش‌های پزشکی مانند هیستروسکوپی ایجاد شود.

۴- آیا کاندوم از ابتلا به سالپنژیت جلوگیری می‌کند؟

بله، کاندوم می‌تواند از بدن شما در برابر بیماری‌های مقاربتی که عامل اصلی سالپنژیت هستند محافظت کند. با این حال، نشان داده شده است که داروهای ضد بارداری خوراکی نیز می‌توانند احتمال ابتلا به سالپنژیت را کاهش ‌دهند. این داروها با افزایش ویسکوزیته مخاط دهانه رحم، ورود میکروارگانیسم‌ها را دشوار می‌کنند و جلوی عفونت را می‌گیرند. 

۵- آیا درمان طبیعی برای سالپنژیت وجود دارد؟

استراحت مطلق و تغذیه سبک از مواردی هستند که برای درمان سالپنژیک توصیه می‌شوند، اما پایبندی به درمان آنتی بیوتیکی نیز ضروری است، زیرا عوارض عفونت لوله‌ های رحم می‌تواند بسیار جدی باشد.

کلام آخر

سالپنژیت یک عفونت باکتریایی و التهاب در لوله فالوپ است که با عنوان عفونت لوله های رحم نیز شناخته می‌شود. شایع‌ترین علامت این بیماری درد در ناحیه لگن است که برای درمان آن باید آنتی بیوتیک مصرف شود. البته در موارد وخیم‌تر ممکن است نیاز به جراحی هم باشد. پس اگر احساس می‌کنید مشکوک به این بیماری هستید، در اسرع وقت به یک پزشک مراجعه کنید.