يکشنبه ۱۱ آذر ۱۴۰۳
کیهان نوشت: امروز این بخش را به بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب درباره امام سجاد(ع) اختصاص می‌دهیم؛
« یک کانونی کوچک‌تر از مدینه در کوفه بود، در سال شصت‌وچهار و شصت‌وپنج عده‌ای به صورت تّوابین تحت تأثیر فشار وجدانی حادثه عاشورا حرکت کردند، قیام کردند و تماماً قتل عام شدند. یعنی حتی یک نفر از توابین زنده نماند. و به این ترتیب دنیای اسلام یکسره شد مال بنی‌امیه، البته یک تکه‌اش یزید بود، بعد یزید رفت مروان، بعد مروان رفت عبدالملک، سیاست یک سیاست، خط مشی یکی و تماماً برای این‌که آثار اسلام واقعی را به کلی از بین ببرند و کسانی را که ممکن است ادعای جانشینی پیغمبر را داشته باشند و مردم هم قبول داشته باشند که اینها جانشین بحق پیغمبرند، اینها را به کلی نابود کنند یا منزوی کنند.
این هدف سیاست اموی بود، از بعد از حادثه عاشورا تا چند سال بعد از آن. در این شرایط امام سجاد کار امامت را شروع کرد. ببینید از این سخت‌تر در تمام دوران امامت، ما هیچ روزگاری را نداریم. زندگی دوران امام جواد، امام هادی، امام عسگری، آن سه امام آخر[علیهم‌السلام] که آنها هم در دوران اختناق بودند.
یا امام صادق، امام باقر، امام موسی‌بن‌جعفر، هر کدام از اینها را که شما نگاه کنید خواهید دید به تلخی و سختی و محنت دوران امام سجاد -یعنی سال‌های اول امامت امام سجاد(ع)- در تمام دویست‌وپنجاه سال زندگی ائمه هیچ سال‌های دیگری را ما نمی‌شناسیم. آن وقت در این دوران این قهرمان اهل‌بیت، این امام صبور و مقاوم، این سیاستمدار به سیاست الهی، این بزرگ‌مرد حقیقی اسلام کمرش را بست برای ادای رسالت و سه هدف عمده در ذهن آن حضرت بود... هدف اول و مهم‌تر این‌که نگذارد که حقایق اسلام و اصول اسلام زیر دست و پای سلاطین جور و دوروبری‌هایشان و عواملشان و غرض‌ها و جهل‌ها از بین برود.... هدف دوم این بود که یکی از این اصول را که اصل امامت و ولایت هست، برای مردم تبیین کند، مردم بفهمند امامت جامعه اسلامی یعنی چه و خلیفه پیغمبر یعنی چه کسی و شرایطش چیست؟...
و هدف سوم این‌که امام سجاد اعلام کند و تفهیم کند که امام اوست، و نه آن کسی که امروز در رأس کار است. و این هدف سوم هدف سیاسی محض بود، هدف دوم هدف نیمه سیاسی و نیمه اعتقادی بود و هدف اول هم که هدف اعتقادی خالص و محض بود، که البته به یک معنا همه اینها سیاسی هست و می‌تواند باشد». (خطبه‌های نماز جمعه ۴/۶/۱۳۶۷).
پایان پیام/ت