خیلی ها می گویند بیرانوند با فاصله بهترین دروازهبان ایران است. بعد از عابدزاده و تا حدی رحمتی، ما هرگز دروازهبان مطمئنی در فوتبال ایران نداشتیم اما بیرانوند واقعاً بهترین گلر ایران و آسیاست و هر قدر بگیرد، نوش جانش. در این ماجرا هم علیبیرو برنده اصلی است، چه در پرسپولیس بماند، چه استقلالی شود و چه به هر تیم دیگری برود، حداقل (توجه کنید حداقل) دوبرابر پارسال میگیرد که باز هم نوش جانش. اما علیرضا چه بخواهد و چه نخواهد، با احساسات هواداران پرسپولیس بازی کرد. همانطور که هاشمینسب بازی کرد و همانطور که سالها قبل عابدزاده و شاهرخ بیانی با احساسات هواداران استقلال بازی کردند.
بله، من و شما هم اگر پول بیشتر بدهند، میرویم. اساساً صبح تا شب همه ما برای لقمه نان حلالی میدویم. برای یک فوتبالیست هم رقم ۱۷ میلیاردی با ۹۵ میلیارد و حتی ۴۵ میلیارد برای یک سال خیلی فرق میکند و اگر خودمان را جای بیرانوند و امثال بیرانوند بگذاریم، به آنها حق میدهیم اما این وسط چیزی هم وجود دارد به نام احساسات و عواطف مردم که خب گاهی خیلی اهمیت پیدا نمیکند و گاهی هیچ اهمیتی ندارد! بیرانوند خواسته یا ناخواسته پرسپولیسیها را ناراحت کرد و حتماً به عواقب کارش هم فکر کرده است. به هر حال فوتبالیستی در این سطح با کلی مشاور و مدیر برنامه و... حتماً فکر همه جا را کرده و هر تصمیمی که بگیرد، حتماً تبعات آن را هم در نظر گرفته است. هر چند از نظر مالی قطعاً شماره یک برنده اصلی این هیاهو و بازی است. به لحاظ توجه افکار عمومی و... هم که بیرانوند برنده شد. میماند همان مسائل احساسی و... که خب در دنیای امروز خیلی مهم نیست!