بلایی پرواز‌های طولانی سر مغز شما می آورد

در حال حاضر طولانی‌ترین پرواز تجاری جهان هفده ساعت و نیم طول می‌کشد. اوکلند نیوزلند را به دوحه قطر متصل می‌کند و تنها در ماه فوریه معرفی شد. با این حال احتمالا زمان زیادی طول نخواهد کشید تا این رکورد غصب شود. پرواز‌های نوزده ساعته از سنگاپور به نیویورک و سفر‌های بیست ساعته از سیدنی به لندن انتظار می‌رود به زودی به این مبارزه بپیوندند.

این پرواز‌های طولانی مدت کارآمدتر و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه‌تر می‌شوند، اما آیا نقطه‌ای وجود دارد که یک پرواز فوق طولانی به یک خطر برای سلامت عمومی تبدیل شود؟

فانانسی آنزالون، پزشک هوافضا و رئیس سابق انجمن پزشکی هوافضای آمریکا گفت: هنگامی که به یک پرواز طولانی مدت می‌روید، چیز‌های زیادی وجود دارد که باید نگران آن‌ها باشید. ساعت‌ها نشستن در یک صندلی تنگ این نیست که فقط ناخوشایند باشد، بلکه می‌تواند منجر به ترومبوز ورید عمقی شود، زمانی که لخته‌های خون در پا‌ها به دلیل جریان خون ضعیف ایجاد می‌شود. هرچه بیشتر حرکت نکنید، خطر شما بیشتر است. در بدترین حالت، لخته می‌تواند آزاد شده و در ریه‌ها مستقر شود. خوشبختانه این نادر است و شما می‌توانید با بلند شدن و راه رفتن در اطراف یا خم کردن پا‌های خود، خطر را کاهش دهید.

آنزالون گفت: مسافران واقعا باید به فکر بیدار شدن بین سه تا چهار ساعت و قدم زدن در اطراف باشند، اما نشستن روی صندلی و پمپاژ پا‌های خود (فشار دادن پاشنه‌ها و بالا رفتن با انگشتان پا) می‌تواند تفاوت بزرگی در جلوگیری از ایجاد ترومبوز وریدی، ایجاد کند؛ همچنین به هیدراته ماندن کمک می‌کند. از نوشیدنی‌هایی که به احتمال زیاد در پرواز به آن‌ها دست می‌یابید اجتناب کنید. نوشابه‌ها، مشروبات الکلی و قهوه همگی ادرارآور هستند، به این معنی که باعث ادرار بیشتر شما می‌شوند. اگر به مسافت طولانی می‌روید، توصیه می‌شود از روز قبل هیدراته کردن را شروع کنید.

هوای فوق خشک در هواپیما می‌تواند کم آبی را تشدید کند، همچنین غشا‌های مخاطی شما را خشک می‌کند که از به دام انداختن میکروب‌ها جلوگیری می‌شود که مایه تاسف است، زیرا همیشه احتمال سرماخوردگی یا بدتر از همسفرانتان وجود دارد. 

شما باید بیشتر نگران میز‌های سینی، حمام و سایر سطوح جمع آوری میکروب که احتمالا با آن‌ها در تماس هستید، باشید. آن‌ها پس از پرواز پاک می‌شوند، اما توصیه می‌شود با دستمال مرطوب یا ضدعفونی کننده سفر کنید، در واقع بهتر است تا حد امکان کمتر لمس کنید.

با این حال کار زیادی نمی‌توانید در مورد پرتو‌های کیهانی انجام دهید. هر بار که مسافری پرواز می‌کند، در معرض مقدار کمی از تابش فضا قرار می‌گیرد. استیون بارت، مهندس هوافضا در MIT می‌گوید: «هرچه زمان بیشتری در هواپیما باشید، در معرض تشعشع بیشتری قرار خواهید گرفت. مسافرانی که بسیار مکرر در پرواز‌های طولانی مدت پرواز می‌کنند، به طور بالقوه می‌توانند بیش از حد توصیه‌شده در معرض تابش قرار بگیرند. 

نگرانی دیگر این است که فشار هوا در هواپیما نیز کمتر از سطح دریا است. این چندان افراد را آزار نمی‌دهد. با این حال، هوای رقیق می‌تواند برای کسانی که مسن هستند یا دارای بیماری‌های قلبی یا سایر بیماری‌ها هستند، مشکلاتی ایجاد کند.

حدود نیمی از مشکلات پزشکی که در هواپیما ایجاد می‌شود، مشکلات قلبی عروقی مانند غش یا سرگیجه است. تخمین‌ها درباره تعداد دفعات اورژانس‌های پزشکی حین پرواز توسط افراد متفاوت است، از یک مسافر در ۱۰۰۰۰ تا یک در ۴۰۰۰۰.

برای این بحران‌ها، هواپیما‌ها مجهز به کیت‌ها و تجهیزات پزشکی مانند دفیبریلاتور هستند. به گفته آنزالون در هر یک از پرواز‌های طولانی‌مدت راهی از طریق رادیو برای ارتباط با پزشکانی که در سراسر جهان در دسترس هستد، وجود دارد؛ با این حال تعداد بسیار کمی از خطوط هوایی فرم‌هایی برای ثبت زمانی که مسافران بیمار می‌شوند، دارند. 
برای اکثریت قریب به اتفاق افراد، حتی طولانی‌ترین پرواز‌ها نیز بدون هیچ گونه حادثه‌ای انجام می‌شود. پرواز عمومی در خطوط هوایی بزرگ بسیار ایمن است.

به گفته کارشناسان، تاثیر اصلی سلامت احتمالا انتشار گاز‌های گلخانه‌ای است تخمین زده می‌شود سالانه ۱۶۰۰۰ نفر در جهان به دلیل آلودگی هوای ناشی از هواپیما جان خود را از دست می‌دهند. این گاز‌های گلخانه‌ای که با سرطان ریه و بیماری قلبی ریوی مرتبط است، از هواپیما‌هایی در ارتفاع پرواز و همچنین هواپیما‌هایی که در میانه برخاستن و فرود هستند، ناشی می‌شود.

اما پرواز‌های بسیار طولانی ممکن است در واقع آلودگی مضر کمتری نسبت به مسیر‌هایی که شامل توقف هستند، ایجاد کنند. از منظر سلامت انسان، پرواز مستقیم بهتر خواهد بود. اگرچه انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در ارتفاع بالا بر سلامت انسان روی زمین تاثیر می‌گذارد، انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در ارتفاع کم در فرودگاه‌ها هنگام برخاستن و فرود هواپیما و تاکسی همچنان تأایرگذارتر است، زیرا به محل زندگی افراد نزدیک‌تر هستند.

یکی از ایده‌های رادیکال‌تر برای کاهش آلودگی ناشی از هواپیما، استفاده از هواپیما‌های الکتریکی است که در حین پرواز هیچگونه انتشار گاز‌های گلخانه‌ای منتشر نمی‌کنند که بعید است طولانی‌ترین پرواز‌ها کاندیدای خوبی برای این فناوری باشند. هواپیما‌های برقی ممکن است برای برد‌های کوتاه‌تر، شاید تا ۱۰۰۰ مایل یا بیشتر امکان‌پذیر باشند، اما به نظر می‌رسد که هواپیما‌های برقی به روشی معنادار برای پرواز‌های دوربرد کمتر کمک کننده باشند، این جایی است که هیچ راه حل آشکار یا واقعی برای آن وجود ندارد.