به گزارش خبرنگار فرهنگی صد آنلاین ، اندیشکده حکمرانی فرهنگی شهر تهران در تازه ترین اظهار نظر علمی خود اعلام کرد: تأملی عمیق در مسیر توسعه فرهنگی نشان میدهد که اقدامات صرفاً اجرایی و بدون پشتوانه نظری، همواره در حد کارهای روزمره باقی مانده و هرگز به تحول بنیادین منجر نمیشوند.
هنگامی که دستگاههای متولی فرهنگ، از استخراج برنامههای آتی خود چشمپوشی کرده و آنها را صرفاً بر اساس تجارب گذشته یا مقتضیات لحظهای شکل میدهند، در واقع، خمیرمایه اصلی تأثیرگذاری بلندمدت را نادیده گرفتهاند. هنر و فرهنگ در بالاترین سطح خود، بیانگر جهانبینی و مدل حکمرانی یک جامعه است؛ بنابراین، اتکا به خروجیهای تولیدشده توسط اندیشکدهها و نخبگان علمی، نه یک امتیاز، بلکه شرط بقا برای ماندگاری و تأثیرگذاری برنامههاست. تصویب و اعتبارسنجی هر طرح فرهنگی در مراکز علمی و گروههای دانشبنیان، باید پیششرط ورود آن به فاز اجرا باشد.
از این رو، اندیشکده تأکید دارد که این ضرورت مدیریتی باید بهعنوان یک معیار کلیدی و غیرقابل مذاکره در ساختار سنجش عملکرد مدیران فرهنگی نهادینه شود و مستقیماً در داشبوردهای نظارتی آنها قرار گیرد. این کار تضمین میکند که تصمیمگیریها از سطح “اجرای صرف” به سطح “راهبرد مبتنی بر دانش” ارتقا یابد. این تبدیل پارادایم، مدیران را وادار میکند تا پیش از آغاز هر پروژهای، به منبع الهام فکری آن اطمینان حاصل کنند. این تبدیل ساختاری، فرهنگ را از سیاستزدگیهای کوتاهمدت مصون میدارد و آن را با استانداردهای عمیقتر علمی همسو میسازد.
مکمل این مرحله، نظارت دقیق و پیوسته است. مشاورین ناظر بر پروژههای فرهنگی باید نقش “حافظان مسیر” را ایفا کنند؛ وظیفه آنها این نیست که صرفاً بر اتمام کار تمرکز کنند، بلکه باید اطمینان یابند که هر اقدام عملیاتی، وفادارانه به مبانی فکری استخراجشده از پژوهشها صورت میپذیرد. این پایش دائمی، شکاف میان تئوری و عمل را پر کرده و تضمین میکند که منابع صرفشده، نه تنها هدر نمیرود، بلکه در مسیر صحیح «حکمرانی فرهنگی» به ثمر مینشیند و اهداف راهبردی محقق میگردد.