به گزارش صدآنلاین، «آخرالزمان» در لغت به معنای پایان یک دوره است، اما در آموزههای دینی به دورانی گفته میشود که با ظهور امام زمان(عج) و برپایی حکومت جهانی عدالت همراه است. در منابع معتبر شیعه و سنی، روایات بسیاری از پیامبر اکرم(ص) درباره نشانهها و ویژگیهای این دوران نقل شده است.
در اسلام، اصطلاح آخرالزمان دو کاربرد اصلی دارد:
دورهای طولانی که با تولد پیامبر اسلام(ص) آغاز میشود و تا برپایی قیامت ادامه دارد؛ از همین رو پیامبر را پیامبر «آخرالزمان» مینامند.
دورهای محدودتر که از ولادت حضرت مهدی(ع) آغاز شده و دوران غیبت صغری و کبری را شامل میشود و با ظهور و تشکیل حکومت جهانی آن حضرت به اوج خود میرسد.
در دوران اول، جهان فراگیرِ فساد و ظلم را تجربه میکند؛ اما با قیام مصلح جهانی، ظلم و گناه ریشهکن شده و عدالت، توحید، رشد عقلانی و پیشرفت علمی سراسر جهان را فرا میگیرد.
در برخی روایات آمده است که در آخرالزمان، جامعه دچار دگرگونیهای اخلاقی میشود. پیامبر اکرم(ص) فرمودهاند:
«روزی میرسد که زنان دچار فساد میشوند و جوانان به فسق روی میآورند و مردم نه امر به معروف میکنند نه نهی از منکر.»
امیرالمؤمنین(ع) نیز در توصیفی هشدار دادهاند که در آخرالزمان زنانی ظهور میکنند که پوشش و حریم الهی را رعایت نمیکنند، زینتهای خود را آشکار میسازند و به دنبال لذتطلبی میروند.
در روایات، ویژگیهای متعددی برای جامعه آخرالزمان ذکر شده است، از جمله:
دین خدا دچار تحریف و تکهتکه شدن میشود.
سنت پیامبر(ص) بدعت و بدعتها سنت شمرده میشود.
افراد فاسق محترم شمرده شده و مؤمنان بیارزش میشوند.
توجه مردم به شکم، پول و لذتهای مادی چنان است که آنها را جایگزین خدا، دین و ارزشها میکنند.
ظاهر افراد زیبا و آراسته است اما دلها از ایمان خالی.
مساجد آباد ولی دلها ویران از هدایت الهی است.
فساد اخلاقی و بیبندوباری گسترش مییابد و مردم از انجام کارهای ناپسند ابایی ندارند.
دعاها کمتر مستجاب میشود و ظلم و خشکسالی افزایش مییابد.
در آخرالزمان، بنا به روایات، روابط انسانی دچار ضعف و سردی میشود:
بزرگترها به کوچکترها رحم نمیکنند و قدرتمندان به ناتوانان ترحم نمیورزند.
غیبت، دروغ، خیانت و بیاعتمادی در جامعه فراگیر میشود.
مرد از همسرش اطاعت میکند اما به والدین خود بیاعتناست.
فرزندان تربیت دینی نمیبینند و حتی از آموختن معارف الهی بازداشته میشوند.
برخی مردم اخلاق خود را چنان از دست میدهند که دیدن یکدیگر برایشان سختتر از شنیدن نام یکدیگر است.
در این دوران:
ستمگران بر مردم مسلط میشوند.
مال و ثروت برکت خود را از دست میدهد.
مشاغل آمیخته به ربا، تقلب و ظلم میشود.
زندگی اقتصادی بسیاری تنها از طریق گناه میگذرد.
انسانها برای اندکی نان نزد هرکس کرنش میکنند.
امیرالمؤمنین(ع) فرمودهاند تنها کسانی در فتنههای آخرالزمان نجات مییابند که مؤمنانی پاک و بینامونشان باشند؛ کسانی که نه اهل فتنهاند و نه به دنبال شهرت. آنان چراغهای هدایتاند و خداوند درهای رحمتش را به رویشان میگشاید.