این ذکر کلید قرب به خداوند است

به گزارش صدآنلاین، انسانی که همواره به یاد پروردگار و نیاز خود به ذات مقدس او باشد، راهی برای رشد صفات ناپسند و گناه در درون خویش باقی نمی‌گذارد. چنین انسانی در مسیر رشد معنوی و تعالی روحی گام برمی‌دارد و از یاد خدا نیرو می‌گیرد.

از این رو، «ذکر و یاد خدا» از بنیادی‌ترین عوامل رسیدن به قرب الهی است و انسان را از دلبستگی‌های دنیوی به سوی معنویت و نور هدایت می‌کند. یاد پروردگار آثار و برکات فراوانی دارد که در قرآن و روایات به آن اشاره شده است.

یکی از نام‌های زیبای الهی، «الودود» است. این واژه از ریشه «وُدّ» به معنای محبت و میل همراه با آرزو گرفته شده است. «الودود» به معنای بسیار دوست‌دار است و بیانگر شدت محبت خداوند به بندگان خویش است.

نام «الودود» دو بار در قرآن کریم آمده است؛ یک بار در کنار صفت «غفور» و بار دیگر در کنار صفت «رحیم»:

«وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّى رَحِیمٌ وَدود» (هود/۹۰)
از پروردگارتان آمرزش بخواهید و به سوی او بازگردید، که پروردگار من مهربان و دوستدار بندگان است.

و نیز:

«إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِید * وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُود» (بروج/۱۳ـ۱۴)
اوست که می‌آفریند و بازمی‌گرداند، و او آمرزنده و دوستدار است.

بنابراین، نام مقدس «الودود» نشانه مهر بی‌پایان خداوند به بندگان خویش است؛ محبتی که سرچشمه آرامش، امید و زندگی معنوی انسان به شمار می‌رود.