بالاترین گناه در روایات معصومین (ع)

به گزارش صدآنلاین؛  این تصور که «چون گناه کرده‌ام دیگر به درد نمی‌خورم» به‌هیچ‌وجه صحیح نیست.

قرآن کریم با بیانی روشن هشدار می‌دهد و در آیه‌ی «لاتقنطوا من رحمه الله» بر این حقیقت تأکید می‌کند که یأس و ناامیدی از رحمت پروردگار بزرگ‌ترین آسیب برای انسان است.

در این آیه و دیگر تعابیر دینی آمده است که سه گروه از انسان‌ها گرفتار یأس می‌شوند، در حالی که رحمت الهی برای همگان گسترده است.

اگر کسی مرتکب گناه کبیره نشود و در مسیر بندگی قرار داشته باشد، در زمره‌ی یاران و مورد عنایت الهی خواهد بود.

اما باید دانست که گناهان به دو دسته‌ی «کبیره» و «صغیره» تقسیم شده‌اند و بر اساس نظر همه‌ی علما و مطابق با روایات معتبر، نخستین و بزرگ‌ترین گناه کبیره همین یأس و ناامیدی از رحمت خداست.

یعنی همان اندیشه‌ای که انسان با خود بگوید: «من دیگر به درد نمی‌خورم.» این نوع یأس بسیار خطرناک است و حتی در متون دینی از آن به عنوان گناهی بزرگ‌تر از بسیاری گناهان دیگر یاد شده است.

نقل شده است که فردی پرده‌ی کعبه را گرفته بود و با گریه از خدا طلب آمرزش می‌کرد.

در حالی که همچنان تضرع می‌کرد، گفت: «می‌دانم که آمرزیده نمی‌شوم.» به او گفتند: «چرا چنین می‌گویی؟ چه کسی هستی و چه کرده‌ای؟»

او پاسخ داد: «من همان کسی هستم که از یزید پول گرفتم و به کربلا رفتم و به عموی امام حسین خبر دادم و با این کار در آن جنایت عظیم شریک شدم.»

در پاسخ به او گفته شد: «گناه یأس و ناامیدی تو از رحمت خدا از رفتن تو به کربلا و آن جنایت بزرگ‌تر است.»

این روایت به روشنی نشان می‌دهد که هیچ گناهی ـ حتی بزرگ‌ترین آن ـ مجوز ناامیدی از رحمت الهی نیست و آنچه خطرناک‌تر از همه است، سقوط در ورطه‌ی یأس است.