این قسمت از مرغ، انبار سموم جهان مدرن است؟

  به گزارش صد آنلاین ،    این مقاله به صورت جامع به کنکاش در این موضوع می پردازد.

حقایق علمی: چگونه سموم در بال مرغ تجمع پیدا می کنند؟

نکته کلیدی که محققان به آن اشاره می کنند، مفهوم "تجمع زیستی" (Bioaccumulation) است.

چربی دوست بودن سموم: بسیاری از مواد شیمیایی سمی مانند دیوکسین ها (Dioxins)، بیفنیل های پلی کلرینه (PCBs) و برخی آنتی بیوتیک ها و هورمون های(باقیمانده)، چربی دوست (لیپوفیلیک) هستند. یعنی به جای حل شدن در آب، در بافت های چربی بدن جانوران ذخیره می شوند.

بال مرغ؛ مرکز چربی: بال مرغ نسبت به سایر قسمت های بدنش مانند سینه یا ران، چربی بسیار بیشتری دارد. این چربی بالا مانند یک آهنربا برای جذب و ذخیره این سموم عمل می کند.

زنجیره غذایی: مرغ های صنعتی معمولاً با جیره های غذایی خاصی که ممکن است حاوی باقیمانده آنتی بیوتیک ها، هورمون ها (در برخی کشورها) و یا آلوده به دیوکسین ها (ناشی از آلودگی محیط زیست) باشند، تغذیه می شوند. این مواد در طول زندگی مرغ در بدنش، به ویژه در بافت های چربی مانند بال، تجمع می یابند.

 بیماری های بالقوه ناشی از مصرف بی رویه بال مرغ آلوده

مصرف مداوم و زیاد بال مرغی که آلوده به این سموم است، می تواند خطرات زیر را به همراه داشته باشد:

اختلالات هورمونی و endocrine disruption: دیوکسین ها و PCB ها می توانند مانند هورمون های مصنوعی در بدن عمل کرده و سیستم غدد درون ریز را به شدت مختل کنند. این مسئله می تواند منجر به مشکلات باروری، بلوغ زودرس، کیست تخمدان و حتی سرطان های وابسته به هورمون مانند سرطان پستان یا پروستات شود.

تضعیف سیستم ایمنی بدن: این سموم می توانند توانایی بدن برای مبارزه با بیماری ها و عفونت ها را کاهش دهند و شما را مستعد ابتلا به انواع بیماری ها کنند.

افزایش خطر ابتلا به سرطان: سازمان جهانی بهداشت (WHO)، دیوکسین ها را به عنوان "سموم سرطان زا برای انسان" دسته بندی کرده است. مصرف طولانی مدت این مواد خطر ابتلا به انواع سرطان را افزایش می دهد.

مقاومت آنتی بیوتیکی: استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها در پرورش مرغ، باعث می شود باکتری های موجود در بدن مرغ در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم شوند. با مصرف گوشت این مرغ ها، این باکتری های مقاوم می توانند به انسان منتقل شده و درمان عفونت ها را در آینده بسیار سخت و گاهی غیرممکن کنند.

مشکلات گوارشی و مسمومیت غذایی: اگر بال مرغ به خوبی پخته نشود، خطر وجود باکتری های مضری مانند سالمونلا و کمپیلوباکتر وجود دارد که می توانند باعث مسمومیت غذایی شدید شوند.

 نکات مهم برای کاهش خطرات (اگر عاشق بال مرغ هستید!)

نکته اصلی حذف کامل نیست، بلکه مصرف آگاهانه و moderation است.

منبع خرید مطمئن: سعی کنید مرغ و بال مرغ را از مراکز معتبر و تحت نظارت veterinary خریداری کنید که استانداردهای پرورش را رعایت می کنند. مرغ های ارگانیک یا مرغ های با پرورش آزاد (Free-range) معمولاً آلودگی کمتری دارند.

پوست را جدا کنید: بیشترین غلظت سموم و چربی در پوست بال مرغ جمع شده است. با جدا کردن پوست قبل از پخت، می توانید حجم قابل توجهی از این چربی ها و سموم را حذف کنید.

روش پخت سالم: به جای سرخ کردن عمیق (Deep Fry) که خود باعث تولید مواد سرطان زا می شود و سموم را در روغن قفل می کند، از روش های سالم تری مانند:

کباب کردن (Grilling)

پخت در فر (Baking)

آبپز کردن

استفاده کنید. حرارت زیاد و مستقیم می تواند تا حدی به تجزیه برخی سموم کمک کند.

مصرف متعادل: بال مرغ را به عنوان یک خوراکی تفریحی و کم تکرار (مثلاً ماهی یکبار) مصرف کنید، نه به عنوان یک جزء ثابت از رژیم غذایی روزانه.

تمیزکاری و شستشوی اولیه: قبل از پخت، بال مرغ را به خوبی بشویید و اگر ممکن است، کمی در آب نمک یا آب لیمو قرار دهید تا برخی آلودگی های سطحی آن کاهش یابد.

ادعای "سمی بودن بال مرغ" به طور مطلق درست نیست، اما هشدار مهمی است که بر اساس علم مطرح شده است. خطر واقعی از مصرف مداوم و بی رویه بال مرغ های صنعتی ارزان قیمت و بدون منبع مطمئن ناشی می شود.

اختصاصی   صد آنلاین