جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
آرتروز، اختلالی است که در پی تحلیل رفتن غضروف ظاهر می‌شود و با علائمی از قبیل درد، ورم و سفتی مفاصل همراه خواهد بود. ساییدگی غضروف در فرد مبتلا به آرتروز، دامنه حرکتی وی را محدود می‌کند. این بیماری اغلب در افراد مسن مشاهده می‌شود و بیش از ۳۰ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد.
ورزش و فعالیت بدنی یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از اثرات آرتروز است.
آرتروز اغلب در دست ها، زانوها، باسن و ستون فقرات دیده می‌شود و ممکن است مفاصل دیگر را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
پژوهشگران دانشگاه تگزاس اعلام کردند که درد ناشی از آرتروز با استراحت بهبود می‌یابد، با این حال ورزش همچنان راهی مقرون به صرفه برای درمان آن است. مطالعات نشان داد که ورزش می‌تواند غضروف‌ها و ماهیچه‌ها را تقویت کند و عملکرد مفاصل و توده استخوانی را بهبود بخشد. بیمارانی که ورزش می‌کنند، توانایی بالاتری در حفظ تعادل خود دارند.
در این تحقیق آمده است که فشار مکرر به مفصل، احتمال آرتروز را افزایش می‌دهد. چاقی، یکی دیگر از عوامل خطر است، زیرا به مفاصل کمر، زانو و باسن فشار می‌آورد. محققان اضافه کرده اند، افرادی که سابقه ابتلاء به آرتریت التهابی مانند نقرس، آرتریت روماتوئید یا آرتریت پسوریاتیک دارند نیز بیشتر مستعد ابتلاء به آرتروز هستند.
دانشمندان تصریح کردند: ورزش منظم و حفظ وزن مناسب، راه موثری برای پیشگیری یا کنترل علائم آرتروز است. به بزرگسالان توصیه می‌شود که ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش هوازی در سطح متوسط داشته باشند. انتخاب نوع ورزش مناسب نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. فعالیت‌های پر فشار مانند پریدن، دویدن در مسافت طولانی، بالا رفتن از پله یا بلند کردن وزنه‌های سنگین، می‌توانند باعث ایجاد درد بیشتر شوند.
ورزش‌هایی مانند شنا، دوچرخه سواری، یوگا و پیاده‌روی در زمین‌های هموار برای بیماران مبتلا به استئوآرتریت متوسط تا شدید مؤثرتر هستند. انجام حرکات کششی قبل و بعد از تمرین نیز به شل شدن ماهیچه‌ها و روان کردن مفاصل کمک می‌کند.