به گزارش صد آنلاین، مصرف الکل بهطور جدی و در طول زمان میتواند منجر به طیف گستردهای از بیماریهای کبدی شود که در نهایت ممکن است کشنده باشند
کبد چرب الکلی (Alcoholic Fatty Liver):
اولین مرحله آسیب کبدی ناشی از الکل.
تجمع چربی در سلولهای کبدی.
اغلب بدون علامت است، اما نشانهای از آسیب اولیه است.
خبر خوب: این مرحله معمولاً با قطع کامل مصرف الکل قابل برگشت است.
هپاتیت الکلی (Alcoholic Hepatitis):
التهاب و تورم کبد ناشی از مصرف سنگین الکل (حتی در مدت کوتاه یا در کسانی که سالها مصرف کردهاند).
علائم: زردی پوست و چشمها (یرقان)، تب، درد شکم، تهوع و استفراغ، خستگی شدید.
میتواند خفیف تا شدید و حتی کشنده باشد. در موارد حاد، خطر نارسایی کبدی و مرگ وجود دارد.
قطع الکل برای جلوگیری از پیشرفت حیاتی است.
سیروز الکلی (Alcoholic Cirrhosis):
مرحله پیشرفته و اغلب غیرقابل برگشت آسیب کبدی.
بافت سالم کبد با بافت اسکار (فیبروز) سفت و زخمی جایگزین میشود. این بافت اسکار مانع عملکرد طبیعی کبد میشود.
علائم: تمام علائم هپاتیت شدید به علاوه تورم شکم (آسیت)، تورم پاها، خارش شدید، کبودی و خونریزی آسان، گیجی و خوابآلودگی (انسفالوپاتی کبدی)، افزایش حساسیت به عفونتها، خونریزی گوارشی.
سیروز خطر نارسایی کامل کبد و سرطان کبد (هپاتوسلولار کارسینوما) را به شدت افزایش میدهد.
درمان قطعی تنها پیوند کبد است، اما ادامه مصرف الکل معمولاً فرد را از لیست پیوند حذف میکند یا شانس موفقیت را کم میکند.
چرا الکل برای کبد بسیار مضر است؟
کبد مسئول متابولیزه کردن (شکستن) الکل است.
این فرآیند مواد شیمیایی سمی تولید میکند که به سلولهای کبدی آسیب مستقیم میزنند.
الکل باعث التهاب مزمن در کبد میشود.
الکل در جذب مواد مغذی اختلال ایجاد کرده و کبد را در معرض استرس اکسیداتیو قرار میدهد.
نکات بسیار مهم:
هیچ حد "ایمن" شناخته شدهای برای مصرف الکل از نظر سلامت کبد وجود ندارد. هر مقدار الکل میتواند بالقوه مضر باشد.
میزان آسیب به عوامل مختلفی بستگی دارد: مقدار الکل مصرفی، مدت زمان مصرف، جنسیت (زنان آسیبپذیرترند)، ژنتیک، وضعیت تغذیهای، ابتلا به سایر بیماریهای کبدی (مثل هپاتیت ویروسی).
آسیب کبدی در مراحل اولیه اغلب هیچ علامتی ندارد. وقتی علائم ظاهر میشوند، آسیب ممکن است پیشرفته باشد.
تنها راه مؤثر برای جلوگیری از پیشرفت بیماری کبدی الکلی، قطع کامل و دائم مصرف الکل است. ترک الکل، شانس بهبودی را در مراحل اولیه (کبد چرب، هپاتیت خفیف) بسیار افزایش میدهد و حتی در سیروز نیز میتواند پیشرفت را کند کرده و عوارض را کاهش دهد.
ترک الکل هرگز دیر نیست: حتی پس از تشخیص آسیب کبدی، ترک الکل میتواند طول عمر و کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.
درمان:
در کنار قطع مطلق الکل، درمان شامل موارد زیر است:
تغذیه درمانی: بهبود وضعیت تغذیه برای کمک به ترمیم کبد.
داروها: کورتیکواستروئیدها (در هپاتیت الکلی حاد)، ویتامینها (به ویژه ویتامینهای گروه B)، داروهای کاهشدهنده فشار ورید پورت (در سیروز).
درمان عوارض: مانند آسیت، انسفالوپاتی، خونریزی.
پیوند کبد: تنها گزینه درمانی برای سیروز پیشرفته و نارسایی کبد، مشروط بر ترک طولانیمدت الکل و ارزیابی دقیق.
سخن پایانی:
مصرف الکل یک تهدید جدی و اثبات شده برای سلامت کبد است و میتواند بهطور مستقیم یا غیرمستقیم منجر به مرگ شود. بهترین راه محافظت از کبد، پرهیز کامل از مصرف الکل است. اگر شما یا فردی که میشناسید با مصرف الکل مشکل دارد، مراجعه فوری به پزشک (ترجیحاً متخصص گوارش یا کبد) برای ارزیابی سلامت کبد و دریافت کمک برای ترک الکل حیاتی است./ اختصاصی صد آنلاین