دوشنبه ۱۲ خرداد ۱۴۰۴
به گزارش صد آنلاین، مصرف ژلوفن (ایبوپروفن) بدون تجویز پزشک یا بیش از دوز مجاز، عوارض جدی برای بدن دارد. درست است که این دارو در کبد متابولیزه میشود و بار اضافی بر کبد وارد میکند، اما مهمترین خطر آن برای کلیه‌هاست، به‌خصوص اگر به‌صورت مداوم یا در دوز بالا مصرف شود.
آسیب کلیوی:
ژلوفن جریان خون کلیه‌ها را کاهش می‌دهد و ممکن است باعث نفروتوکسیسیتی (مسمومیت کلیوی) شود.
مصرف طولانی‌مدت یا دوز بالا، خطر نارسایی کلیه، التهاب کلیه یا ایجاد سنگ کلیه را افزایش می‌دهد.
مشکلات کبدی:
اگرچه آسیب کبدی نادر است، اما در موارد مصرف بیش‌ازحد یا وجود بیماری کبدی قبلی، ممکن است باعث هپاتیت دارویی یا افزایش آنزیم‌های کبدی شود.
زخم معده و خونریزی گوارشی:
ژلوفن ترشح مخاط محافظ معده را کاهش می‌دهد و خطر زخم معده، سوراخ شدن دیواره معده یا خونریزی گوارشی را افزایش می‌دهد.
بیماری‌های قلبی:
مصرف مداوم با افزایش خطر لخته شدن خون، حمله قلبی و سکته مغزی مرتبط است (به‌ویژه در بیماران قلبی).
واکنش‌های آلرژیک:
برخی افراد ممکن است دچار کهیر، تورم صورت یا شوک آنافیلاکتیک شوند.
دوز مجاز: حداکثر دوز روزانه برای بزرگسالان معمولاً ۱۲۰۰ تا ۲۴۰۰ میلی‌گرم است (با تجویز پزشک).
مدت مصرف: بدون نظارت پزشک، بیش از ۳-۵ روز از آن استفاده نکنید.
پرهیزها: اگر بیماری کلیوی، کبدی، زخم معده یا مشکلات قلبی دارید، از مصرف خودسرانه ژلوفن بپرهیزید.
جایگزین‌ها: در صورت نیاز به مسکن مداوم، با پزشک درباره گزینه‌های ایمن‌تر (مثل استامینوفن) مشورت کنید.
⚠️ هشدار: مصرف همزمان ژلوفن با الکل، کورتیکواستروئیدها (مثل پردنیزولون) یا داروهای ضد انعقاد (مثل وارفارین) خطر عوارض را چند برابر میکند.
اگر پس از مصرف ژلوفن علائمی مانند درد شدید شکم، تیره شدن ادرار، زردی پوست یا تنگی نفس مشاهده کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید./ اختصاصی صد آنلاین