دوشنبه ۱۲ خرداد ۱۴۰۴
توحید برای یک جامعه راه نور است
بازدید:۲۵۹
صد آنلاین | در جامعه‌ای که توحید نه‌فقط باور دینی، بلکه بنیان اندیشه و عمل است، خداوند به‌تنهایی منشأ قدرت، معنا، قانون و اخلاق شناخته می‌شود. جامعه توحیدی، جهانی با نظم الهی، انسان‌هایی مسئول در برابر خدا و نظامی برآمده از عقل، فطرت و وحی.کد خبر : ۱۶۹۶۳۱
به گزارش صد آنلاین، جامعه توحیدی، جامعه‌ای است که در آن، محور همه چیز خداوند است؛ از آفرینش تا فرمانروایی، از مالکیت تا تدبیر امور. در چنین جامعه‌ای، مردم باور دارند که خداوند تنها خالق و فرمانروای هستی است و هیچ قدرتی مستقل از او وجود ندارد.
این باور، بنیان تمام روابط فردی و اجتماعی را شکل می‌دهد؛ یعنی اگر قدرتی هست، از جانب خداست، نه برخاسته از خود یا متکی بر مال و منصب.ساختار اجتماعی جامعه توحیدی نیز بر اساس این باور بنیادین بنا می‌شود:قانون‌گذاری و داوری نهایی با خداوند است، و انسان‌ها موظف‌اند به حکم او گردن نهند. در این جامعه، نظام سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به گونه‌ای طراحی می‌شود که بر محور عدالت، کرامت انسان، صدق در گفتار و امانت در رفتار شکل گیرد؛ چراکه این ارزش‌ها، بازتاب صفات الهی در زمین‌اند.در جامعه توحیدی، مردم خود را در برابر خداوند مسئول می‌دانند، نه صرفاً در برابر نهادها و افراد. رابطه انسان با خداوند، رابطه‌ای مستقیم، صادقانه و آگاهانه است. از این‌رو، دعا و توکل جایگاه والایی دارد؛ انسان‌ها می‌دانند که تنها پناهگاه حقیقی، خداست، و تنها اوست که صدای دل‌شکستگان را می‌شنود و حاجات راستین را پاسخ می‌دهد.ویژگی دیگر این جامعه، هم‌راستایی آن با فطرت انسانی است. دین و پرستش در این بستر، برخاسته از درون انسان است نه تحمیل بیرونی. مردم چنین جامعه‌ای حق را از باطل تشخیص می‌دهند، از شرک و پرستش موجودات خیالی دوری می‌کنند، و از پلیدی‌های درونی و بیرونی اجتناب می‌ورزند. آن‌ها در دل خود حقیقت را می‌یابند و با توکل به خدا، در مسیر آن حرکت می‌کنند.
اخلاق در جامعه توحیدی، از توحید سرچشمه می‌گیرد. صداقت، عدالت، احسان، وفاداری، مهربانی، گذشت، همه و همه شاخه‌هایی‌اند که از تنه تنومند توحید می‌رویند. در این جامعه، پرستش خدا صرفاً عبادت فردی نیست؛ بلکه رفتار اجتماعی و تعهدات اخلاقی نیز جلوه‌هایی از توحیدند. پرستش، با صداقت در معامله، رعایت حقوق مردم و مبارزه با فساد معنا می‌یابد.سرگذشت اقوام گذشته، برای جامعه توحیدی آینه عبرت است.
چنین جامعه‌ای، از سرنوشت فرعونیان و بت‌پرستان پیشین می‌آموزد که کفران نعمت و شرک، در نهایت به نابودی می‌انجامد، و تنها نور توحید است که باقی و پیروز می‌ماند. مردم آن، از پیامبران پیروی می‌کنند؛ پیامبرانی که با بصیرت و برهان، نه با زور و نیرنگ، دعوت به خدا کردند. جامعه توحیدی، در نهایت، جامعه‌ای است که در آن انسان با فطرت، عقل و وحی، راه را از چاه بازمی‌شناسد و دل به نوری می‌سپارد که خاموشی ندارد./فارس